Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω

Σαν σήμε­ρα (για την ακρί­βεια 3 του Απρί­λη) πριν 29 χρόνια…

Κόκ­κι­νο φεγ­γά­ρι, θάλασ­σες τεκίλα
φύλ­λα πετα­μέ­να στη φωτιά
κόκ­κι­νο φεγ­γά­ρι, κόκ­κι­νο λιμάνι
κάτι μου ‘χεις κάνει

Είδα πολ­λούς που ζήσα­νε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τρα­βη­χτή­κα­νε και άσχη­μα τραβιούνται
και το πλη­ρώ­σα­νε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύ­ρα ρού­χα, αμί­λη­τοι καπνί­ζουν, οι φίλοι
κι ονει­ρεύ­ο­νται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρή­κα­νε τίπο­τα ν’ αγαπήσουν
που δεν πιστεύ­ουν τίπο­τα, κανέ­ναν, πουθενά

Υπάρ­χουν χίλιοι τρό­ποι για να τρελαθείς
υπάρ­χουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακό­μα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μεί­νω εδώ και θα υπάρ­χω όπως μπορώ
και για το πεί­σμα σας γου­ρού­νια θα αντέχω
θα περι­μέ­νω άλλες μέρες

Η μονα­ξιά του σχοινοβάτη
Στί­χοι – Μου­σι­κή – 1^η εκτέ­λε­ση  Πάνος & Χάρης Κατσιμίχας

(περί σχοι­νο­βα­τών συνέχεια)
ℹ️ Το Trapeze (βγή­κε εδώ στις αίθου­σες με τίτλο «Βαριε­τέ») του Carol Reed με Burt Lancaster, Tony Curtis και Gina Lollobrigida μετρά­ει φέτος 65 χρόνια.
Βασι­σμέ­νη στο μυθι­στό­ρη­μα του 1950 του Max Catto «The Killing Frost» ο παγε­τός δολο­φο­νί­ας, με προ­σαρ­μο­σμέ­νο το σενά­ριο από τον Liam O’Brien.

Ο ακρο­βά­της Mike Ribble ‑αστέ­ρι στη δύση του (Burt Lancaster – ακρο­βά­της ο ίδιος που μάλι­στα, έκα­νε χωρίς ντου­μπλά­ρι­σμα πολ­λά από αυτά που κόβουν την ανά­σα), ένας από τους έξη που έχουν κατα­φέ­ρει το τρι­πλό salto mortale (somersault) βλέ­πει με θλί­ψη τον πολ­λά υπο­σχό­με­νο νέο, Brash Tino Orsini (Tony Curtis), να ανε­βαί­νει στο στερέωμα.

ℹ️ Ο πολυ­βρα­βευ­μέ­νος Carol Reed έχει κάνει πάνω από 35 ται­νί­ες, ξεκι­νώ­ντας από το 1935 με τα  It Happened in Paris και Midshipman Easy, μετα­ξύ αυτών τις  Odd Man Out (1947) The Fallen Idol (Ralph Richardson + Michèle Morgan ‑1948) Ο τρί­τος άνθρω­πος (Orson Welles, Joseph Cotten, Alida Valli ‑1949)

ℹ️ Για όσους δεν το γνω­ρί­ζουν,  το τρα­γού­δι των Κατσι­μι­χαί­ων είναι αφιε­ρω­μέ­νο στον Παύ­λο Σιδη­ρό­που­λο όπως γρά­φουν και στο σημεί­ω­μα του δίσκου.
Επί­σης στο στί­χο που μιλά­ει για τα άτο­μα με τα μαύ­ρα ρού­χα είναι και αυτό πραγ­μα­τι­κό γεγο­νός. Καθώς όταν είχαν πάει ο Χάρης με τον Πάνο σε ένα μπαρ είχαν δει μια παρέα από νεα­ρά παι­διά μαυ­ρο­φο­ρε­μέ­να να κάθο­νται και να καπνί­ζουν κοι­τώ­ντας στο που­θε­νά και σαν να μη περι­μέ­νουν τίποτα.