Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θα έχουμε πόλεμο με την Τουρκία;

Γρά­φει ο Γιάν­νης Βεντού­ρας //

Βρι­σκό­μα­στε σε μια περί­ο­δο όπου οι προ­κλή­σεις της Τουρ­κί­ας ενα­ντί­ον της Ελλά­δας είναι συνε­χείς. Παρα­βιά­σεις ενα­έ­ριου και θαλάσ­σιου χώρου, εμβο­λι­σμός σκά­φους, αιχ­μα­λω­σία στρα­τιω­τι­κών. Πολ­λοί ρωτά­νε: Πού θα πάει αυτή η κατά­στα­ση; Θα έχου­με και θερ­μά επει­σό­δια; Θα έχου­με πόλεμο;

Δεν χρειά­ζε­ται να πάμε στις καφε­τζού­δες ή στις χαρ­το­ρί­χτρες για να δώσου­με απά­ντη­ση στα ερω­τή­μα­τα αυτά. Μια προ­σε­κτι­κή και επι­στη­μο­νι­κή εξέ­τα­ση των δεδο­μέ­νων θα μας οδη­γή­σει στις απαντήσεις.

Όλες η καπι­τα­λι­στι­κές χώρες κατα­λαμ­βά­νουν μια θέση στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυρα­μί­δα ανά­λο­γα με τη δύνα­μή τους. Αυτή καθο­ρί­ζει και το κομ­μά­τι της λεί­ας που αρπά­ζει η κάθε μια για την δική της αστι­κή τάξη. Όσο πιο ψηλά βρί­σκε­ται στην πυρα­μί­δα, τόσο μεγα­λύ­τε­ρο και το μερ­τι­κό της. Έτσι κατά δια­στή­μα­τα δημιουρ­γεί­ται μια ισορ­ρο­πία στον παγκό­σμιο χάρ­τη των ανταγωνισμών.

Για παρά­δειγ­μα οι ΗΠΑ έχουν την ισχυ­ρό­τε­ρη οικο­νο­μία στον κόσμο, αλλά και την μεγα­λύ­τε­ρη στρα­τιω­τι­κή δύνα­μη. Λογι­κό λοι­πόν να βρί­σκο­νται στην κορυ­φή της καπι­τα­λι­στι­κής πυρα­μί­δας και να νέμο­νται μεγα­λύ­τε­ρο τμή­μα του παγκό­σμιου πλού­του, χωρίς κανέ­νας να σκέ­φτε­ται να την αμφισβητήσει.

Τι συμ­βαί­νει όμως όταν κάποια κρά­τη ξεπερ­νά­νε κάποια άλλα στην πυρα­μί­δα αυτή; Όταν λόγου χάρη τώρα όπου η Κίνα ανέ­βη­κε στην δεύ­τε­ρη θέση από οικο­νο­μι­κή άπο­ψη και η Ρωσία στην δεύ­τε­ρη θέση από στρα­τιω­τι­κή άπο­ψη; Όταν κάποια κρά­τη υπο­χω­ρούν στην βαθ­μί­δα αυτή, όπως τώρα η Μεγά­λη Βρε­τα­νία και η Γαλλία;

Τότε τα ανα­βαθ­μι­σμέ­να κρά­τη διεκ­δι­κούν μεγα­λύ­τε­ρο μερ­τι­κό για τους δικούς τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, θέλουν ανα­κα­τα­νο­μή της πίτ­τας και οι ισορ­ρο­πί­ες χαλά­νε. Νέες συμ­φω­νί­ες γίνο­νται, νέοι συσχε­τι­σμοί δημιουρ­γού­νται. Όταν όμως αυτοί που υπο­βαθ­μί­στη­καν αντι­δρούν, τότε το λόγο τα παίρ­νουν τα όπλα και οι στρατοί.

Αυτό ακρι­βώς παρα­κο­λου­θού­με σήμε­ρα να δια­δρα­μα­τί­ζε­ται στην ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο. ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Μεγά­λη Βρε­τα­νία, Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση, ερί­ζουν και σφά­ζουν τους λαούς για τις πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πηγές και τους δρό­μους του πετρελαίου.

g20

Η Τουρ­κία τις τελευ­ταί­ες δεκα­ε­τί­ες κατά­φε­ρε να ισχυ­ρο­ποι­η­θεί, τόσο οικο­νο­μι­κά όσο και στρα­τιω­τι­κά, ανα­πτύσ­σο­ντας μια μεγά­λη στρα­τιω­τι­κή βιο­μη­χα­νία. Η θέση της στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή πυρα­μί­δα ανα­βαθ­μί­στη­κε. Ήδη συμ­με­τέ­χει στους G‑20, δηλα­δή στο διε­θνές φόρουμ των 20 ισχυ­ρό­τε­ρων χωρών της γης.

Βάσει λοι­πόν των νόμων λει­τουρ­γί­ας του Καπι­τα­λι­σμού, είναι φυσι­κό και επό­με­νο τα Τούρ­κι­κα μονο­πώ­λια να διεκ­δι­κούν μεγα­λύ­τε­ρο μερί­διο της παγκό­σμιας αγο­ράς και όταν οι γει­τό­νοι τους αντι­δρούν, να χρη­σι­μο­ποιούν την στρα­τιω­τι­κή δύνα­μη του κρά­τους τους.

Έτσι λοι­πόν δεν διστά­ζουν να στεί­λουν τα παι­διά της Τούρ­κι­κης εργα­τι­κής τάξης να σκο­τω­θούν στη Συρία και το Ιράκ, για να μεγα­λώ­σουν αυτοί τα κέρ­δη τους.

Για τον ίδιο λόγο, επει­δή έχουν βάλει στο μάτι τα ενερ­γεια­κά κοι­τά­σμα­τα του Αιγαί­ου και της Κυπρια­κής ΑΟΖ, ζητά­νε από την Ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη την συνεκ­με­τάλ­λευ­ση του Αιγαί­ου. Θεω­ρούν ότι δεν πρέ­πει να τα «φάνε» μόνο οι Ελλη­νι­κοί επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι (Λάτση, Βαρ­δι­νο­γιάν­νη, Μυτι­λη­ναί­ου κλπ), αλλά θέλουν κι αυτοί το μερ­τι­κό τους.

aigaio

Εφό­σον οι Έλλη­νες επι­χει­ρη­μα­τί­ες δεν μπο­ρούν να τα «βρουν» με τους Τούρ­κους, είναι παρα­πά­νω από βέβαιο ότι το Τούρ­κι­κο κρά­τος θα επι­τε­θεί στην Ελλά­δα (ειδι­κά τώρα όπου η Ελλη­νι­κή οικο­νο­μία βρί­σκε­ται σε μακρο­χρό­νια κρί­ση). Το πιθα­νό­τε­ρο σενά­ριο είναι να κατα­λά­βουν ένα ακρι­τι­κό νησί για να δημιουρ­γή­σουν τετε­λε­σμέ­να και να ανα­γκά­σουν την Ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη να συμ­βι­βα­στεί στα νέα δεδομένα.

Το ερώ­τη­μα δεν είναι «εάν θα επι­τε­θούν οι Τούρ­κοι», αλλά το «πότε θα επι­τε­θούν» και ο πόλε­μος ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑ, αλλά ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ του καπι­τα­λι­στι­κού τρό­που ανά­πτυ­ξης και των καπι­τα­λι­στι­κών ανταγωνισμών.

Η Ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη, επει­δή αντι­λαμ­βά­νε­ται την δύσκο­λη θέση της, προ­σπα­θεί να «κατευ­νά­σει» τους Τούρ­κους και ψάχνει να βρει συμ­μά­χους στην Ευρώ­πη και στις ΗΠΑ, στους συμ­μά­χους δηλα­δή της Τουρ­κί­ας. Παράλ­λη­λα προ­σπα­θεί να εφη­συ­χά­σει τον ελλη­νι­κό λαό, ότι δήθεν τα πράγ­μα­τα ελέγχονται.

Μόνο το ΚΚΕ προ­σπα­θεί (εδώ και αρκε­τά χρό­νια) να προ­ε­τοι­μά­σει τις λαϊ­κές μάζες για τον επερ­χό­με­νο πόλε­μο. Είναι το μόνο κόμ­μα που εξη­γεί τον χαρα­κτή­ρα του πολέ­μου, ότι πρό­κει­ται να αιμα­το­κυ­λι­στούν οι εργα­τι­κές τάξεις της Τουρ­κί­ας και της Ελλά­δας για τα συμ­φέ­ρο­ντα των αστι­κών τους τάξεων.

Μόνο το ΚΚΕ καλεί τον λαό να είναι σε ετοι­μό­τη­τα, πρώ­τα – πρώ­τα να αντι­στα­θεί στην επί­θε­ση της Τούρ­κι­κης αστι­κής τάξης και στη συνέ­χεια να μετα­τρέ­ψει τον πόλε­μο σε πόλε­μο ενα­ντί­ον και των δύο αστι­κών τάξε­ων. Να στρέ­ψει τα όπλα που θα του δώσουν ενά­ντια στους εκμε­ταλ­λευ­τές του και να μετα­τρέ­ψει τον πόλε­μο σε εργα­τι­κή επα­νά­στα­ση για την κατά­λη­ψη της εξου­σί­ας και την κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των συγκε­ντρω­μέ­νων μέσων παραγωγής.

Οι κομ­μου­νι­στές στέλ­νουν παντού το μήνυ­μα ότι οι δεν θα υπάρ­ξουν ξανά συμ­φω­νί­ες με την ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη, όπως στο Λίβα­νο και την Βάρκιζα.

Ευτυ­χώς που και στη γει­το­νι­κή χώρα, το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Τουρ­κί­ας καλεί την εργα­τι­κή τάξη να αντι­στα­θεί στον πόλε­μο και να στρέ­ψει κι αυτή τα όπλα ενά­ντια στην Τούρ­κι­κη αστι­κή τάξη.

ΝΑΙ, ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, αλλά οι λαοί δεν πρέ­πει να χύσουν το αίμα τους για τα κέρ­δη των καπι­τα­λι­στών. Οφεί­λουν να πολε­μή­σουν για να καταρ­γή­σουν την εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο και να ζήσουν μονια­σμέ­νοι και ειρηνικά.

________________________________________________________________________________________________

Ο Γιάννης Βεντούρας είναι οικονομολόγος — συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και σπούδασε στο οικονομικό τμήμα της σχολής ΝΟΕ του ΑΠΘ. Εργάσθηκε σαν οικονομικός διευθυντής και οικονομικός σύμβουλος σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, μελετώντας από τα «μέσα» το καπιταλιστικό σύστημα. Συμμετέχει ενεργά στο λαϊκό κίνημα.
Είναι εκλεγμένος τοπικός σύμβουλος στον Δήμο Αχαρνών. Διδάσκει δωρεάν Πολιτική Οικονομία στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο «Δημήτρης Γληνός».
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο