Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θέατρο «Σημείο»: «Κοριολανός» του Σαίξπηρ

Το Θέα­τρο ΣΗΜΕΙΟ παρου­σιά­ζει τον ‘Κοριο­λα­νό’ του Ουίλ­λιαμ Σαίξ­πηρ σε σκη­νο­θε­σία του Αλέ­ξαν­δρου Διαμαντή.

Η τελευ­ταία τρα­γω­δία του Σαίξ­πηρ (1606/-07), ένα από τα σημα­ντι­κό­τε­ρα έργα του παγκό­σμιου ρεπερ­το­ρί­ου, το οποίο στην Ελλά­δα έχει παρου­σια­στεί μόνο άλλες τέσ­σε­ρις φορές.

Λιμός σαρώ­νει τη Ρώμη. Ο Γάιος Μάρ­κιος Κοριο­λα­νός, εθνι­κός ήρω­ας, πολε­μι­στής γεν­ναί­ος και αλα­ζό­νας, απε­χθά­νε­ται το λαό. Στο μετα­ξύ ξεσπά­ει πόλε­μος με τους εχθρούς των Ρωμαί­ων, τους Βόλ­σκους, από τον οποίο ο Κοριο­λα­νός γυρ­νά­ει θριαμ­βευ­τής. Κατευ­θυ­νό­με­νος και χει­ρα­γω­γού­με­νος από τους πολι­τι­κούς της άρχου­σας τάξης, αλλά και από την ίδια του τη μητέ­ρα, τη Βολού­μνια, ο Κοριο­λα­νός μπλέ­κει σ’ένα πολι­τι­κό παιγ­χνί­δι, και κατα­λή­γει στην εξο­ρία. Ζητώ­ντας την εκδί­κη­ση, συμ­μα­χεί με το θανά­σι­μο εχθρό, δικό του και της Ρώμης, τον Βόλ­σκο πολέ­μαρ­χο, Τούλ­λο Αου­φί­διο και βαδί­ζει ενά­ντια στην πατρί­δα του. Ο αδιάλ­λα­κτος χαρα­κτή­ρας του και η πολι­τι­κή άγνοια που τον οδή­γη­σαν στην εξο­ρία, γίνο­νται και η αιτία του θανά­του του, στα χέρια των νέων του συμμάχων.

Μετά­φρα­ση: Ερρί­κος Μπε­λιές. Σκη­νο­θε­σία: Αλέ­ξαν­δρος Δια­μα­ντής. Σκη­νο­γρα­φία: Μικα­έ­λα Λια­κα­τά. Κοστού­μια: Βασι­λι­κή Σύρ­μα. Φωτι­σμοί: Αννα Σμπώ­κου. Βοη­θός Σκη­νο­θέ­τη: Βικτό­ρια Στιμπέλσκι.

Δια­νο­μή: Ιωάν­νης Παπα­ζή­σης: Κοριο­λα­νός. Παρ­θε­νό­πη Μπου­ζού­ρη: Βολού­μνια — Αου­φί­διος. Στά­θης Μαν­τζώ­ρος: Μενέ­νιος — Βόλ­σκος συνω­μό­της. Ορό­ρα Μαριόν: Βρού­τος — Βιρ­γί­λια. Αρτε­μις Γρύ­μπλα: Επα­να­στά­της — Κομί­νιος — Βαλέ­ρια — Βόλ­σκος άρχο­ντας. Νικό­λας Μίχας: Επα­να­στά­της — Σικί­νιος — Λάρ­κιος — Νικάνωρ.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο