Η υπερπανσέληνος, το «Φεγγάρι της Φράουλας» το βράδυ της Πέμπτης 24 Ιουνίου

Το βρά­δυ της Πέμ­πτης 24 Ιου­νί­ου θα συμ­βεί η τρί­τη και τελευ­ταία υπερ­παν­σέ­λη­νος για φέτος. Είχαν προη­γη­θεί οι υπερ­παν­σέ­λη­νοι της 27ης Απρι­λί­ου και της 26ης Μαΐ­ου. Για μια ακό­μη το φεγ­γά­ρι θα βρί­σκε­ται πιο κοντά στη Γη και η παν­σέ­λη­νος θα φαί­νε­ται μεγα­λύ­τε­ρη από ό,τι συνήθως.

Η συγκε­κρι­μέ­νη παν­σέ­λη­νος ήταν παρα­δο­σια­κά γνω­στή και ως «Φεγ­γά­ρι της Φρά­ου­λας» στους Ινδιά­νους της Αμε­ρι­κής, επει­δή πέφτει σε μια επο­χή που μαζεύ­ο­νται οι ώρι­μες πια φράουλες.

Καθώς η ελλει­πτι­κή τρο­χιά του φεγ­γα­ριού γύρω από τη Γη αυξο­μειώ­νει την από­στα­ση μετα­ξύ των σωμά­των, υπερ-παν­σέ­λη­νος συμ­βαί­νει όταν η παν­σέ­λη­νος συμπί­πτει χρο­νι­κά με μια πολύ κοντι­νή προ­σέγ­γι­ση της Σελή­νης. Η από­στα­ση Γης-Σελή­νης κυμαί­νε­ται από 406.712 χιλιό­με­τρα (από­γειο) μέχρι 356.445 χιλιό­με­τρα (περί­γειο). Όταν η παν­σέ­λη­νος συμ­βαί­νει κοντά στο περί­γειο, τότε θεω­ρεί­ται ότι υπάρ­χει υπερ-Σελή­νη, σού­περ-Σελή­νη ή υπερ-παν­σέ­λη­νος, όροι που δεν είναι αστρο­νο­μι­κοί. Ο όρος, σύμ­φω­να με την Αμε­ρι­κα­νι­κή Δια­στη­μι­κή Υπη­ρε­σία (NASA), εφευ­ρέ­θη­κε από τον αστρο­λό­γο Richard Nolle το 1979.

Μια παν­σέ­λη­νος στο περί­γειο, καθώς είναι πιο κοντά σε μας, φαί­νε­ται έως 14% μεγα­λύ­τε­ρη και 30% φωτει­νό­τε­ρη σε σχέ­ση με μια παν­σέ­λη­νο στο από­γειο. Επί­σης μια υπερ-παν­σέ­λη­νος είναι περί­που 7% μεγα­λύ­τε­ρη και 15% φωτει­νό­τε­ρη σε σχέ­ση με μια μέση πανσέληνο.

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα