Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ιταλία: Σοκαρισμένοι, οι κάτοικοι στην περιφέρεια Μάρκε μετρούν τις πληγές από τις καταστροφικές πλημμύρες

Η Αντριά­να Πια­νέ­λι φώνα­ζε τα ονό­μα­τα του συζύ­γου και του γιου της όταν τους είδε να παρα­σέρ­νο­νται από έναν χεί­μαρ­ρο λάσπης, σε ένα υπό­γειο γκα­ράζ του Πια­νέ­λο ντι Οστρα, στην περι­φέ­ρεια Μάρ­κε της κεντρι­κής Ιτα­λί­ας, που πνί­γη­κε από τη νερο­πο­ντή, τη νύχτα της Πέμ­πτης προς την Παρασκευή.

«Φώνα­ζα: Αντρέα, Τζου­ζέ­πε! Αλλά το νερό ανέ­βη­κε τόσο γρή­γο­ρα, τόση λάσπη, δεν είχαν καμία ελπί­δα», αφη­γή­θη­κε η γυναί­κα που είδε μπρο­στά στα μάτια της να χάνο­νται ο 25χρονος γιος της και ο 65χρονος σύζυ­γός της. Ήθε­λαν να βγά­λουν το αυτο­κί­νη­τό τους από το υπό­γειο γκα­ράζ για να μην το παρα­σύ­ρουν τα νερά…

«Ήταν σαν τσου­νά­μι. Εκεί­νοι βρί­σκο­νταν εκεί και μετά εξα­φα­νί­στη­καν», είπε η Αντριά­να, που τους περί­με­νε στην είσο­δο του γκαράζ.

Ο Πασκουά­λε Αβα­λό­νε νόμι­σε ότι ήρθε το τέλος του όταν το νερό κατέ­κλυ­σε το σπί­τι του και του έφτα­σε μέχρι τον λαιμό. «Η πόρ­τα της εισό­δου ξεκόλ­λη­σε από τους μεντε­σέ­δες και το νερό με κόλ­λη­σε στον τοί­χο. Κατά­φε­ρα να σκαρ­φα­λώ­σω σε ένα ντου­λά­πι και περί­με­να τον θάνα­τό μου», είπε ο 30χρονος άνδρας, σοκα­ρι­σμέ­νος ακό­μη από την κατα­στρο­φή που στοί­χι­σε τη ζωή σε δέκα ανθρώ­πους. Συγκρα­τεί με κόπο τα δάκρυά του ενώ μαζεύ­ει τα λασπω­μέ­να παι­χνί­δια του γιου του και τα ρίχνει σε μια στοί­βα από έπι­πλα, στην οδό Πια­νέ­λο ντι Όστρα. Στον δρό­μο αυτόν χάθη­καν τέσ­σε­ρις άνθρωποι.

«Δεν είχα πολ­λά πράγ­μα­τα, τώρα δεν έχω πια τίπο­τα, μόνο έναν πνιγ­μέ­νο παπα­γά­λο», συνε­χί­ζει ο Πασκουά­λε, χέρια και πόδια καλυμ­μέ­να από λάσπη.

Οι κάτοι­κοι με σκού­πες προ­σπα­θούν να βγά­λουν τα νερά από τα σπί­τια τους και να καθα­ρί­σουν, όπως μπο­ρούν, τα προ­σω­πι­κά τους είδη. Οι μετε­ω­ρο­λό­γοι προ­βλέ­πουν νέες βρο­χές και όλοι κοι­τούν με ανη­συ­χία τα σύν­νε­φα που μαζεύ­ο­νται στον ουρανό.

«Ήταν σαν ανε­μο­στρό­βι­λος», λέει ο Μπρού­νο Φέρι, ένας 52χρονος που βοη­θά­ει τη γει­τό­νισ­σά του να μαζέ­ψει τα φου­στα­νά­κια της εξά­χρο­νης κόρης της, η οποία πάσχει από καρ­κί­νο. Τα φάρ­μα­κα του παι­διού ήταν το μονα­δι­κό πράγ­μα που πρό­λα­βε να δια­σώ­σει η γυναί­κα από τα νερά. «Ήταν τρο­μα­κτι­κό, επει­δή όλα έγι­ναν πολύ γρή­γο­ρα. Ακου­γό­ταν σαν καταρ­ρά­κτης, ακού­γα­με το ποτά­μι να υπερ­χει­λί­ζει και το νερό να ανε­βαί­νει», είπε η Λάου­ρα Μαρι­νέ­λι, μια δικη­γό­ρος που ζει στο ισό­γειο ενός κτι­ρί­ου στην Όστρα.

«Άρπα­ξα από το χέρι την κόρη μου, ενά­μι­ση έτους και κατα­φύ­γα­με στους γεί­το­νες από πάνω. Τελι­κά, μέλη της υπη­ρε­σί­ας πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας ήρθαν και μας απο­μά­κρυ­ναν» από τη στέ­γη, αφη­γεί­ται η γυναί­κα. «Χάσα­με τα πάντα, όλες τις φωτο­γρα­φί­ες και τα γράμ­μα­τα που δεν μπο­ρού­με να αντι­κα­τα­στή­σου­με. Αν είχε συμ­βεί λίγο αργό­τε­ρα, θα κοι­μό­μα­σταν και πιθα­νό­τα­τα θα είχα­με πεθά­νει», συνέ­χι­σε, δεί­χνο­ντας με το δάχτυ­λο την ταρά­τσα όπου ανέ­βη­κε μαζί τον σύζυ­γο και την κόρη της για να γλι­τώ­σουν από τα νερά.

Στην άκρη του δρό­μου, σωρια­σμέ­να το ένα πάνω στο άλλο, αυτο­κί­νη­τα που παρα­σύρ­θη­καν από τα νερά. Παντού επι­κρα­τεί μια έντο­νη οσμή υπο­νό­μου και καυ­σί­μων. Δεν υπάρ­χει πόσι­μο νερό και οι κάτοι­κοι δεν μπο­ρούν να κάνουν κάτι άλλο πέρα από το να περι­μέ­νουν τα συνερ­γεία διάσωσης.

«Αν δεν επέμ­βει γρή­γο­ρα το κρά­τος, θα γίνει επα­νά­στα­ση», προει­δο­ποιεί ο κου­νιά­δος του Πασκουά­λε Αβε­λό­νε, ο Μάρ­κο. Η κυβέρ­νη­ση κήρυ­ξε σε κατά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης το Μάρ­κε και απο­δέ­σμευ­σε ένα πρώ­το πακέ­το βοή­θειας, ύψους 5 εκα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ.

 

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο