Ιταλία: αγορά 90+ πολεμικών αεροσκαφών F‑35 Lockheed Martin αξίας 14+δις €

Ο Lorenzo Guerini του Δημο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος (Pd)-, Υπουρ­γός Άμυ­νας της κυβέρ­νη­σης Conte II, ενη­μέ­ρω­σε τις κοι­νο­βου­λευ­τι­κές επι­τρο­πές για τη μετά­βα­ση στη φάση ΙΙ του προ­γράμ­μα­τος αγο­ρών των αμε­ρι­κά­νι­κων αερο­σκα­φών F‑35 Lockheed Martin.

Όπως ακρι­βώς το προ­ε­τοί­μα­σε η κυβέρ­νη­ση Conte I: Ο ανα­πλη­ρω­τής πρω­θυ­πουρ­γός Salvini (Lega) υπο­γράμ­μι­σε τον περα­σμέ­νο Μάρ­τιο ότι «κάθε υπό­θε­ση επι­βρά­δυν­σης ή ανα­στο­λής του προ­γράμ­μα­τος αγο­ρών F‑35 θα έβλα­πτε την ιτα­λι­κή οικο­νο­μία». Ο υφυ­πουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών Di Stefano (M5S) ζήτη­σε μια «βαθιά ανα­θε­ώ­ρη­ση των συμ­φω­νιών», αλλά πρό­σθε­σε ότι «αν έχου­με εντο­λές πλη­ρω­μής, σίγου­ρα δεν θα περά­σου­με στην ιστο­ρία σαν προ­δό­τες συμ­φω­νιών με ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες: υπάρ­χει μια δια­δο­χή μια αλυ­σί­δα γεγο­νό­των που πρέ­πει να σεβόμαστε».

Τον περα­σμέ­νο Μάιο η κυβέρ­νη­ση Conte I ενέ­κρι­νε την κατα­σκευή και την παρά­δο­ση 28 κατα­διω­κτι­κών F‑35 μέχρι το 2022 (13 αερο­σκά­φη έχουν παρα­δο­θεί μέχρι στιγ­μής), των οποί­ων οι συμ­βά­σεις «έχουν χρη­μα­το­δο­τη­θεί πλή­ρως», προ­φα­νώς με δημό­σιο χρήμα.

Τον Οκτώ­βριο, σε εμπι­στευ­τι­κές συνο­μι­λί­ες με την κυβέρ­νη­ση Conte II στη Ρώμη, ο υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ, Mike Pompeo, ζήτη­σε από την Ιτα­λία να ξεμπλο­κά­ρει την εντο­λή παραγ­γε­λί­ας για περαι­τέ­ρω αγο­ρές πολε­μι­κού υλι­κού. Αμέ­σως ο υπουρ­γός Άμυ­νας Guerini τον δια­βε­βαί­ω­σε, σε συνέ­ντευ­ξή του στην Corriere della Sera, ότι «η Ιτα­λία είναι μια αξιό­πι­στη χώρα σε σχέ­ση με τις διε­θνείς δεσμεύ­σεις: η συμ­βο­λή στο πρό­γραμ­μα F‑35 είναι ένα απτό σημά­δι της αξιο­πι­στί­ας μας».

Λίγες μέρες αργό­τε­ρα, κατά τη διάρ­κεια συνέ­ντευ­ξης Τύπου στην Ουά­σινγ­κτον με τον Πρό­ε­δρο Mattarella, ο Πρό­ε­δρος Trump ανα­κοί­νω­σε με τυμπα­νο­κρου­σί­ες: «Η Ιτα­λία μόλις αγό­ρα­σε 90 ολο­καί­νουρ­για F‑35s. Το πρό­γραμ­μα περ­πα­τά­ει πολύ καλά».

Ως εκ τού­του, η Ιτα­λία επι­βε­βαιώ­νει τη δέσμευ­σή της να αγο­ρά­σει 90, με εκτι­μώ­με­νο κόστος περί­που 14 δισ. Ευρώ. Σε αυτό προ­στί­θε­ται η μη ποσο­τι­κο­ποί­η­ση λόγω της ανα­γκαί­ας συνε­χούς ενη­μέ­ρω­σης του λογι­σμι­κού τους.

Η Ιτα­λία δεν είναι μόνο αγο­ρα­στής, αλλά κατα­σκευα­στής του F‑35, ως συνερ­γά­της δευ­τέ­ρου επι­πέ­δου. Η εται­ρεία «La Leonardo» — η σημα­ντι­κό­τε­ρη ιτα­λι­κή στρα­τιω­τι­κή βιο­μη­χα­νία, της οποί­ας το Υπουρ­γείο Οικο­νο­μί­ας και Οικο­νο­μι­κών είναι ο κύριος μέτο­χος με περί­που 30% — είναι ενταγ­μέ­νη σαν βασι­κό γρα­νά­ζι, στο μηχα­νι­σμό του στρα­τιω­τι­κο-βιο­μη­χα­νι­κού συμπλέγ­μα­τος των ΗΠΑ.

Ήταν αυτή η επι­λο­γή να δια­χει­ρι­στεί το εργο­στά­σιο Faco di Cameri (στο Piemonte), από το οποίο βγαί­νουν τα κατα­διω­κτι­κά που προ­ο­ρί­ζο­νται για την Ιτα­λία και τις Κάτω Χώρες. Η «Leonardo» παρά­γει επί­σης εξ ολο­κλή­ρου τα φτε­ρά για αερο­σκά­φη συναρ­μο­λο­γη­μέ­να στις ΗΠΑ, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας υλι­κά που παρά­γο­νται στα εργο­στά­σια της Foggia (Puglia), της Nola (Campania) και του Venegono (Lombardia).

Η απα­σχό­λη­ση εργα­ζό­με­νων στο Faco είναι περί­που μια χιλιά­δα, σε μεγά­λο ποσο­στό στην επι­σφά­λεια και οι ασφα­λι­σμέ­νοι είναι μόνο το ένα.

Οι δαπά­νες για την κατα­σκευή του εργο­στα­σί­ου της Faco και την αγο­ρά των μαχη­τι­κών είναι μεγα­λύ­τε­ρες από το ποσό των συμ­βά­σε­ων που έχουν ορι­στεί από ιτα­λι­κές εται­ρεί­ες για την παρα­γω­γή του F‑35. Από οικο­νο­μι­κή άπο­ψη, αντί­θε­τα με ό, τι ισχυ­ρί­ζε­ται η κυβέρ­νη­ση, η συμ­με­το­χή στο πρό­γραμ­μα F‑35 είναι μια απο­τυ­χία για τον δημό­σιο κορβανά.

Ο υπουρ­γός Guerini ξεκί­νη­σε τη φάση 2 του προ­γράμ­μα­τος F‑35 «χωρίς αξιο­λό­γη­ση των προ­σό­ντων και ελλεί­ψει πλη­ρο­φο­ρί­ας, σε αντί­θε­ση με τις υπο­δεί­ξεις του Κοι­νο­βου­λί­ου», καταγ­γέλ­λει ο βου­λευ­τής Palazzotto των LeU (ΣΣ |> Liberi e Uguali) ζητώ­ντας από τον υπουρ­γό να εξη­γή­σει «σε τι βάση πήρε χωρίς εξη­γή­σεις και από μόνος του αυτή την απόφαση».

Στην «εξή­γη­σή» του, ο υπουρ­γός δεν θα πει ποτέ τον πραγ­μα­τι­κό λόγο για τον οποίο έλα­βε μια τέτοια από­φα­ση, όχι αυτό­νο­μα αλλά σαν εντο­λέ­ας του συγκε­κρι­μέ­νου establishment. Η συμ­με­το­χή στο πρό­γραμ­μα F‑35 ενι­σχύ­ει την πολι­τι­κή, στρα­τω­τι­κή και στρα­τη­γι­κή αγί­στρω­ση της Ιτα­λί­ας στις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες, ενσω­μα­τώ­νο­ντας περαι­τέ­ρω το ιτα­λι­κό βιο­μη­χα­νι­κό στρα­τιω­τι­κό συγκρό­τη­μα στο γιγά­ντιο στρα­τιω­τι­κό-βιο­μη­χα­νι­κό σύμπλεγ­μα των ΗΠΑ.

Επο­μέ­νως, η από­φα­ση συμ­με­το­χής στο πρό­γραμ­μα είναι μια πολι­τι­κή επι­λο­γή, η οποία γίνε­ται σε διμε­ρή βάση.

Αυτό επι­βε­βαιώ­νε­ται κι από το γεγο­νός ότι η Lega ‑αντί­πα­λος υπο­τί­θε­ται του Δημο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος, επι­κρο­τεί τον υπουρ­γό: «σημειώ­νου­με με μεγά­λη ικα­νο­ποί­η­ση ότι στο θέμα F‑35 ο υπουρ­γός Guerini ανα­κοί­νω­σε την έναρ­ξη της «φάσης 2», δηλώ­νουν ομό­φω­να οι βου­λευ­τές της»…

Οι μεγα­λύ­τε­ρες πολι­τι­κές δυνά­μεις της χώρας, παρά τις εσω­τε­ρι­κές ‑μετα­ξύ τους, αντι­θέ­σεις, στρι­μώ­χνο­νται στην ουρά για τις ΗΠΑ σαν «προ­νο­μια­κό σύμ­μα­χο» που σύντο­μα θα ανα­πτύ­ξει στην Ιτα­λία, μαζί με τα F‑35, οι νέες πυρη­νι­κές βόμ­βες B61-12 ειδι­κά για αυτά τα μαχη­τι­κά πέμ­πτης γενιάς.

(“το μανι­φέ­στο”, 30 Νοεμ­βρί­ου 2019)

Πηγή |> il manifesto