Το «Ατέχνως» όπως έκανε και με τα δύο προηγούμενα (KKE Θέσεις ΚΕ 1ο & 2ο Κείμενο για το 21ο Συνέδριο) αναδημοσιεύει το σχετικό (ένθετο στο Ριζοσπάστη)
- Η ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας.
- Η κατάσταση της εργατικής τάξης.
- Το εργατικό — συνδικαλιστικό κίνημα.
- Η κοινωνική συμμαχία και η παρέμβαση του ΚΚΕ
Παραθέτουμε την εισαγωγή (βασικά συμπεράσματα του 20ού Συνέδριου)
Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ κατέληξε σε βασικά συμπεράσματα από την πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού — συνδικαλιστικού κινήματος και την κομματική οικοδόμηση στην εργατική τάξη.
Παράλληλα, καθόρισε κατευθύνσεις και καθήκοντα για τα επόμενα χρόνια καθώς και την πραγματοποίηση Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τον έλεγχο της Απόφασης.
Η ΚΕ δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη δουλειά στην εργατική τάξη, παρόλο που η δράση του Κόμματος στο διάστημα από το 20ό Συνέδριο έχει συσσωρεύσει και νέα δεδομένα.
Έτσι παραμένει ως σημαντικό αντικείμενο συζήτησης στο 21ο Συνέδριο η δουλειά μας στην εργατική τάξη και το κίνημά της.
Στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ επισημαίνεται ότι η δράση του Κόμματος σε μη επαναστατική κατάσταση συμβάλλει αποφασιστικά στην προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα ‑του Κόμματος, της εργατικής τάξης, των συμμαχιών της- για τις επαναστατικές συνθήκες, για την πραγματοποίηση των στρατηγικών του καθηκόντων.
Τονίζεται ότι η προσέλκυση πρωτοπόρων τμημάτων της εργατικής τάξης και η συσπείρωση της πλειοψηφίας της με το ΚΚΕ θα περάσει από διάφορες φάσεις.
Το εργατικό κίνημα, τα κινήματα των αυτοαπασχολουμένων (α/α) στις πόλεις και των αγροτών και η μορφή έκφρασης της συμμαχίας τους με αντικαπιταλιστικούς — αντιμονοπωλιακούς στόχους, με την πρωτοπόρα δράση των δυνάμεων του ΚΚΕ σε μη επαναστατικές συνθήκες, αποτελούν το πρόπλασμα για τη διαμόρφωση του εργατικού — λαϊκού μετώπου σε επαναστατικές συνθήκες.
Στην Απόφαση του 20ού Συνεδρίου τέθηκαν επίσης αρκετά σημαντικά ζητήματα για τον ρόλο του ΚΚΕ στο εργατικό — λαϊκό κίνημα.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, η ΚΕ κατέληξε σε αυτό το κείμενο για συζήτηση σε όλο το Κόμμα και την ΚΝΕ, αναμφίβολα σε συνδυασμό και με τα άλλα δύο κείμενα που έχουν ήδη δημοσιευτεί.
Ερχόμαστε σήμερα να συζητήσουμε τη νέα κατάσταση, να εντοπίσουμε θετικές πλευρές και υποκειμενικές αδυναμίες που απαιτούν ριζική αντιμετώπιση, ώστε να αντιστοιχίσουμε τη δράση μας με τις απαιτήσεις που απορρέουν από τις ανάγκες των εργατικών — λαϊκών δυνάμεων, τους στόχους που έχουμε θέσει.
Το πρώτο ζήτημα που εξετάζουμε είναι οι βασικές τάσεις στην ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας καθώς και η σημερινή κατάσταση της εργατικής τάξης, δέκα χρόνια μετά την εκδήλωση της προηγούμενης βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Την εξετάζουμε αναλύοντας τους όρους που διαμορφώθηκαν και διαμορφώνονται στη δουλειά και τη ζωή της, συνολικά τους όρους πώλησης της εργατικής της δύναμης, αλλά και τις μορφές εντατικοποίησης της εκμετάλλευσής της. Εντοπίζουμε αρνητικές αλλαγές και πώς αυτές επιδρούν στην ενότητα και την κοινή της πάλη, στη διαμόρφωση ταξικής πολιτικής συνείδησης, τη στάση της απέναντι σε αστικές κυβερνήσεις διαχείρισης της κρίσης σε βάρος των εργατικών συμφερόντων.
Δεύτερο βασικό ζήτημα που βάζουμε στη συζήτηση είναι η κατάσταση στο εργατικό — συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα, ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης στα σωματεία και η συμμετοχή της στην ταξική πάλη. Συζητάμε τα συμπεράσματα από τους αγώνες και τις προσπάθειες να δημιουργηθούν πρωτοπόρες εστίες αντίστασης και διεκδίκησης στους χώρους δουλειάς. Αναδεικνύουμε τον χαμηλό βαθμό οργάνωσης της εργατικής τάξης που βρίσκεται σε ιστορικά κατώτατο σημείο. Ανιχνεύουμε τις αντικειμενικές αιτίες γι’ αυτήν τη δυσκολία ένταξής της στα συνδικάτα, αλλά και δικές μας αδυναμίες, κυρίως τα καθήκοντα που προκύπτουν για να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση, να βάλουμε πιο αποφασιστικά προς υλοποίηση στόχους, για να καταφέρουμε αν είναι δυνατό μια ορμητική ανάπτυξη της οργάνωσης και της συμμετοχής στη συνδικαλιστική οργάνωση. Συζητάμε την πορεία του ΠΑΜΕ ως ταξικής συσπείρωσης Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, σωματείων με γραμμή πάλης σε αντικαπιταλιστική — αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, μια μεγάλη κατάκτηση, όπως εκτιμήσαμε και στο 20ό Συνέδριο.
Το τρίτο ζήτημα είναι η επεξεργασία της πείρας από την κοινή δράση εργατικών σωματείων με μαζικές οργανώσεις των κατώτερων στρωμάτων των αυτοαπασχολουμένων της πόλης και των αγροτών, γενικότερα της προσπάθειας να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις της κοινωνικής συμμαχίας τους.
Έχουν ήδη προηγηθεί δύο πανελλαδικά κομματικά Σώματα για τη δουλειά μας με τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, τα οποία τροφοδοτούν με πείρα και επεξεργασίες την παρέμβασή μας για την προώθηση αυτού του καθήκοντος στρατηγικής σημασίας για το Κόμμα μας.
Η εργατική τάξη ως ηγέτιδα δύναμη είναι που θα δημιουργεί τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη σφυρηλάτηση της κοινωνικής συμμαχίας, για το τράβηγμα των σύμμαχων κοινωνικών δυνάμεων σε ολοένα και πιο σταθερή κοινή δράση, προβάλλοντας και το ανάλογο πλαίσιο πάλης.
Ακολουθεί το Κεφάλαιο Α’
Βασικές τάσεις εξέλιξης της ταξικής διάρθρωσης στην Ελλάδα
- Εξέλιξη του πληθυσμού
- Εξέλιξη του οικονομικά ενεργού πληθυσμού και της απασχόλησης
- Εξέλιξη βασικών μεγεθών πληθυσμού και απασχόλησης
- Συμμετοχή στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό ανά φύλο και ηλικιακή κατηγορία
- Εξελίξεις στην ταξική διάρθρωση της απασχόλησης.
- Από την αναιμική ανάκαμψη στη νέα κρίση
- Ταξική διάρθρωση της απασχόλησης
- Περιφερειακή κατανομή απασχόλησης
- Κλαδικές μεταβολές στη δομή της οικονομίας
- Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία (ΑΠΑ) ανά κλάδο της οικονομίας
- Κλαδικές μεταβολές στην απασχόληση και στη μισθωτή απασχόληση
- Απασχόληση κατά κλάδο
- Συγκέντρωση μισθωτών
- Κατάταξη επιχειρήσεων με βάση τον αριθμό μισθωτών
Όλα τα παραπάνω συνοδεύονται από αναλυτικούς πίνακες
Θέσεις ΚΕ ΚΚΕ 21ο Συνέδριο (3)