Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η “Made in the USA” αντιπολίτευση της Βενεζουέλας — Ποιοί είναι και τι συμφέροντα εξυπηρετούν;

Μήνες τώρα τα αστι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης, τόσο στην Ελλά­δα όσο και διε­θνώς, στην συντρι­πτι­κή τους πλειο­ψη­φία, έχουν επι­δο­θεί σε ένα όργιο παρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης ανα­φο­ρι­κά με την κατά­στα­ση στη Βενε­ζου­έ­λα. Στο πλαί­σιο αυτής της παρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης εντά­σε­ται ασφα­λώς και η έντε­χνη προ­σπά­θεια να σπι­λω­θεί, να κατα­συ­κο­φα­ντη­θεί στην συνεί­δη­ση του κόσμου η εκλεγ­μέ­νη κυβέρ­νη­ση της χώρας. Έτσι, τα αστι­κά ΜΜΕ και οι κάθε λογής παπα­γά­λοι τους βγά­ζουν την- πέραν πάσης αμφι­βο­λί­ας- ετυ­μη­γο­ρία τους: «δικτά­το­ρας ο Μαδού­ρο» και «αυταρ­χι­κό καθε­στώς» η κυβέρ­νη­ση του, που «κατα­πιέ­ζει» τις «ειρη­νι­κές δια­δη­λώ­σεις» της «δημο­κρα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης», ενώ «φυλα­κί­ζει» τους πολι­τι­κούς του αντι­πά­λους.

Δεν είναι στους σκο­πούς του παρό­ντος κει­μέ­νου να κρί­νει τα πεπραγ­μέ­να της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής κυβέρ­νη­σης Μαδού­ρο, ούτε να ανα­λύ­σει τις βαθιές ενδο­α­στι­κές αντι­θέ­σεις που δια­περ­νούν το πολι­τι­κό σύστη­μα της Βενε­ζου­έ­λας την παρού­σα περί­ο­δο. Αξί­ζει, ωστό­σο, να στα­θού­με σε μια πλευ­ρά της όλης κατά­στα­σης που η κυρί­αρ­χη αστι­κή προ­πα­γάν­δα σκο­πί­μως συγκα­λύ­πτει, παρά τα όσα, κατά και­ρούς, έχουν δει το φως της δημο­σιό­τη­τας. Πρό­κει­ται για την ηγε­σία της βενε­ζο­ε­λά­νι­κης αντι­πο­λί­τευ­σης, των λεγό­με­νων «αντι­τσα­βί­στας» ή, εναλ­λα­κτι­κά, των «αντι­μα­δού­ρο» που τυγ­χά­νουν της ιδιαί­τε­ρης προ­βο­λής και μετα­χεί­ρι­σης τόσο από τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες όσο και από την Ε.Ε.

Ποιό είναι λοι­πόν το πραγ­μα­τι­κό πρό­σω­πο της «φιλε­λεύ­θε­ρης» αντι­πο­λί­τευ­σης στη Βενε­ζου­έ­λα; Ποιό είναι το παρελ­θόν, αλλά και παρόν, των ηγε­τών που απαρ­τί­ζουν το μπλοκ των «αντι­τσα­βί­στας» και ποιές οι σχέ­σεις τους με ξένα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα; Όταν μιλά­με για αντι­πο­λί­τευ­ση στη Βενε­ζου­έ­λα, ανα­φε­ρό­μα­στε σε τρία κυρί­ως ονό­μα­τα: Ενρί­κε Καπρί­λες, Λεο­πόλ­δο Λόπες και Αντό­νιο Λεντέζ­μα. Κοι­νό γνώ­ρι­σμα και των τριών είναι το γεγο­νός ότι δια­τη­ρούν, με τον έναν ή τον άλλο τρό­πο, στε­νούς δεσμούς με κέντρα και «ιδρύ­μα­τα» στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες. Ας δού­με όμως τις περι­πτώ­σεις μία προς μια:

Ενρί­κε Καπρί­λες Ραντόνσκι:

Γιός μεγα­λο­α­στι­κής οικο­γέ­νειας, γεν­νη­μέ­νος το 1972, ο Καπρί­λες ξεκί­νη­σε την πολι­τι­κή του καριέ­ρα το 1995. Το 2001 ίδρυ­σε το κόμ­μα «Δικαιο­σύ­νη Πρώ­τα» (Primero Justicia) το οποίο, σύμ­φω­να με όσα έχει απο­κα­λύ­ψει η δημο­σιο­γρά­φος Εύα Γκό­λιν­γκερ, χρη­μα­το­δο­τή­θη­κε από το Αμε­ρι­κα­νι­κό Εθνι­κό Ίδρυ­μα για τη Δημο­κρα­τία (U.S. National Endowmnent for Democracy-NED) και το Διε­θνές Ρεπου­μπλι­κα­νι­κό Ινστι­τού­το (IRI). Για όσους τυχόν δε γνω­ρί­ζουν, να θυμί­σου­με ότι το περί­φη­μο NED, που ιδρύ­θη­κε το 1982 από την κυβέρ­νη­ση Ρίγκαν, απο­τε­λεί προ­κά­λυμ­μα για μια σει­ρά δρα­στη­ριό­τη­τες της CIA ανά τον κόσμο, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της χρη­μα­το­δό­τη­σης και προ­ώ­θη­σης κομ­μά­των και οργα­νώ­σε­ων που εξυ­πη­ρε­τούν τα συμ­φέ­ρο­ντα των ΗΠΑ.

Έχο­ντας τη χρη­μα­το­δό­τη­ση «ιδρυ­μά­των» των ΗΠΑ, ο Καπρί­λες πρω­τα­γω­νί­στη­σε το 2002 στο (απο­τυ­χη­μέ­νο) αμε­ρι­κα­νο­κί­νη­το πρα­ξι­κό­πη­μα ενά­ντια στη δημο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νη κυβέρ­νη­ση Τσά­βες. Μάλι­στα, δε δίστα­σε να πάρει μέρος προ­σω­πι­κά σε τρο­μο­κρα­τι­κές ενέρ­γειες, συμ­με­τέ­χο­ντας στον βαν­δα­λι­σμό του κτι­ρί­ου της κου­βα­νι­κής πρε­σβεί­ας στο Καρά­κας, στην οποία εισέ­βα­λε παρα­νό­μως μαζί με άλλους πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες-δια­δη­λω­τές. Την ίδια περί­ο­δο, ο τρα­μπού­κος πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ας Καπρί­λες ασκού­σε τα καθή­κο­ντα του και ως δήμαρ­χος του εύπο­ρου προ­α­στί­ου ονό­μα­τι Μπα­ρού­τα, στο Καρά­κας, θέση στην οποία έμει­νε απ’ το 2000 ως το 2008.

Μια σει­ρά τηλε­γρα­φή­μα­τα που είδαν το φως της δημο­σιό­τη­τας μέσω Wikileaks πιστο­ποιούν τις άρρη­κτες σχέ­σεις μετα­ξύ Καπρί­λες και της κυβέρ­νη­σης των ΗΠΑ. Πιό συγκε­κρι­μέ­να, σε απόρ­ρη­το τηλε­γρά­φη­μα με ημε­ρο­μη­νία 21 Μαρ­τί­ου 2006, ανα­φέ­ρε­ται πως ο Καπρί­λες Ραντόν­σκι είχε συνα­ντή­σεις με τον αμε­ρι­κα­νό πρέ­σβη στο Καρά­κας και έναν «πολι­τι­κό σύμ­βου­λο» της πρε­σβεί­ας (που εικά­ζε­ται ότι ήταν πρά­κτο­ρας της CIA). Επι­πλέ­ον, το έγγρα­φο ανα­φέ­ρει ότι ο Καπρί­λες έκα­νε συχνά ταξί­δια σε Νέα Υόρ­κη και Ουά­σινγ­κτον, συνα­ντώ­ντας αμε­ρι­κα­νούς αξιω­μα­τού­χους, προ­κει­μέ­νου να λάβει κατευ­θύν­σεις, συμ­βου­λές και- ασφα­λώς- σχε­τι­κή χρηματοδότηση. 

Στη σκο­τει­νή πολι­τι­κή δια­δρο­μή του Ενρί­κε Καπρί­λες εντάσ­σε­ται μια δολο­φο­νία που προ­κα­λεί, ακό­μη και σήμε­ρα, πολ­λά ερω­τη­μα­τι­κά. Αυτή του εισαγ­γε­λέα Ντα­νί­λο Άντερ­σον (που είχε διο­ρι­στεί υπεύ­θυ­νος των ερευ­νών για το πρα­ξι­κό­πη­μα του 2002), ο οποί­ος το Νοέμ­βρη του 2004 σκο­τώ­θη­κε όταν εξε­ρά­γη­σαν δύο βόμ­βες που είχαν τοπο­θε­τη­θεί στο αυτο­κί­νη­το του. Λίγους μήνες πριν, το Μάρ­τη του 2004 ο εισαγ­γε­λέ­ας είχε απαγ­γεί­λει δημό­σια κατη­γο­ρί­ες στον Καπρί­λες για συμ­με­το­χή στο πρα­ξι­κό­πη­μα, ζητώ­ντας την σύλ­λη­ψη του. 

Το 2008 ο Καπρί­λες Ραντόν­σκι εκλέ­χθη­κε κυβερ­νή­της της πολι­τεί­ας της Μιρά­ντα, ενώ το 2012 και 2013, σε δύο εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις, διεκ­δί­κη­σε την προ­ε­δρία της χώρας, χάνο­ντας στην πρώ­τη απ’ τον Τσά­βες και στη δεύ­τε­ρη απ’ το Μαδούρο. 

Ωστό­σο, αν και δεν κατά­φε­ρε να γίνει πρό­ε­δρος της Βενε­ζου­έ­λας, ο Καπρί­λες φρό­ντι­σε να δώσει δείγ­μα­τα γρα­φής ως κυβερ­νή­της. Τι δείγ­μα­τα; Κακο­δια­χεί­ρη­ση και υπε­ξαί­ρε­ση δημό­σιου χρή­μα­τος είναι οι κατη­γο­ρί­ες που βαρύ­νουν τον κυβερ­νή­τη της Μιρά­ντα, στον οποίο τον περα­σμέ­νο Απρί­λη επι­βλή­θη­κε 15ετής στέ­ρη­ση πολι­τι­κών δικαιωμάτων.

Λεο­πόλ­δο Λόπες:

leopoldo lopezΓιος μεγα­λο­α­στι­κής οικο­γέ­νειας, από «πολι­τι­κό τζά­κι» της χώρας, γεν­νη­μέ­νος στο εύπο­ρο προ­ά­στιο Τσα­κάο του Καρά­κας. Ο πολι­τι­κός του βίος είναι σχε­δόν παράλ­λη­λος με αυτόν του Καπρί­λες, με τον οποίο είναι συνι­δρυ­τές του φιλο­α­με­ρι­κα­νι­κού κόμ­μα­τος «Δικαιο­σύ­νη Πρώ­τα». Το 2009, ωστό­σο, προ­χώ­ρη­σε στην ίδρυ­ση δικού του κόμ­μα­τος «Λαϊ­κή Θέλη­ση» (Voluntad Popular), το οποίο έλα­βε γεναιό­δω­ρες χρη­μα­το­δο­τή­σεις από τα γνω­στά και μη εξαι­ρε­τεα ιδρύ­μα­τα των ΗΠΑ (Εθνι­κό Ίδρυ­μα για τη Δημο­κρα­τία, Διε­θνές Ρεπου­μπλι­κα­νι­κό Ινστι­τού­το, Εθνι­κό Δημο­κρα­τι­κό Ινστιτούτο). 

Σπου­δαγ­μέ­νος στις ΗΠΑ, ο Λόπες κατέ­χει πτυ­χία από το- γνω­στό για τις υπο­τρο­φί­ες της Κεντρι­κής Υπη­ρε­σί­ας Πλη­ρο­φο­ριών- Κολ­λέ­γιο Kenyon στο Οχάϊο και από το Χάρ­βαρντ. Διε­τέ­λε­σε επί τριε­τία (1996–1999) σύμ­βου­λος στο γρα­φείο του οικο­νο­μι­κού διευ­θυ­ντή της- ελεγ­χό­με­νης από ιδιω­τι­κά κεφά­λαια- κρα­τι­κής πετρε­λαϊ­κής βιο­μη­χα­νί­ας PDVSA (την οποία εθνι­κο­ποί­η­σε αργό­τε­ρα η κυβέρ­νη­ση Τσά­βες). Να σημειω­θεί ότι από τη θέση αυτή ο Λόπες απο­μα­κρύν­θη­κε, όταν απο­κα­λύ­φθη­κε ανά­μει­ξη του σε σκάν­δα­λο υπε­ξαί­ρε­σης χρη­μά­των, με τα οποία ο ίδιος ενί­σχυε οικο­νο­μι­κά το κόμ­μα του. 

Από το 2000 ώς το 2008, ο Λεο­πόλ­δο Λόπες διε­τέ­λε­σε δήμαρ­χος του Τσα­κάο. Το 2002, εν μέσω του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος ενά­ντια στην κυβέρ­νη­ση Τσά­βες, ο Λόπες έλα­βε μέρος σε μια σει­ρά βίαιες κινη­το­ποι­ή­σεις, συμ­με­τέ­χο­ντας (όπως και ο Καπρί­λες) στην επί­θε­ση ενά­ντια στην κου­βα­νι­κή πρε­σβεία στο Καρά­κας. Μάλι­στα, ο ίδιος ο Λόπες ηγή­θη­κε πορεί­ας δεξιών και αντι­τσα­βι­κών στοι­χεί­ων προς το προ­ε­δρι­κό μέγα­ρο, όπου εξα­πέ­λυ­σαν βίαιη επί­θε­ση σε υπο­στη­ρι­κτές του προ­έ­δρου Τσά­βες με απο­τέ­λε­σμα δεκά­δες νεκρούς και πολ­λα­πλά­σιους τραυ­μα­τί­ες. Σκο­πός τους να δημιουρ­γή­σουν λου­τρό αίμα­τος, να προ­κύ­ψει χάος και να δικαιο­λο­γη­θεί τυχόν κατά­λη­ψη του προ­ε­δρι­κού μεγά­ρου από «δια­δη­λω­τές».

Την ίδια χρο­νιά, ο Λόπες ξεκί­νη­σε να κάνει συχνά ταξί­δια μετα­ξύ Καρά­κας και Ουά­σινγ­κτον, προ­κει­μέ­νου να έχει συνα­ντή­σεις με αξιω­μα­τού­χους της κυβέρ­νη­σης Μπους αλλά και στε­λέ­χη του Διε­θνές Ρεπου­μπλι­κα­νι­κού Ινστι­τού­του. Σύμ­φω­να με πλη­θώ­ρα εγγρά­φων που είδαν το φως της δημο­σιό­τη­τας μέσω Wikileaks, ο Λόπες όχι μόνο έλα­βε γεναιό­δω­ρες χρη­μα­το­δο­τή­σεις από τις ΗΠΑ, αλλά ενερ­γού­σε βάσει σχε­δί­ων της Ουά­σινγ­κτον για την υπο­νό­μευ­ση και ανα­τρο­πή της μπο­λι­βα­ρια­νής δια­δι­κα­σί­ας και των κυβερ­νή­σε­ων Τσά­βες και Μαδούρο. 

Το 2014, ο Λόπες επα­νήλ­θε στο επί­κε­ντρο του διε­θνούς Τύπου ως υπο­κι­νη­τής των βίαιων δια­δη­λώ­σε­ων ενά­ντια στην κυβέρ­νη­ση Μαδού­ρο. «Πρέ­πει να επι­σπεύ­σου­με την πτώ­ση της κυβέρ­νη­σης… κατά την άπο­ψη μου, το σημα­ντι­κό είναι η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα μας να πετύ­χου­με το στό­χο μας με κάθε κόστος, η μέθο­δος είναι δευ­τε­ρεύ­ον θέμα» δήλω­σε δημό­σια ο ίδιος. Πράγ­μα­τι, το πόσο αδί­στα­κτος είναι στην εξυ­πη­ρέ­τη­ση των συμ­φε­ρό­ντων του τμή­μα­τος της βενε­ζου­ε­λά­νι­κης αστι­κής τάξης που ταυ­τί­ζε­ται με τις ΗΠΑ, ο Λόπες το έδει­ξε όντας εκ των πρω­τερ­γα­τών των περί­φη­μων “guarimbas”- των βίαιων δια­δη­λώ­σε­ων που συνο­δεύ­ο­νταν από τρο­μο­κρα­τι­κές ενέρ­γειες, σαμπο­τάζ, λιν­τσα­ρί­σμα­τα φιλο­κυ­βερ­νη­τι­κών πολι­τών και κάθε είδους παρά­νο­μες πράξεις. 

Σήμε­ρα, ο Λόπες βρί­σκε­ται σε κατ’ οίκον περιο­ρι­σμό, κατη­γο­ρού­με­νος για «παρα­κί­νη­ση και πρό­κλη­ση βίας». Το ρόλο του Λόπες φαί­νε­ται να έχει πάρει προ­σω­ρι­νά η σύζυ­γος του, Λίλιαν Τιντό­ρι, πρώ­ην παί­χτρια ριά­λι­τι, η οποία ταξι­δεύ­ει ανά τον κόσμο προ­σκε­κλη­μέ­νη σε ιμπε­ρια­λι­στι­κά φόρα, προ­πα­γαν­δί­ζο­ντας τις γνω­στές συκο­φα­ντί­ες περί “δικτα­το­ρι­κού καθε­στώ­τος” κλπ. 

Αντό­νιο Λεντέζμα:

Ο Α.Λεντέζμα (δεξιά) με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Β.Νετανιάχου.

Ο Α.Λεντέζμα (δεξιά) με τον πρω­θυ­πουρ­γό του Ισρα­ήλ Β.Νετανιάχου.

Γνω­στός με το προ­σω­νύ­μιο «βαμπίρ», ο πρώ­ην δήμαρ­χος του Καρά­κας βρί­σκε­ται από τον Φλε­βά­ρη του 2015 στη φυλα­κή, κατη­γο­ρού­με­νος για εμπλο­κή σε από­πει­ρα πρα­ξι­κο­πή­μα­τος κατά της κυβέρ­νη­σης Μαδού­ρο. Μάλι­στα, κατα­θέ­σεις συλ­λη­φθέ­ντων στε­λε­χών της αντι­πο­λί­τευ­σης ανα­φέ­ρουν ότι ο Λεντέζ­μα, μαζί με τον Χού­λιο Μπόρ­γκες του κόμ­μα­τος «Δικαιο­σύ­νη Πρώ­τα», σχε­δί­α­ζαν το 2014 τη δολο­φο­νία του Λεο­πόλ­δο Λόπες! Σκο­πός τους ήταν να απο­δώ­σουν τη δολο­φο­νία του Λόπες σε κυβερ­νη­τι­κούς κύκλους και να δημιουρ­γη­θεί χάος σε όλη τη χώρα που θα οδη­γού­σε στην πτώ­ση της διοί­κη­σης Μαδούρο. 

Το 2002, όπως οι Καπρί­λες και Λόπες, ο Λεντέζ­μα συμ­με­τεί­χε κι’ αυτός στο απο­τυ­χη­μέ­νο πρα­ξι­κό­πη­μα ενά­ντια στον Τσά­βες. Ωστό­σο, η πολι­τι­κή δια­δρο­μή του- ακρο­δε­ξιών αντι­λή­ψε­ων- Λεντέζ­μα είναι βαμ­μέ­νη με το αίμα αθώ­ων. Το 1989, ως κυβερ­νή­της της περι­φέ­ρειας του Καρά­κας έδω­σε εντο­λή για τη βίαιη κατα­στο­λή της λαϊ­κής εξέ­γερ­σης που έμει­νε γνω­στή ως «Καρα­κά­σο». Το απο­τέ­λε­σμα ήταν 300 επι­βε­βαιω­μέ­νοι νεκροί ενώ, ανε­πί­ση­μα, ο αριθ­μός των νεκρών και των «εξα­φα­νι­σμέ­νων» αγγί­ζει τα 3000 άτομα. 

Η περί­ο­δος της θητεί­ας του ως κυβερ­νή­τη της πρω­τεύ­ου­σας χαρα­κτη­ρί­στη­κε από αλό­γι­στη χρή­ση αστυ­νο­μι­κής βίας που έφτα­νε στο σημείο να χρη­σι­μο­ποιού­νται πραγ­μα­τι­κά πυρά ενά­ντια σε φοι­τη­τι­κές δια­δη­λώ­σεις. Οι φασι­στι­κές πρα­κτι­κές που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν από τις δυνά­μεις κατα­στο­λής στα χρό­νια της θητεί­ας του, του προ­σέ­δω­σαν τους χαρα­κτη­ρι­σμούς «βαμπίρ» αλλά και «δολο­φό­νος φοιτητών». 

* * *

Αν στους παρα­πά­νω τρεις προ­σθέ­σου­με και την Μαρία Κορί­να Ματσά­δο, εκα­τομ­μυ­ριού­χο πολι­τι­κό της δεξιάς με πολυ­πλό­κα­μες δια­συν­δέ­σεις με την αμε­ρι­κα­νι­κή κυβέρ­νη­ση, τότε έχου­με μια σαφή εικό­να της αντι­πο­λί­τευ­σης της Βενε­ζου­έ­λας. Πρό­κει­ται για μια εικό­να γεμά­τη από δεξιών αντι­λή­ψε­ων πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες, μαριο­νέ­τες της κυβέρ­νη­σης και των μυστι­κών υπη­ρε­σιών των ΗΠΑ. Αυτή είναι η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα για την αμε­ρι­κα­νό­δου­λη ηγε­σία των «αντι­τσα­βί­στας», τους οποί­ους τα αστι­κά ΜΜΕ προ­βάλ­λουν ως «μαχη­τές της δημοκρατίας».

Ασχέ­τως του πολι­τι­κού χαρα­κτή­ρα της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής κυβέρ­νη­σης Μαδού­ρο και του δρό­μου που ακο­λου­θεί η λεγό­με­νη «μπο­λι­βα­ρια­νή δια­δι­κα­σία», αυτό που είναι σίγου­ρο είναι πως στο αντι­πο­λι­τευό­με­νο στρα­τό­πε­δο των «αντι­τσα­βί­στας» αντι­κα­το­πτρί­ζο­νται οι χει­ρό­τε­ρες, οι πλέ­ον σκο­τει­νές παρα­δό­σεις αμε­ρι­κα­νο­κί­νη­των, φιλοι­μπε­ρια­λι­στι­κών «κινη­μά­των» της Λατι­νι­κής Αμε­ρι­κής. Άλλω­στε, στο διά­βα του 20ου αιώ­να, πολι­τι­κές μαριο­νέ­τες τύπου Καπρί­λες και Λόπες, χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν ουκ ολί­γες φορές από τις ΗΠΑ για την ανα­τρο­πή δημο­κρα­τι­κά εκλεγ­μέ­νων κυβερ­νή­σε­ων στην αμε­ρι­κα­νι­κή ήπειρο.

Η Βενε­ζου­έ­λα και η οπορ­του­νι­στι­κή θεω­ρία του «Σοσια­λι­σμού του 21ου αιώνα»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο