Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ισόβια στη μητέρα του 7χρονου Ανδρέα που εντοπίστηκαν τα οστά του σε εργαλειοθήκη στην Κυψέλη

Ισό­βια κάθειρ­ξη επέ­βα­λε το Μικτό Ορκω­τό Δικα­στή­ριο στην 30χρονη μητέ­ρα του 7χρονου Ανδρέα, τα οστά του οποί­ου εντο­πί­στη­καν πριν έναν χρό­νο από αστυ­νο­μι­κούς που τον ανα­ζη­τού­σαν, μέσα σε εργα­λειο­θή­κη στο σπί­τι που έμε­νε η μητέ­ρα με τον σύντρο­φο της .

Το παι­δί, παρου­σία της μητέ­ρας η οποία έμει­νε άπρα­γη, δολο­φο­νή­θη­κε το 2017 από τον πολω­νι­κής κατα­γω­γής σύντρο­φο της 30χρονης , ο οποί­ος το είχε βάλει σε πολύ­ω­ρη τιμω­ρία με μονω­τι­κή ται­νία στο στόμα.

Μετά την απο­κά­λυ­ψη της υπό­θε­σης , ο σύντρο­φος της μητέ­ρας αυτο­κτό­νη­σε στις φυλα­κές της Κέρ­κυ­ρας που ήταν προ­σω­ρι­νά κρα­τού­με­νος για την υπό­θε­ση και έτσι η 30χρονη , που έχει μία ανή­λι­κη κόρη η οποία ζει πλέ­ον με ανά­δο­χη οικο­γέ­νεια, κάθι­σε μόνη στο εδώ­λιο για ανθρω­πο­κτο­νία από πρόθεση.

Σύμ­φω­να με την κατη­γο­ρία, το αγό­ρι υπο­χρε­ώ­θη­κε από τον εκλι­πό­ντα και την μητέ­ρα, που ήταν παρού­σα, χωρίς να αντι­δρά σε όσα συνέ­βαι­ναν , να καθί­σει επί ώρες όρθιο στον τοί­χο με φιμω­μέ­νο το στό­μα “με συνέ­πεια το θύμα να περιέλ­θει σε κατά­στα­ση έντο­νης ψυχι­κής και σωμα­τι­κής αδυ­να­μί­ας” . Εξου­θε­νω­μέ­νο το παι­δί έπε­σε κάτω χωρίς να παρέμ­βει η μητέ­ρα να του αφαι­ρέ­σει την μονω­τι­κή ται­νία, με απο­τέ­λε­σμα να πεθά­νει από ασφυξία.

Αρχι­κά το ζευ­γά­ρι φέρε­ται να έκρυ­ψε το πτώ­μα σε κρύ­πτη που έχτι­σε ο σύντρο­φος της μητέ­ρας στην ταρά­τσα του σπι­τιού που έμε­ναν τότε στην Κυψέ­λη. Όταν μετα­κό­μι­σαν έβα­λαν τα οστά του Ανδρέα, στην εργα­λειο­θή­κη της δου­λειάς του εκλι­πό­ντος και τα είχαν μαζί τους μέχρι που τα εντό­πι­σαν αστυ­νο­μι­κοί. Η απου­σία του παι­διού αρχι­κά είχε συν­δυα­στεί με ταξί­δι του συντρό­φου της μητέ­ρας στην πατρί­δα του.

Στην σημε­ρι­νή δια­δι­κα­σία ο Εισαγ­γε­λέ­ας Έδρας του ΜΟΔ ανα­φε­ρό­με­νος σε “μια από τις πιο οδυ­νη­ρές υπο­θέ­σεις της καριέ­ρας μου” ζήτη­σε την κατα­δί­κη της μητέ­ρας. Μιλώ­ντας για το αγό­ρι, ο Εισαγ­γε­λέ­ας τόνι­σε πως “Είναι σκλη­ρό να προ­σπα­θή­σει κάποιος να μπει στη θέση ενός 7χρονου, που έχει κατα­δι­κα­στεί να ζήσει σε ένα περι­βάλ­λον που τον κακο­ποιεί συστη­μα­τι­κά και αδια­φο­ρεί για αυτό η γυναί­κα που τον έφε­ρε στον κόσμο. Μια απί­στευ­τη αδιαφορία”.

Ο εισαγ­γε­λι­κός λει­τουρ­γός ζήτη­σε να μην δεχθεί το δικα­στή­ριο όσα επι­κα­λέ­στη­κε η κατη­γο­ρου­μέ­νη περί φόβου της για τον σύντρο­φο της και περί εθι­σμού της από ναρ­κω­τι­κά “που δεν απο­δει­κνύ­ε­ται” όπως ανέ­φε­ρε. “Έχει μια πλή­ρη αδια­φο­ρία και αναι­σθη­σία για την τύχη των παι­διών της. Έχει εθι­σμό με τα ηλε­κτρο­νι­κά παι­χνί­δια, μπλέ­κει με τους λάθους ανθρώ­πους. Όταν βλέ­πεις έναν άνθρω­πο βίαιο, σαδι­στή, να βασα­νί­ζει τα παι­διά σου, οφεί­λεις να αντι­δρά­σεις” επε­σή­μα­νε ο Εισαγ­γε­λέ­ας και συμπλή­ρω­σε “το παι­δί επί τρεις μέρες δεχό­ταν μία απάν­θρω­πη τιμω­ρία και αυτό η μητέ­ρα το έβλε­πε. Ξέρο­ντας ότι δεν έχει φάει και ότι του έχει κλεί­σει το στό­μα ο σύντρο­φός της, δεν κάνει τίπο­τα. Όταν έφτα­σε η κατά­στα­ση στο απρο­χώ­ρη­το και το παι­δί έπε­σε, ο σύντρο­φος της, της έδω­σε εντο­λή να φύγει και “θα το τακτο­ποι­ή­σει!”. Τι θα τακτο­ποι­ή­σει; Αν δεν το ήξε­ρε, θα είχε αγα­να­κτή­σει και θα είχε πάει κατευ­θεί­αν στην αστυνομία”.

Η 30χρονη στην απο­λο­γία της αρνή­θη­κε πως “έβα­λε χέρι ” στην δολο­φο­νία του παι­διού της, ισχυ­ρι­ζό­με­νη πως είναι ένας τοξι­κο­ε­ξαρ­τη­μέ­νος άνθρω­πος και εθι­σμέ­νος με το ίντερ­νετ και τα ηλε­κτρο­νι­κά παιχνίδια.

Είπε, επί­σης, πως έλε­γε στον σύντρο­φο της να μην χτυ­πά­ει τα παι­διά και πως την επί­μα­χη ημέ­ρα δεν κατά­λα­βε τι έγι­νε για­τί ασχο­λιό­ταν με το ίντερ­νετ: ” Κάποια στιγ­μή άκου­σα ένα γδού­πο και πήγα να δω τι γίνε­ται. Έτρε­ξε πίσω μου και έλε­γε “πάρε τη μικρή και φύγε. Θα σε σκο­τώ­σω και σένα και τη μικρή. Θα πω στην Αστυ­νο­μία ότι εσύ το έκα­νες”. Φοβή­θη­κα πάρα πολύ. Όταν γύρι­σα, ο Μάριος μου είπε ότι έθα­ψε το παι­δί στην ταρά­τσα. Είναι η καλύ­τε­ρη λύση, είπε, και μη μιλή­σεις για­τί θα σε σπά­σω στο ξύλο. Μου έδει­ξε που έθα­ψε το παιδί”.

Κώστας Καρυω­τά­κης ΑΠΑΝΤΑ μια άλλη ανάγνωση

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο