Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θράσος…

«Το ΚΚΕ δεν ενδια­φέ­ρε­ται για το πώς θα κυβερ­νη­θεί ο τόπος. Λέει, όλοι είναι ίδιοι. Και αυτοί που εφαρ­μό­ζουν διά­λυ­ση εργα­σια­κών σχέ­σε­ων και αυτοί που θέλουν Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις». Θα ήταν για γέλια οι σκου­ρια­σμέ­νες αθλιό­τη­τες των ΣΥΡΙ­ΖΑί­ων, όπως η χθε­σι­νή του Αλ. Τσί­πρα από τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, αν δεν ήταν εξορ­γι­στι­κές: Θυμή­θη­κε προ­ε­κλο­γι­κά τις Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρ­νη­ση έβα­λε τη σφρα­γί­δα του στον καθο­ρι­σμό του κατώ­τα­του μισθού με Υπουρ­γι­κή Από­φα­ση, πρό­σθε­σε νέα εμπό­δια στη συλ­λο­γι­κή οργά­νω­ση και δρά­ση των εργα­ζο­μέ­νων και απέρ­ρι­ψε την πρό­τα­ση νόμου 500 και πλέ­ον συν­δι­κά­των που διεκ­δι­κού­σαν την κατάρ­γη­ση της μνη­μο­νια­κής νομο­θε­σί­ας και την επα­να­φο­ρά των συλ­λο­γι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, ως βάση εκκί­νη­σης για τη διεκ­δί­κη­ση καλύ­τε­ρων μισθών. Αλλά και ως «υπουρ­γείο αντι­πο­λί­τευ­σης», ο ΣΥΡΙΖΑ προ­συ­πέ­γρα­ψε τα μισά άρθρα του νόμου Χατζη­δά­κη και τα στε­λέ­χη του έδω­σαν ρέστα, μαζί με τα άλλα φυντά­νια του εργο­δο­τι­κού — κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, ώστε όλα αυτά να εφαρ­μο­στούν σε μια σει­ρά χώρους δουλειάς.

… απύθμενο

Το ακού­σα­με λοι­πόν κι αυτό, από εκεί­νους που αντα­γω­νί­ζο­νται με τη ΝΔ στις λεγό­με­νες «καλές πρα­κτι­κές» της ΕΕ. Αυτές δηλα­δή που ξηλώ­νουν εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα στο όνο­μα δήθεν της …υπε­ρά­σπι­σής τους και περι­λαμ­βά­νο­νται ως προ­α­παι­τού­με­νο στο υπερ­μνη­μό­νιο του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης. Ας αφή­σουν λοι­πόν τις πονη­ριές! Δεν πεί­θουν κανέ­ναν από τους χιλιά­δες που τους γύρι­σαν την πλά­τη και ξέρουν καλά πως μόνο το ΚΚΕ θα είναι και την επό­με­νη μέρα 100% λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, στή­ριγ­μα για τον λαό και το κίνη­μα απέ­να­ντι στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της ΝΔ, που θα κλι­μα­κω­θεί σε όλα τα μέτω­πα, με τη στή­ρι­ξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομ­μά­των. Στην ενί­σχυ­σή του βρί­σκε­ται η ελπι­δο­φό­ρα για τον λαό προ­ο­πτι­κή. Αυτό δεί­χνουν άλλω­στε και οι αγώ­νες αυτής της περιό­δου, ενά­ντια σε πλει­στη­ρια­σμούς και απο­λύ­σεις, για καλύ­τε­ρους μισθούς και μέτρα υγεί­ας και ασφά­λειας, όπου πρω­το­στα­τεί το ΚΚΕ χωρίς «ανά­παυ­λα» μετα­ξύ των δύο εκλο­γι­κών ανα­με­τρή­σε­ων, όταν όλοι οι άλλοι ψάχνουν τρό­πο να σερ­βί­ρουν στον λαό το κοι­νό αντι­λαϊ­κό πρό­γραμ­μά τους.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο