Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θιβέτ: Ανακαλύφθηκαν αποτυπώματα από πατημασιές και παλάμες 226.000 ετών!

Επι­στή­μο­νες από την Κίνα, τη Βρε­τα­νία και τις ΗΠΑ ανα­κοί­νω­σαν ότι ανα­κά­λυ­ψαν στην περιο­χή Κου­ε­σάνγκ του Ορο­πε­δί­ου του Θιβέτ, σε υψό­με­τρο περί­που 4.200 μέτρων, μία σει­ρά από πέντε απο­τυ­πώ­μα­τα χεριών και άλλων τόσων πατη­μα­σιών πάνω σε πετρώ­μα­τα, τα οποία χρο­νο­λο­γού­νται προ 169.000 έως 226.000 ετών, δηλα­δή από τη Μέση Πλει­στό­και­νο Περίοδο.

Αν αυτά τα απο­τυ­πώ­μα­τα δημιουρ­γή­θη­καν από πρό­θε­ση και όχι τυχαία, τότε θα μπο­ρού­σε να θεω­ρη­θούν το αρχαιό­τε­ρο γνω­στό παρά­δειγ­μα «ακί­νη­της» τέχνης, του­λά­χι­στον τρεις έως τέσ­σε­ρις φορές παλαιό­τε­ρο από αντί­στοι­χες περι­πτώ­σεις στη Γαλ­λία (σπή­λαιο Σοβέ), στην Ισπα­νία (σπή­λαιο Ελ Καστί­γιο) και στην Ινδο­νη­σία (νήσο Σου­λα­βέ­ζι), που χρο­νο­λο­γού­νται πριν από 30.000 έως 45.000 χρόνια.

Οι ερευ­νη­τές, με επι­κε­φα­λής τον Ντέι­βιντ Ζανγκ του Πανε­πι­στη­μί­ου της Γκουανγ­κ­τσού, οι οποί­οι έκα­ναν τη σχε­τι­κή δημο­σί­ευ­ση στο περιο­δι­κό «Science Bulletin», σύμ­φω­να με τη βρε­τα­νι­κή «Ντέι­λι Μέιλ», ανέ­φε­ραν ότι οι παλά­μες και οι πατη­μα­σιές απο­τυ­πώ­θη­καν πάνω στην επι­φά­νεια μαλα­κού και γλι­στε­ρού πετρώ­μα­τος τρα­βερ­τί­νη, το οποίο στη συνέ­χεια απο­λι­θώ­θη­κε και έτσι δια­τή­ρη­σε τα ίχνη. Με βάση τα σχή­μα­τα και τα μεγέ­θη, οι επι­στή­μο­νες εκτι­μούν ότι επρό­κει­το για δύο «δημιουρ­γούς», πιθα­νό­τα­τα παι­διά ηλι­κί­ας επτά έως δώδε­κα ετών. Αν αυτό, όντως, ισχύ­ει, ενι­σχύ­ει προη­γού­με­νες ενδεί­ξεις από άλλα μέρη ότι τα παι­διά ήταν ανά­με­σα στους πρώ­τους «καλ­λι­τέ­χνες» του γένους Homo.

Απο­λι­θω­μέ­νες πατη­μα­σιές και πιο σπά­νια απο­τυ­πώ­μα­τα παλά­μης έχουν κατά και­ρούς βρε­θεί σε διά­φο­ρα μέρη του κόσμου και τα περισ­σό­τε­ρα έγι­ναν μάλ­λον χωρίς πρό­θε­ση, αλλά μέσα από κάποια γεω­λο­γι­κή δια­δι­κα­σία στην πορεία απο­λι­θώ­θη­καν. Παρα­μέ­νει έτσι το ερώ­τη­μα τι ακρι­βώς μπο­ρεί να θεω­ρη­θεί προϊ­στο­ρι­κή τέχνη. Αν π.χ. τα παι­διά, παί­ζο­ντας στη λάσπη, άφη­σαν τα απο­τυ­πώ­μα­τά τους πάνω σε ένα μαλα­κό πέτρω­μα ‑κάτι που απο­τε­λεί μία από τις εικα­σί­ες των ερευ­νη­τών για την περί­πτω­ση του Θιβέτ- τότε αυτό πόσο θεω­ρεί­ται όντως τέχνη;

Πάντως, δεν είναι σαφές ποιο είδος έφτια­ξε τα απο­τυ­πώ­μα­τα στους θιβε­τια­νούς βρά­χους (όχι μέσα σε σπή­λαιο), αν και σε εκεί­νη την περιο­χή εκτι­μά­ται ότι τότε υπήρ­χαν οι μυστη­ριώ­δεις Ντε­νί­σο­βαν, αρχαί­οι συγ­γε­νείς των Νεάντερταλ.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο