Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θ. Παφίλης (ΚΚΕ): Η αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό δεν έχει καμία σχέση με τη στήριξη του Ζελένσκι

Η αλλη­λεγ­γύη στον ουκρα­νι­κό λαό δεν έχει καμία σχέ­ση με τη στή­ρι­ξη του Ζελέν­σκι, τόνι­σε ο κοι­νο­βου­λευ­τι­κός εκπρό­σω­πος του ΚΚΕ Θανά­σης Παφί­λης, μιλώ­ντας στο ραδιο­φω­νι­κό σταθ­μό «Real FM» το πρωί της Τρίτης.

Πρό­σθε­σε ότι είναι μέρος του προ­βλή­μα­τος καθώς είναι επι­κε­φα­λής μιας αντι­δρα­στι­κής κυβέρ­νη­σης, που έχει ενσω­μα­τώ­σει φασι­στι­κά τάγ­μα­τα στον στρα­τό, που έχει απα­γο­ρεύ­σει το ΚΚ Ουκρα­νί­ας, που θεω­ρεί «ανε­πι­θύ­μη­το πρό­σω­πο» τον αντι­πρό­ε­δρο της Ελλη­νι­κής Βου­λής Γ. Λαμπρού­λη που είναι βου­λευ­τής του ΚΚΕ.

Υπο­γράμ­μι­σε ότι το ΚΚΕ θα είχε την ίδια στά­ση, θα απεί­χε από τη συνε­δρί­α­ση της Βου­λής, αν είχαν προ­σκλη­θεί να μιλή­σουν οι Πού­τιν και Μπάι­ντεν. Σημεί­ω­σε ότι η καλύ­τε­ρη συμπα­ρά­στα­ση στον λαό της Ουκρα­νί­ας είναι να μην στη­ρί­ξου­με μια κυβέρ­νη­ση που είναι υπεύ­θυ­νη για το δρά­μα του, να βγει νικη­τής ο ουκρα­νι­κός λαός και να απαλ­λα­γεί από τη ρωσι­κή εισβο­λή και κυβερ­νή­σεις τύπου Ζελέν­σκι και Πούτιν.

Θύμι­σε ότι το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμ­μα που δια­δή­λω­σε στη ρωσι­κή και στην αμε­ρι­κά­νι­κη πρε­σβεία και σχο­λιά­ζο­ντας τα περί «κόμ­μα­τος Πού­τιν», τόνι­σε ότι μαζί του πιο πολύ ιδε­ο­λο­γι­κή σχέ­ση έχουν κυβέρ­νη­ση και κόμ­μα­τα που υπο­στη­ρί­ζουν τον καπι­τα­λι­σμό παρά το ΚΚΕ που τον θεω­ρεί αντί­πα­λο για πολ­λούς λόγους.

Σχο­λί­α­σε ακό­μα τα περί αυταρ­χι­σμού και δημο­κρα­τί­ας, λέγο­ντας ότι αυταρ­χι­σμός υπάρ­χει, αλλά οι ΝΑΤΟι­κοί δεν τον βλέ­πουν π.χ. στη Σαου­δι­κή Αρα­βία που η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση έδω­σε πυραύ­λους «Πάτριοτ».

Για ακρί­βεια τόνι­σε ότι πρέ­πει να καταρ­γη­θεί η έμμε­ση φορο­λο­γία σε τρό­φι­μα, καύ­σι­μα και Ενέρ­γεια, όπως επί­σης να δοθούν ουσια­στι­κές αυξή­σεις στους μισθούς.

902.gr

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο