Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θεσσαλονίκη: Χιλιάδες λαού στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Χιλιά­δες λαού, εργα­ζό­με­νοι συσπει­ρω­μέ­νοι στα μπλοκ των σωμα­τεί­ων τους, φοι­τη­τές, κάτω από τα πανό των φοι­τη­τι­κών τους συλ­λό­γων και μαθη­τές που αντα­πο­κρί­θη­καν στο κάλε­σμα της Συντο­νι­στι­κής τους Επι­τρο­πής, αλλά και μαζι­κοί φορείς του λαϊ­κού κινή­μα­τος συμ­με­τεί­χαν στην αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή πορεία της Θεσ­σα­λο­νί­κης, τη μεγα­λύ­τε­ρη των τελευ­ταί­ων χρόνων.

Το αγω­νι­στι­κό ραντε­βού είχε δοθεί στις 6 μ.μ. στον χώρο έξω από την Πολυ­τε­χνι­κή Σχο­λή του Αρι­στο­τε­λεί­ου Πανε­πι­στη­μί­ου.

Λίγο νωρί­τε­ρα νέοι στρα­τευ­μέ­νοι, φωνά­ζο­ντας το σύν­θη­μα «Οι φαντά­ροι είναι του λαού παι­διά, έξω από τα σύνο­ρα δεν έχου­νε δου­λειά» κατέ­θε­σαν στε­φά­νι στο μνη­μείο που βρί­σκε­ται στον χώρο του Πολυτεχνείου.

Στη συνέ­χεια, με το πανό του ΣΦΕΑ και των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων στην κεφα­λή και με το σύν­θη­μα «Το Πολυ­τε­χνείο δεν ήταν γιορ­τή, ήτα­νε εξέ­γερ­ση και πάλη λαϊ­κή» να δονεί την ατμό­σφαι­ρα, οι δια­δη­λω­τές ξεκί­νη­σαν πορεία στους κεντρι­κούς δρό­μους της πόλης, στέλ­νο­ντας μήνυ­μα ότι «Το Πολυ­τε­χνείο ζει».

Παράλ­λη­λα, φώνα­ζαν συν­θή­μα­τα όπως «η Θεσ­σα­λο­νί­κη λιμά­νι των λαών, όχι ορμη­τή­ριο των ιμπε­ρια­λι­στών» και «ούτε γη ούτε νερό στους φονιά­δες των λαών», κάνο­ντας ξεκά­θα­ρο ότι δεν θα επι­τρέ­ψουν την μετα­τρο­πή της πόλης σε ορμη­τή­ριο των δολο­φο­νι­κών σχε­δια­σμών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο