Ιταλικές εκλογές | Κομμουνιστικό Μέτωπο Νεολαίας – FGC: οι πραγματικοί νικητές είναι…

Fronte della Gioventù Comunista — FGC
Κομμουνιστικό Μέτωπο Νεολαίας – FGC

Ο πραγ­μα­τι­κός νικη­τής των εκλο­γών προ­βάλ­λει από το Χρη­μα­τι­στή­ριο του Μιλά­νου, το οποίο χθες έκλει­σε θετι­κά χωρίς να επη­ρε­α­στεί –το αντί­θε­το συνέ­βη, από την προ­ο­πτι­κή μιας δεξιάς κυβέρ­νη­σης υπό την ηγε­σία των Fratelli d’Italia (Αδελ­φών της Ιταλίας).

Οι μεγα­λο­ε­πεν­δυ­τές είναι ήρε­μοι, για­τί γνω­ρί­ζουν πολύ καλά ότι θα προ­κύ­ψει μια κυβέρ­νη­ση που θα είναι φίλος των αφε­ντι­κών και εχθρός των εργαζομένων.

Κόντρα στον Ντρά­γκι στα λόγια, αλλά στον από­η­χο της ίδιας βασι­κής λογικής.

Η κυβέρ­νη­ση που θα σχη­μα­τι­στεί τις επό­με­νες εβδο­μά­δες θα βρί­σκε­ται σε από­λυ­τη συνέ­χεια με τις προη­γού­με­νες κεντρο­δε­ξιές, κεντρο­α­ρι­στε­ρές και «τεχνο­κρα­τι­κές» κυβερνήσεις.

Θα δια­χει­ρι­στεί την καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση, που επι­δει­νώ­θη­κε από την παν­δη­μία και το ξέσπα­σμα της ιμπε­ρια­λι­στι­κής σύγκρου­σης στην Ουκρα­νία, δια­σφα­λί­ζο­ντας την ευρω­α­τλα­ντι­κή πίστη και τη συμ­με­το­χή της Ιτα­λί­ας στα σχέ­δια του ΝΑΤΟ.

Θα κυβερ­νή­σει στο όνο­μα των συμ­φε­ρό­ντων των μεγά­λων μονο­πω­λί­ων, (εκ)φορτώνοντας το κόστος της κρί­σης — με όρους αύξη­σης του κόστους ζωής, κατα­στο­λής, επι­σφά­λειας, μεί­ω­σης πραγ­μα­τι­κών μισθών και δικαιω­μά­των — στους ώμους της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρωμάτων.

Η νίκη της εθνι­κι­στι­κής και συντη­ρη­τι­κής δεξιάς δεν μας αφή­νει αδιά­φο­ρους. Δεν αδια­φο­ρού­με για τη στρο­φή προς τα δεξιά ολό­κλη­ρου του ιτα­λι­κού πολι­τι­κού άξο­να, όπου η κεντρο­δε­ξιά γίνε­ται δεξιά δια­τη­ρώ­ντας την ίδια εκλο­γι­κή βάση (λεκά­νη), αλλά βλέ­πο­ντας την εσω­τε­ρι­κή ισορ­ρο­πία δυνά­με­ων να αλλά­ζει, οι σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες γίνο­νται φιλε­λεύ­θε­ροι και όποιος δοκι­μά­ζει από «αρι­στε­ρά» να ξεκι­νή­σει ριζο­σπα­στι­κές επι­λο­γές δεν πάει παρα­πέ­ρα από  τη δει­λή σοσιαλδημοκρατία.

Αλλά, το λέμε καθα­ρά: από αύριο κανείς δεν έχει δικαί­ω­μα να πει ότι η αντι­πο­λί­τευ­ση περ­νά­ει από την κεντρο­α­ρι­στε­ρά, τους φιλε­λεύ­θε­ρους και το PD, δηλα­δή από κεί­νες τις δυνά­μεις που έχουν ήδη κυβερ­νή­σει για λογα­ρια­σμό των αφε­ντι­κών, ανοί­γο­ντας το δρό­μο για τη νίκη της δεξιάς παρά τον ψεύ­τι­κο \ φτια­σι­δω­μέ­νο αντι­φα­σι­σμό κατά την προ­ε­κλο­γι­κή τους εκστρα­τεία, πραγ­μα­το­ποιώ­ντας τις χει­ρό­τε­ρες αντι­λαϊ­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις που ούτε η δεξιά είχε κατα­φέ­ρει να περάσει.

Η νέα κυβέρ­νη­ση θα έχει στη διά­θε­σή της τα κατα­σταλ­τι­κά εργα­λεία που έχουν θέσει σε εφαρ­μο­γή το PD και το Μ5‑S Κίνη­μα των Πέντε Αστέ­ρων ενα­ντί­ον εργα­ζο­μέ­νων και φοι­τη­τών, που θα τα ενι­σχύ­σει και περαιτέρω.

Εάν η απο­χή αυξά­νε­ται, είναι επει­δή η απου­σία πραγ­μα­τι­κής εναλ­λα­κτι­κής λύσης πίσω από την εναλ­λα­γή μετα­ξύ των κυβερ­νώ­ντων κομ­μά­των είναι ολο­έ­να και πιο εμφανής.

Μια απο­χή που, ειδι­κά στο Νότο, οι αστοί ανα­λυ­τές προ­σπα­θούν με τόλ­μη να απο­δώ­σουν στην κακο­και­ρία ή ενδε­χό­με­να σε ζητή­μα­τα που προ­σπα­θούν να καλύ­ψουν την πραγ­μα­τι­κή φύση του προ­βλή­μα­τος: χρό­νια και χρό­νια αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής σφα­γής που έχουν δημιουρ­γή­σει μισαλ­λο­δο­ξία και απο­γο­ή­τευ­ση από την πολι­τι­κή και τους θεα­τρι­νι­σμούς τους.

Για να μην ανα­φέ­ρου­με ότι το κομ­μά­τι των μετα­να­στών εργα­ζο­μέ­νων, περί­που πέντε εκα­τομ­μύ­ρια, εξαι­ρέ­θη­κε από την ψηφοφορία.

Χρειαζόμαστε μια πραγματική αντιπολίτευση.

Κοι­νω­νι­κή, μαχη­τι­κή, ταξι­κή, κάνο­ντας πρω­τα­γω­νι­στές τους εκμε­ταλ­λευό­με­νους και τους εργα­ζό­με­νους. Θα θέλα­με να προ­σθέ­σου­με: πρέ­πει να απα­ντή­σου­με με μια πολι­τι­κή επι­λο­γή, η οποία δεν αφή­νει τον λαό μας στο έλε­ος των καρχαριών.

Ο εκλο­γι­κός κατα­πο­ντι­σμός εκεί­νων της «αρι­στε­ράς» που προ­σπά­θη­σαν μέσα εκλο­γι­κούς συνα­σπι­σμούς ευκαι­ρί­ας που χτί­στη­καν την τελευ­ταία στιγ­μή μιλά­ει από μόνη του για το μέγε­θος του προβλήματος.

Επι­φυ­λασ­σό­μα­στε για μια πιο εμπε­ρι­στα­τω­μέ­νη και ξεκά­θα­ρη ανά­λυ­ση των εκλο­γι­κών απο­τε­λε­σμά­των τις επό­με­νες μέρες,. Ένα πράγ­μα, ωστό­σο, θέλου­με να επα­να­λά­βου­με εδώ και τώρα.

Στην Ιταλία χρειαζόμαστε τους κομμουνιστές!

Όχι μιας λει­τουρ­γί­ας νοσταλ­γί­ας, όχι των ασύν­δε­των οπορ­του­νι­σμών, αλλά ενός Κόμ­μα­τος πάλης και αλλα­γής, Κόμ­μα­τος της εργα­τι­κής τάξης και όλων των εργαζόμενων.

Κάνου­με ό,τι καλύ­τε­ρο μπο­ρού­με αλλά τα γεγο­νό­τα μας υπα­γο­ρεύ­ουν: μπο­ρού­με και πρέ­πει να κάνου­με περισ­σό­τε­ρα.

Σήμερα όπως και χθες θα μας βρείτε στις επάλξεις μας για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος.