Ιβάν Πετρόβιτς Πάβλοφ

Στις 14 Σεπτεμ­βρί­ου 1849 γεν­νιέ­ται ο Ιβάν Πετρό­βιτς Πάβλοφ. Σοβιε­τι­κός φυσιο­λό­γος, δημιουρ­γός της υλι­στι­κής διδα­σκα­λί­ας για την ανώ­τα­τη νευ­ρι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα και των σύγ­χρο­νων αντι­λή­ψε­ων για τη λει­τουρ­γία της πέψης, θεμε­λιω­τής της μεγά­λης σοβιε­τι­κής φυσιο­λο­γι­κής σχο­λής, ανα­νε­ω­τής των μεθό­δων έρευ­νας των λει­τουρ­γιών του οργα­νι­σμού με βάση τις μεθό­δους της χει­ρουρ­γι­κής φυσιο­λο­γί­ας, που επε­ξερ­γά­στη­κε ο ίδιος και που του επέ­τρε­ψαν να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει μακρο­χρό­νιο πεί­ρα­μα σε υγιές ζώο, δηλα­δή σε συν­θή­κες που κατά μεγά­λο βαθ­μό προ­σεγ­γί­ζουν τις φυσιολογικές.

Η επι­στη­μο­νι­κή κλη­ρο­νο­μιά του Πάβλοφ καθο­ρί­ζει σε σημα­ντι­κό βαθ­μό τη μορ­φή της σύγ­χρο­νης φυσιο­λο­γί­ας και μιας σει­ράς συγ­γε­νών κλά­δων της βιο­λο­γί­ας και της ιατρι­κής και επέ­δρα­σε στην ψυχο­λο­γία και την παι­δα­γω­γι­κή. Ιδιαί­τε­ρα μεγά­λη είναι η σημα­σία των ερευ­νών του Πάβλοφ για την ανά­πτυ­ξη της ιατρι­κής και πίστευε ότι κατά βάθος η ιατρι­κή και η φυσιο­λο­γία είναι αδιαχώριστες.