Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θανάσης Βέγγος: Στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί

Σαν σήμε­ρα 29 Μαΐ­ου του 1927 γεν­νή­θη­κε στο Νέο Φάλη­ρο ο Θανά­σης Βέγ­γος. Ενας από τους πιο αγα­πη­τούς ηθο­ποιούς — για όσους τον χάρη­καν στο θέα­τρο, στο κινη­μα­το­γρά­φο και στην τηλε­ό­ρα­ση – και αγα­πη­τός από όσους τον γνώρισαν.

Αυθε­ντι­κά λαϊ­κός άνθρω­πος, αγω­νί­στη­κε, έζη­σε, βιο­πά­λε­ψε και δημιούρ­γη­σε σαν γνή­σιο τέκνο του λαού. Και πάντα με μονα­δι­κή σεμνό­τη­τα, συνέ­πεια, αξιο­πρέ­πεια, καλο­σύ­νη κι ανθρω­πιά. Η έπαρ­ση και το «στα­ρι­λί­κι» ήταν ξένα για εκεί­νον, παρά το — εκ φύσε­ως — τερά­στιο, σπά­νιο, πολύ­πλευ­ρο δημιουρ­γι­κό και ερμη­νευ­τι­κό ταλέ­ντο του.

Μονα­χο­παί­δι ο Θανά­σης Βέγ­γος. Ο πατέ­ρας του, εργά­της στην Εται­ρεία Ηλε­κτρι­σμού στον Πει­ραιά, αλλά και μαχη­τής του ΕΛΑΣ Πει­ραιά, απο­λύ­θη­κε από την εται­ρεία λόγω της συμ­με­το­χής του στη Μάχη της Ηλε­κτρι­κής. Η από­λυ­ση του πατέ­ρα του ανά­γκα­σε τον Θανά­ση Βέγ­γο να βγει στη βιο­πά­λη. Δού­λε­ψε στην επε­ξερ­γα­σία δερ­μά­των και έκα­νε μικρο­θε­λή­μα­τα στη γει­το­νιά του. ΕΠΟ­Νί­της στα χρό­νια της Κατο­χής, ο Θανά­σης Βέγ­γος υπη­ρέ­τη­σε τη θητεία του ως κρα­τού­με­νος στο Κολα­στή­ριο της Μακρο­νή­σου, όπου παρέ­μει­νε μέχρι το 1951.

Εκεί γνώ­ρι­σε και τον άνθρω­πο που έμελ­λε να αλλά­ξει τη ζωή του, τον Νίκο Κούνδουρο.

Το 1954 έκα­νε την πρώ­τη του εμφά­νι­ση στον κινη­μα­το­γρά­φο, στην ται­νία του σκη­νο­θέ­τη «Μαγι­κή Πόλις» και για τα επό­με­να πέντε χρό­νια έπαι­ξε μικρούς ρόλους σε ται­νί­ες που άφη­σαν επο­χή, δεί­χνο­ντας το μεγά­λο και έμφυ­το ταλέ­ντο του.

Ο Θανά­σης Βέγ­γος δεν σπού­δα­σε υπο­κρι­τι­κή. Το 1959 πήρε άδεια ασκή­σε­ως επαγ­γέλ­μα­τος ηθο­ποιού, όχι από Σχο­λή, αλλά ως εξαι­ρε­τι­κό ταλέ­ντο, με εξε­τά­σεις σε ειδι­κή επιτροπή.

Την ίδια χρο­νιά έκα­νε και το θεα­τρι­κό του ντε­μπού­το, στην επι­θε­ώ­ρη­ση «Ομό­νοια πλατς πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάν­νη Γκιωνάκη.

Ετσι άρχι­σε μια ιδιαί­τε­ρα ζηλευ­τή καριέ­ρα με συμ­με­το­χή ή πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο σε πάρα πολ­λές κινη­μα­το­γρα­φι­κές ταινίες.

Μπο­ρεί να ταυ­τί­στη­κε με την εικό­να του… αει­κί­νη­του ανθρώ­που και να έγι­νε ατά­κα «τρέ­χω σαν τον Βέγ­γο»), όμως ο Θανά­σης Βέγ­γος ήταν ένας ηθο­ποιός που μπο­ρού­σε να σε κάνει να κλά­ψεις, να γελά­σεις, και να συγκι­νη­θείς με μόνο μια του λέξη.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο