Ισπανία: Στο δημόσιο περιήλθε το θερινό μέγαρο του δικτάτορα Φράνκο — Έξωση στους κληρονόμους του

Ιδιο­κτη­σία του ισπα­νι­κού δημο­σί­ου απο­τε­λεί από σήμε­ρα το θερι­νό μέγα­ρο του φασί­στα δικτά­το­ρα Φραν­σί­σκο Φράν­κο, μαζί με τους καλ­λι­τε­χνι­κούς θησαυ­ρούς που περιέ­χει, και προ­χώ­ρη­σε σε έξω­ση των κλη­ρο­νό­μων του, στο πλαί­σιο των προ­σπα­θειών της σοσιαλ­δη­μο­κρ­τι­κής κυβέρ­νη­σης Σάν­τσες να σβή­σει την κλη­ρο­νο­μιά της εξου­σί­ας του.

Καθώς η επι­κε­φα­λής της Νομι­κής Υπη­ρε­σί­ας της ισπα­νι­κής κυβέρ­νη­σης Κον­σου­έ­λο Κάστρο έφθα­νε στο μέγα­ρο, που βρί­σκε­ται στη βορειο­δυ­τι­κή περιο­χή της Γαλι­κί­ας, για να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει μια τελι­κή επι­θε­ώ­ρη­ση και να ανα­λά­βει επι­σή­μως τον έλεγ­χο της ιδιο­κτη­σί­ας, την υπο­δέ­χθη­κε μια μικρή ομά­δα δια­δη­λω­τών που είχε ένα πανό το οποίο έγρα­φε: «Κάντε τους να δώσουν πίσω αυτά που έκλε­ψαν: ποτέ ξανά φρανκισμός».

Η κίνη­ση αυτή έγι­νε μετά την απο­μά­κρυν­ση, πέρυ­σι, του λει­ψά­νου του Φράν­κο από μαυ­σω­λείο κοντά στη Μαδρί­τη και άλλες πρω­το­βου­λί­ες για την αφαί­ρε­ση συμ­βό­λων της επο­χής της δικτα­το­ρί­ας οι οποί­ες έχουν εγκρι­θεί από διά­φρο­ες κυβερ­νή­σεις μετά τον θάνα­το του Φράν­κο το 1975.

Η αξία του μεγά­ρου Πάθο ντε Μεϊ­ράς, που οικο­δο­μή­θη­κε ανά­με­σα στο 1893 και το 1907 από τη συγ­γρα­φέα Εμί­λια Πάρ­δο-Μπα­θάν, είχε εκτι­μη­θεί πέρυ­σι από την οικο­γέ­νεια σε περισ­σό­τε­ρα από 5 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ.

Ο Φράν­κο πήρε στο όνο­μά του την πλή­ρη ιδιο­κτη­σία του μεγά­ρου, το οποίο είχε αγο­ρα­σθεί με δημό­σιες δωρε­ές το 1938 στη διάρ­κεια του εμφυ­λί­ου πολέ­μου, και το χρη­σι­μο­ποιού­σε ως επί­ση­μη θερι­νή κατοι­κία του.

Τον Σεπτέμ­βριο δικα­στή­ριο απο­φάν­θη­κε πως η μετα­βί­βα­ση της ιδιο­κτη­σί­ας στον Φράν­κο ήταν παρά­νο­μη, καθώς οι δωρε­ές δεν προ­ο­ρί­ζο­νταν για τον ίδιο τον στρ­τη­γό, αλλά για τον αρχη­γό του κρά­τους, και έδω­σε εντο­λή στους κλη­ρο­νό­μους να εκκε­νώ­σουν το κτί­ριο. Η έφε­ση που έκα­ναν οι τελευ­ταί­οι απορρίφθηκε.

Απο­γρα­φή της ιδιο­κτη­σί­ας που δια­τά­χθη­κε από το δικα­στή­ριο και δόθη­κε προ­χθές, Τρί­τη, στη δημο­σιό­τη­τα περι­λαμ­βά­νει σχε­δόν 700 αντι­κεί­με­να σημα­ντι­κής ιστο­ρι­κής και καλ­λι­τε­χνι­κής αξί­ας, περι­λαμ­βα­νο­μέ­νων δύο αγαλ­μά­των από τον καθε­δρι­κό ναό Σαντιά­γο ντε Κομπο­στέ­λα, και περί­που 13.000 βιβλία.

«Η μετα­βί­βα­ση αυτή πρέ­πει να σημα­το­δο­τή­σει την αρχή μιας έρευ­νας στις ιδιο­κτη­σί­ες της οικο­γέ­νειας του Φράν­κο», δήλω­σε ο Εμί­λιο Σίλ­βα, επι­κε­φα­λής της Ένω­σης για την Ανά­κτη­ση της Ιστο­ρι­κής Μνήμης».

Ο Μπε­νί­το Πορ­τέ­λα, δήμαρ­χος της Σάδα, όπου βρί­σκε­ται το Πάθο, δήλω­σε πως θέλει το μέγα­ρο να μετα­τρα­πεί σε μου­σείο αφιε­ρω­μέ­νο στην Εμί­λια Πάρδο-Μπαθάν.

«Θα έπρε­πε να είναι ένας χώρος για την ανά­κτη­ση της μνή­μης μιας συγ­γρα­φέα, μιας πρω­το­πό­ρου σε διά­φο­ρους τομείς που ήταν παρε­ξη­γη­μέ­νη στην επο­χή της», δήλω­σε στον ραδιο­σταθ­μό RNE.

Γκι­γιέν – Ρίτσος, Αγγου­λές, Χικ­μέτ (ΕΚΠΤΩΣΗ 15% και δώρο τα έξο­δα αντικαταβολής)