Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ισπανία: Πήρες αναρρωτική άδεια; Απολύεσαι…

Απερ­για­κές κινη­το­ποι­ή­σεις έχουν προ­κη­ρύ­ξει για σήμε­ρα σε πολ­λές πόλεις της Ισπα­νί­ας τα εργα­τι­κά συν­δι­κά­τα, με κύριο σύν­θη­μα «όχι στις απο­λύ­σεις λόγω ασθέ­νειας», έπει­τα από την από­φα­ση του Συνταγ­μα­τι­κού Δικα­στη­ρί­ου που έκρι­νε νόμι­μη την από­λυ­ση λόγω αναρ­ρω­τι­κής άδειας.

Η από­φα­ση, που δικαιώ­νει τελι­κά την επι­χεί­ρη­ση ένα­ντι του εργα­ζο­μέ­νου, ελή­φθη την 29η Οκτω­βρί­ου από το Συνταγ­μα­τι­κό Δικα­στή­ριο, στο οποίο είχε δια­βι­βα­σθεί ο σχε­τι­κός φάκε­λος από το Εργα­το­δι­κείο της Βαρ­κε­λώ­νης. Στο σκε­πτι­κό της ενσω­μα­τώ­νει το Άρθρο 52 του Εργα­τι­κού Κώδι­κα με βάση την ανα­θε­ώ­ρη­σή του το 2012 από την τότε κυβέρ­νη­ση του συντη­ρη­τι­κού πρω­θυ­πουρ­γού Μαριά­νο Ραχόι. Βάσει αυτού, κρί­νει το Συνταγ­μα­τι­κό Δικα­στή­ριο, δύνα­ται ο εργο­δό­της να απο­λύ­ει έναν εργα­ζό­με­νο εάν απου­σιά­ζει-έστω και δικαιο­λο­γη­μέ­να-κατά το 20% των εργά­σι­μων ημε­ρών σε δύο μήνες κι επί­σης εάν κατά το προη­γού­με­νο 12μηνο φθά­νουν στο 5% των εργά­σι­μων ημε­ρών, ή το 25% στο τετράμηνο.

Η ετυ­μη­γο­ρία του ισπα­νι­κού δικα­στι­κού οργά­νου έρχε­ται σε αντί­θε­ση με το Ευρω­παϊ­κό Δικα­στή­ριο, στο οποίο είχε δια­βι­βά­σει την υπό­θε­ση άλλος δικα­στής του Εργα­το­δι­κεί­ου της Βαρ­κε­λώ­νης και το οποίο είχε απο­φαν­θεί πως είναι άκυ­ρη η σχε­τι­κή υπό­θε­ση της από­λυ­σης, λόγω αναρ­ρω­τι­κής άδειας το 2017. Η διά­στα­ση αυτή των απο­φά­σε­ων από δύο έγκυ­ρα δικα­στι­κά όργα­να, έχει εγεί­ρει ερω­τή­μα­τα ακό­μη και στους κύκλους των εργα­το­λό­γων, οι οποί­οι μιλούν για «δικα­νι­κή ανασφάλεια».

Τα συν­δι­κά­τα θεω­ρούν πως η από­φα­ση αυτή «απο­θε­ώ­νει την πρω­το­κα­θε­δρία της παρα­γω­γι­κό­τη­τας και των επι­χει­ρη­μα­τι­κών κερ­δών ένα­ντι των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων, όπως το δικαί­ω­μα στην εργα­σία και στην απο­κα­τά­στα­ση της υγεί­ας τους, έπει­τα από μία ασθέ­νεια». Κάτι που θα ανα­γκά­ζει τους εργα­ζο­μέ­νους «να επι­στρέ­φουν στην εργα­σία τους χωρίς να έχουν αναρ­ρώ­σει πλή­ρως από φόβο μην απο­λυ­θούν, με όλους τους επα­κό­λου­θους κιν­δύ­νους που αυτό μπο­ρεί να εγκυ­μο­νεί για τους ίδιους και τους συνα­δέλ­φους τους».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο