Θεοχάρης Παπαδόπουλος: Τα καράβια μου

Εμέ­να τα καρά­βια μου δεν είχα­νε σημαίες.
Από μικρός κατάργησα
σύνο­ρα και φραγμούς.
Γλά­ροι πετού­σαν γύρω τα όνειρα,
οι σκέ­ψεις μου πολύ­χρω­μα ψαράκια.
Όμως, οι γλά­ροι μ’ εγκατέλειψαν
κι η θάλασ­σα νεκρά βγά­ζει τα ψάρια.
Φρά­χτες κλεί­νουν τον δρό­μο μου
και αφι­λό­ξε­νες ακτές
ορθώ­νουν μπρος μου βράχια.
Εμέ­να τα καρά­βια μου είναι ναυαγισμένα.
Μα μέσα από τα σύν­νε­φα φεγ­γά­ρι ξεπροβάλει
φωτί­ζο­ντας την ρότα μου κι ανά­βο­ντας ελπίδες.
Να με οδη­γή­σει στην ακτή,
τους φρά­χτες να γκρεμίσει.
Εμέ­να τα καρά­βια μου ελεύ­θε­ρα θα πλένε.