Θεσσαλονίκη: Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση για την καταστροφή των σοσιαλιστικών αντιφασιστικών μνημείων (ΒΙΝΤΕΟ)

Εκδή­λω­ση με θέμα «Η κατα­στρο­φή των σοσια­λι­στι­κών αντι­φα­σι­στι­κών μνη­μεί­ων στην υπη­ρε­σία της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας», πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε τη Δευ­τέ­ρα 21 Νοέμ­βρη από το Σύλ­λο­γο «Εμείς που σπου­δά­σα­με στο σοσια­λι­σμό», στο Εργα­τι­κό Κέντρο Θεσ­σα­λο­νί­κης, στην οποία προ­βλή­θη­κε η ται­νία «Μιά­μι­ση ώρα στο γρα­φείο του Λένιν».

Την παρου­σί­α­ση της ται­νί­ας έκα­νε ο ιστο­ρι­κός και μέλος του Γενι­κού Συμ­βου­λί­ου του Συλ­λό­γου, Γιώρ­γος Λεοντιάδης.

«Αφορ­μή της εκδή­λω­σης  απο­τέ­λε­σε το φαι­νό­με­νο της μαζι­κής κατα­στρο­φής σοβιε­τι­κών αντι­φα­σι­στι­κών μνη­μεί­ων» τόνι­σε ανοί­γο­ντας την εκδή­λω­ση ο  Νίκος Ζώκας, μέλος του ΔΣ του συλ­λό­γου. Στη σημε­ρι­νή πολύ δύσκο­λη και επι­κίν­δυ­νη συγκυ­ρία, μαζί με τις ζωές και την επι­βί­ω­ση εκα­τομ­μυ­ρί­ων ανθρώ­πων, έχουν μπει στο στό­χα­στρο και χιλιά­δες μνη­μεία αντι­φα­σι­στών ηρώ­ων, μνη­μεία του Κόκ­κι­νου Στρα­τού, καθώς και μνη­μεία της ανθρώ­πι­νης πολι­τι­στι­κής κλη­ρο­νο­μιάς. Αυτό δε συμ­βαί­νει μόνο στην Ουκρα­νία, αλλά και σε άλλες χώρες της Ενω­μέ­νης Ευρώ­πης, για­τί στον κόσμο αυτόν που ετοι­μά­ζουν για τους εργα­ζό­με­νους πρέ­πει να ξεχα­στεί η ιστο­ρία, να μη γνω­ρί­ζουν οι νέες γενιές ότι με τους αγώ­νες τους οι λαοί κατά­φε­ραν να νική­σουν τον ιμπε­ρια­λι­σμό πριν από 77 χρό­νια. Η όποια αντί­θε­ση και αντί­δρα­ση του λαού μας σε αυτήν τη βαρ­βα­ρό­τη­τα πρέ­πει να εκφρα­στεί μαζι­κά» τόνισε.

«Η από­συρ­ση και ακό­μα χει­ρό­τε­ρα ο βαν­δα­λι­σμός και η κατα­στρο­φή μνη­μεί­ων, σημεί­ω­σε ο Γιώρ­γος Λεο­ντιά­δης, είχε αρχί­σει από τα χρό­νια των αντε­πα­να­στα­τι­κών ανα­τρο­πών αλλά τώρα τελευ­ταία , με αφορ­μή και την εισβο­λή της Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία εντά­θη­καν ιδιαίτερα.

Η κατα­στρο­φή των μνη­μεί­ων είναι αλλη­λέν­δε­τη με τον αντι­κομ­μου­νι­σμό, είπε χαρα­κτη­ρι­στι­κά. Συν­δέ­ε­ται επί­σης και με την από­φα­ση του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου του 2009, η οποία ταυ­τί­ζει τον κομ­μου­νι­σμό με τον φασισμό».

«Επι­σή­μως τόνι­σε, πέραν κάθε παρερ­μη­νεί­ας, η ιδε­ο­λο­γία της ΕΕ είναι ο αντι­κο­μου­νι­σμός  και έθε­σε με σαφή­νεια ότι η επι­τυ­χία του στό­χου της θα επι­τευ­χθεί με το ξανα­γρά­ψι­μο της Ιστο­ρί­ας, εξι­σώ­νο­ντας τον Κομ­μου­νι­σμό με τα εγκλή­μα­τα του φασι­σμού. Τα μνη­μεία που έχουν ήδη κατα­στρα­φεί ή που είναι στο στό­χα­στρο για να κατα­στρα­φούν, έχουν κι άλλο ένα χαρα­κτη­ρι­στι­κό ιδιαί­τε­ρα ενο­χλη­τι­κό για την παγκό­σμια αστι­κή τάξη. Εκφρά­ζουν τη νίκη της εργα­τι­κής τάξης ένα­ντι της αστι­κής και τη συντρι­βή του φασι­σμού από τον Κόκ­κι­νο Στρατό».

Ο Νίκος Ζώκας, μέλος του ΔΣ του συλλόγου.

Η ται­νία που προ­βλή­θη­κε απο­τε­λεί το δεύ­τε­ρο έργο ενός κύκλου τεσ­σά­ρων ται­νιών μεγά­λου μήκους με τίτλο «Αδρές πινε­λιές στο πορ­τρέ­το του Λένιν», που γυρί­στη­καν το διά­στη­μα 1967–1970 και ανα­φέ­ρο­νταν στη δρά­ση του Λένιν και του κόμ­μα­τος των Μπολ­σε­βί­κων στην πρώ­τη περί­ο­δο μετά την επανάσταση.

Το σενά­ριο γρά­φτη­κε από τον διά­ση­μο σοβιε­τι­κό συγ­γρα­φέα θεα­τρι­κών έργων Μιχα­ήλ Σατρόφ, και τη σκη­νο­θε­σία της παρα­γω­γής ανέ­λα­βε ο Λεο­νίντ Πτσέλ­κιν. Το ρόλο του ηγέ­τη της επα­νά­στα­σης ενσάρ­κω­σε ο ηθο­ποιός Μιχα­ήλ Ουλιά­νοφ, κάτο­χος του βρα­βεί­ου του Λαϊ­κού Καλ­λι­τέ­χνη της ΕΣΣΔ, ενώ συμ­με­τεί­χε και μια πλειά­δα κορυ­φαί­ων σοβιε­τι­κών ηθοποιών.

Η ται­νία πραγ­μα­τεύ­ε­ται μια από τις πιο κρί­σι­μες και δρα­μα­τι­κές στιγ­μές της νεα­ρής σοβιε­τι­κής δημο­κρα­τί­ας, όταν, ως απο­τέ­λε­σμα μιας ένο­πλης από­πει­ρας πρα­ξι­κο­πή­μα­τος των Αρι­στε­ρών Εσέ­ρων τον Ιού­λη του 1918, η ανά­παυ­λα που ήταν τόσο απα­ραί­τη­τη για την οργά­νω­ση της οικο­νο­μί­ας και της άμυ­νας της χώρας κιν­δύ­νε­ψε θανά­σι­μα μετά τη δολο­φο­νία του Γερ­μα­νού πρέ­σβη κόμη Μίρ­μπαχ. Το πρα­ξι­κό­πη­μα κατε­στά­λη μέσα σε μια μέρα, αλλά η δολο­φο­νία του πρέ­σβη έφε­ρε τη νεα­ρή δημο­κρα­τία στα πρό­θυ­ρα της κατα­στρο­φής. Όλος ο γερ­μα­νι­κός Τύπος ήταν γεμά­τος εκκλή­σεις για άμε­σο πόλε­μο και πλή­ρη κατο­χή της Σοβιε­τι­κής Ρωσί­ας. Οι Γερ­μα­νοί μπο­ρού­σαν να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν αυτή την κατά­στα­ση για οποια­δή­πο­τε πρό­κλη­ση. Στο γρα­φείο του Λένιν πραγ­μα­το­ποιεί­ται συνε­δρί­α­ση του Συμ­βου­λί­ου των Λαϊ­κών Επιτρόπων.

Ακό­μη και σε αυτές τις δρα­μα­τι­κές στιγ­μές οι ηγέ­τες της Επα­νά­στα­σης δεν παύ­ουν να ονει­ρεύ­ο­νται και να σχε­διά­ζουν το όμορ­φο μέλ­λον του λαού και της εργα­τι­κής τάξης, τις πόλεις και τα μνη­μεία τους, για­τί όπως λέει και ο ίδιος ο Λένιν «επα­νά­στα­ση σημαί­νει ομορ­φιά…». Η ταινία,μέσα από τη συζή­τη­ση του Επι­τρό­που Λαϊ­κής Παι­δεί­ας Λου­να­τσαρ­σκί με το Λένιν, ανα­φέ­ρε­ται στην μνη­μεια­κή πολι­τι­κή της νεα­ρής σοβιε­τι­κής εξου­σί­ας και τη συζή­τη­ση για τα κρι­τή­ρια αυτής της πολι­τι­κής, για το ποια μνη­μεία θα έπρε­πε να στη­θούν και ποια να κατε­δα­φι­στούν. Έχει ενδια­φέ­ρον για­τί παρου­σιά­ζει την λογι­κή με την οποία στή­θη­κε αυτή η μνη­μεια­κή πολι­τι­κή στην Σοβιε­τι­κή Ένωση.

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα