Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η χάρη της Καϊλή έφτασε στη Λατινική Αμερική

Τα νέα τρέ­χουν –όπως πάντα ανα­λό­γως του ΜΜΕ που τα δια­χει­ρί­ζε­ται. Στο μετα­ξύ η Ευαν­θία μας, αγα­πη­μέ­νο “μπου­μπού­κι” των αστι­κών ΜΜΕ “σοσια­λί­στρια” και “δημο­κρά­τις” του ΠΑΣΟΚ, («βαθέ­ως» και μη, από αυτές\ούς που δεν επέ­λε­ξαν –ή δεν πρό­λα­βαν, να χωθούν στον ΣΥΡΙΖΑ και που σήμε­ρα με τον νέο αρχη­γό, υπό­σχο­νται να [ξανα]σώσουν το λαό…) κάνει τις ντρί­πλες της για να βγει λάδι στη σαπί­λα ενός συστή­μα­τος που η δια­φθο­ρά και η δυσω­δία και να μη γίνει ένας ακό­μη απο­διο­πο­μπαί­ος τρά­γος του συστή­μα­τος, ακό­μη και στυμ­μέ­νη λεμο­νό­κου­πα –Και­ρός φέρ­νει τα λάχα­να, και­ρός τα παραπούλια…

Το teleSURtv.net (κου­βα­νέ­ζι­κο – Λατι­νο­α­με­ρι­κά­νι­κο κανά­λι ειδή­σε­ων), ανα­φέ­ρε­ται στο θέμα με τίτλο “Συν­δέ­ουν την αντι­πρό­ε­δρο του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου φαι­νό­με­να δια­φθο­ράς δια­φθο­ράς”. Μια συνε­χι­ζό­με­νη ακό­μη έρευ­να από τις βελ­γι­κές αρχές –γρά­φει, συν­δέ­ει την αντι­πρό­ε­δρο του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου σε ένα σχέ­διο δια­φθο­ράς με τις αρχές του Κατάρ. Η Ομο­σπον­δια­κή Εισαγ­γε­λία του Βελ­γί­ου επι­βε­βαί­ω­σε αυτή την Κυρια­κή μέσω ανα­κοί­νω­σής της ότι απήγ­γει­λε κατη­γο­ρί­ες στην Αντι­πρό­ε­δρο, Εύα Καϊ­λή, και σε άλλα τρία άτο­μα για το αδί­κη­μα της συμ­με­το­χής σε εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση, ξεπλύ­μα­τος βρώ­μι­κου χρή­μα­τος και διαφθοράς.

“Η Καϊ­λή μαζί με άλλα πέντε άτο­μα συνε­λή­φθη­σαν τις τελευ­ταί­ες ημέ­ρες σε υπό­θε­ση δωρο­δο­κί­ας από το Κατάρ για να επη­ρε­ά­σει τη λήψη απο­φά­σε­ων του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου. Η βελ­γι­κή ομο­σπον­δια­κή εισαγ­γε­λία ανέ­φε­ρε ότι από τους έξι συλ­λη­φθέ­ντες, προ­φυ­λα­κί­στη­καν η αντι­πρό­ε­δρος, ο σύντρο­φός της, ο σύμ­βου­λος στο Ευρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο, Francesco Giorgi, ο πρώ­ην ιτα­λός σοσιαλ­δη­μο­κρά­της ευρω­βου­λευ­τής Pier Antonio Panzeri και ένας άγνω­στος λομπί­στας των Βρυξελλών.

Εν τω μετα­ξύ, δικα­στή­ριο στην ιτα­λι­κή πόλη Brescia (Μπρέ­σα) διέ­τα­ξε τη σύλ­λη­ψη της Maria Colleoni και της Silvia Panzeri, συζύ­γου και κόρης πρώ­ην σοσιαλ­δη­μο­κρά­τη ευρω­βου­λευ­τή αντίστοιχα.

Το σκάν­δα­λο ξέσπα­σε την περα­σμέ­νη Παρα­σκευή, εν μέσω του Παγκο­σμί­ου Κυπέλ­λου Ποδο­σφαί­ρου, μετά από πολύ­μη­νη έρευ­να της βελ­γι­κής Εισαγ­γε­λί­ας, η οποία υπο­πτεύ­ε­ται ότι το Κατάρ έχει πλη­ρώ­σει «μεγά­λα χρη­μα­τι­κά ποσά».

Η Καϊ­λή, 44χρονη Ελλη­νί­δα και πρώ­ην παρου­σιά­στρια τηλε­ο­πτι­κών ειδή­σε­ων στη χώρα της, τέθη­κε σε ανα­στο­λή από το κόμ­μα της στην Ελλά­δα και από την ομά­δα των Σοσια­λι­στών _ Δημο­κρα­τών στη συνέ­λευ­ση της Ευρω­παϊ­κής Ένωσης”.

Η πρό­ε­δρος της Βου­λής Roberta Metsola «απο­φά­σι­σε να ανα­στεί­λει με άμε­ση ισχύ όλες τις εξου­σί­ες, τα καθή­κο­ντα και τα καθή­κο­ντα που ανα­τέ­θη­καν στην Εύα Καϊ­λή με την ιδιό­τη­τά της ως Αντι­πρό­ε­δρο του Ευρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου», δήλω­σε ο εκπρό­σω­πος της Metsola αργά το Σάββατο.

Αυτά όλα κι όλα, χωρίς καμιά πολι­τι­κή εκτί­μη­ση –έστω και επι­δερ­μι­κή. Κου­βέ­ντα (με την ευκα­ρία, αλλά και γενι­κό­τε­ρα) για τα 10άδες πανό του είδους “15.000 νεκροί για 5.760 λεπτά ποδο­σφαί­ρου — Ντρο­πή σας”, που σηκώ­θη­καν τις τελευ­ταί­ες μέρες σε γήπε­δα της Ευρώ­πης και όλου του κόσμου για το μου­ντιάλ του Κατάρ. Ούτε βέβαια για την Καϊ­λή, που –σε ανύ­πο­πτο χρό­νο μίλη­σε για «πρω­το­πο­ρία» του Κατάρ στα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα και πρό­σθε­σε πως το Εμι­ρά­το «είναι καλοί γεί­το­νες και εταί­ροι», για­τί «μας βοή­θη­σε με το Αφγα­νι­στάν»! Ούτε φυσι­κά για το κατά­πτυ­στο ψήφι­σμα του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου για τους νεκρούς εργά­τες στο Κατάρ όπου εκφρά­ζε­ται ικα­νο­ποί­η­ση για το ότι, σύμ­φω­να με τη Διε­θνή Οργά­νω­ση Εργα­σί­ας, “η κυβέρ­νη­ση του εμι­ρά­του έχει επι­στρέ­ψει 320 εκατ. δολά­ρια σε «θύμα­τα μισθο­λο­γι­κών κατα­χρή­σε­ων» μέσω του λεγό­με­νου «Ταμεί­ου Υπο­στή­ρι­ξης και Ασφα­λί­σε­ων των Εργαζομένων»”…

Φαί­νε­ται πως για κάποιους εκεί στην άλλη μεριά του Ατλα­ντι­κού (ελπί­ζου­με όχι για το νησί της επα­νά­στα­σης ‑οψό­με­θα…), ο «σοσια­λι­σμός» του 21ου αιώ­να βρί­σκε­ται στα ίχνη του παπαν­δρεϊ­κού (και γενι­κό­τε­ρα των τότε σοσιαλ­δη­μο­κρα­τών) συν­θή­μα­τος της 10ετίας ’80, του αεί­μνη­στου “Τρί­του Δρόμου”.

Ως δια­φο­ρε­τι­κή — “κεντρο­α­ρι­στε­ρή” — εκδο­χή της καπι­τα­λι­στι­κής δια­χεί­ρι­σης, συμ­με­τέ­χο­ντας ενερ­γά στη δια­μόρ­φω­ση ενός πανευ­ρω­παϊ­κού προ­γράμ­μα­τος, για την εκπρο­σώ­πη­ση των ταξι­κών συμ­φε­ρό­ντων του κεφα­λαί­ου στον ένα και μονα­δι­κό δρό­μο για αυτούς, το δρό­μο της καπι­τα­λι­στι­κής βαρβαρότητας.

Ο Μαρξ και η αισθη­τι­κή, του Μιχα­ήλ Λίφσιτς

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο