Η συμμετοχή στα σωματεία μειώνεται διαρκώς στις χώρες του ΟΟΣΑ. Αιτίες: δες μαιμού συνέδριο της διορισμένης ΓΣΣΕ

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της // 

Τα στα­τι­στι­κά στοι­χεία που δημο­σιεύ­ει ο ΟΟΣΑ για τις 36 χώρες μέλη του είναι απο­γοη­τευ­τι­κά. Τόσο όση είναι και η απο­γο­ή­τευ­ση των εργα­ζο­μέ­νων από την λει­τουρ­γία και την δρά­ση των συν­δι­κά­των. Σε όλες τις χώρες παρου­σιά­ζε­ται μεί­ω­ση την τελευ­ταία δεκα­ε­τία. Αν ανα­τρέ­ξει κανείς στην δεκα­ε­τία του 70–80 και δεί τις συγκρί­σεις η εικό­να είναι καταστροφική.

Στην Τσε­χία το 1/3 των μελών έχουν εγκα­τα­λή­ψει τα σωμα­τεία μόνο μέσα στην διε­τία 2017–18. Στην Αυστρα­λία 27% και στην Ιρλαν­δία το 22% την τελευ­ταία δεκαετία.

Στην Ισλαν­δία υπάρ­χει αντί­στρο­φη πορεία. Αύξη­ση κατά 7%. Σήμε­ρα το 90% των εργα­ζο­μέ­νων είναι συνδικαλισμένοι.

Η πτω­τι­κή τάση συμπε­ρι­λαμ­βά­νει και χώρες προ­πύρ­για του εργο­δο­τι­κού και κρα­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, όλες τις Σκαν­δι­να­βι­κές χώρες, που βλέ­πουν τα ποσο­στά να μειώ­νο­νται και την απο­γο­ή­τευ­ση των μελών να μεγαλώνει.

Στην Ελλά­δα εμφα­νί­ζο­νται κάποια στοι­χεία για μια μικρή μεί­ω­ση 25,3% το 2011, 24% το 2018 αλλά δεν είναι σίγου­ρες οι πηγές της στατιστικής.

Ο Anders Kjellberg Σου­η­δός προ­φέ­σο­ρας στην κοι­νω­νιο­λο­γία στο πανε­πι­στή­μιο της Λούντ ψάχνει τις αιτίες.

-Πολ­λές αιτί­ες παί­ζουν τον ρόλο τους. Στις Σκαν­δι­να­βι­κές χώρες αιτία είναι η αλλα­γές στα εργα­σια­κά και η μεί­ω­ση της απο­ζη­μεί­ω­σης του ταμεί­ου ανερ­γί­ας σε πολύ χαμη­λά επί­πε­δα χωρίς να μπο­ρέ­σει η ηγε­σία των συν­δι­κά­των να το στα­μα­τή­σει. Στην ουσία δεν αγω­νί­στη­κε για να το αποτρέψει.

Στην Ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη με το πέρα­σμα στον καπι­τα­λι­σμό, οι εργο­δό­τες δεν δεί­χνουν καμία ευνοι­κή διά­θε­ση για τον συν­δι­κα­λι­σμό των εργα­ζό­με­νων και αυτό παί­ζει σημα­ντι­κό ρόλο.

Μια από τις αιτί­ες είναι πως σε πολ­λές χώρες καταρ­γή­θη­καν οι κλα­δι­κές συμ­βά­σεις και γίνο­νται συζη­τή­σεις σε κάθε ξεχω­ρι­στή επι­χεί­ρη­ση. Έτσι χάνε­ται το ενδια­φέ­ρον για συν­δι­κα­λι­σμό. Μεγά­λο ρόλο παί­ζει και η προ­σπά­θεια της ΕΕ να εισά­γει τον ελά­χι­στο μισθό που θα σημαί­νει πως ο συν­δι­κα­λι­σμός δεν θα έχει κανέ­να νόη­μα πιά. Ο ρόλος και η αντί­δρα­ση των εργο­δο­τών σε κάθε χώρα είναι σημα­ντι­κός, απα­ντά ο καθηγητής.

Στην ερώ­τη­ση αν υπάρ­χουν ελπί­δες για αλλα­γή της πτω­τι­κής τάσης ο καθη­γη­τής απαντά.

-Φυσι­κά υπάρ­χουν ελπί­δες. Δεν πρέ­πει τα σωμα­τεία να αφή­σουν τον αγώ­να για στρα­το­λό­γη­ση μελών για την μαζι­κο­ποί­η­ση των σωμα­τεί­ων. Πρέ­πει να αντι­με­τω­πή­σουν την εχθρι­κό­τη­τα των εργο­δο­τών. Βλέ­που­με και μια τάση στην Σου­η­δία. Η υπαλ­λη­λι­κή Συνο­μο­σπον­δία να μαζι­κο­ποιεί­ται ενώ η εργα­τι­κή να χάνει μέλη ίσως για­τί δεν έχει ξεκι­νή­σει κάποιους αγώ­νες και διεκδικήσεις.

Οι μετρή­σεις γίνο­νται είτε από εθνι­κές έρευ­νες σε κάθε χώρα είτε από εκτι­μή­σεις του Πανε­πι­στη­μί­ου του Άμστερ­νταμ που του έχει ανα­τε­θεί η ευθύ­νη από την διοί­κη­ση του ΟΟΣΑ.

Η έλλει­ψη ταξι­κών συν­δι­κά­των, η ενσω­μά­τω­ση των ηγε­σιών τους στην αντί­λη­ψη του «καλού» και του «κακού» επι­χει­ρη­μα­τία- εργο­δό­τη, η εργα­σια­κή ειρή­νη, η λύση μέσω δια­λό­γου, η «κατα­νό­η­ση» των ηγε­σιών για τις πιέ­σεις του αντα­γω­νι­σμού των επι­χει­ρη­μα­τιών έχει φέρει το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα σε κατά­στα­ση παρακ­μής. Βλέ­που­με άλλω­στε και την ηγε­τι­κή ομά­δα της ΓΣΣΕ που με τις ευλο­γί­ες των εργο­δο­τών και της κυβέρ­νη­σης προ­σπα­θεί με νοθεί­ες να κατα­στρέ­ψει το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα στην Ελλάδα.

Μόνο που λογα­ριά­ζουν χωρίς τον ξενο­δό­χο. Ο ξενο­δό­χος είναι το ΠΑΜΕ και το ταξι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα που στο τέλος θα τους νική­σει. Είναι το φωτει­νό αστέ­ρι μέσα στην μαυ­ρί­λα του οπορ­του­νι­σμού των ηγε­σιών του συνδικαλισμού.

Ένα παρα­πά­νω τώρα που οι εργα­ζό­με­νοι έχουν απο­γοη­τευ­τεί από τους συμ­βι­βα­σμούς των ηγε­σιών και εγκα­τα­λεί­πουν τα σωμα­τεία σε δύσκο­λες επο­χές, την ώρα που το κεφά­λαιο παίρ­νει πίσω τις περισ­σό­τε­ρες κατα­κτή­σεις των αγώ­νων των προη­γού­με­νων γενιών.

Πάνος Αλεπλιώτης

Εργά­στη­κε σαν γεω­λό­γος, περι­βαλ­λο­ντο­λό­γος και χωρο­τά­κτης στην Ελλά­δα και στην Σου­η­δία. Δημο­τι­κός σύμ­βου­λος Πυλαί­ας Θεσ­σα­λο­νί­κης 87/90 και 99/2002. Αντι­δή­μαρ­χος Πυλαί­ας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.