Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ιωσήφ Β. Στάλιν- 66 χρόνια μετά το θάνατο του σπέρνει εφιάλτες σε αστούς, φασίστες και οπορτουνιστές

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Συμπλη­ρώ­νο­νται σήμε­ρα 66 χρό­νια από την 5η Μάρ­τη 1953, κι’ όμως οι αστοί σε όλο τον κόσμο τρέ­μουν ακό­μη τ’ όνο­μα του. Στους φασί­στες και τους νεο­να­ζί, η μορ­φή του προ­κα­λεί εφιάλ­τες. Οι οπορ­του­νι­στές-λαθρε­πι­βά­τες του κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος προ­σπα­θούν ακό­μη να τον ξορ­κί­σουν με ψέμα­τα και συκοφαντίες. 

Εξη­ντα­έ­ξι χρό­νια από τότε που η καρ­διά του Ιωσήφ Βησ­σα­ριό­νο­βιτς Τζου­γκα­σβί­λι έπα­ψε να χτυ­πά, η εκστρα­τεία σπί­λω­σης και κατα­συ­κο­φά­ντη­σης του συνε­χί­ζε­ται με αμεί­ω­το ρυθ­μό. Και τι δεν έχουν χρη­σι­μο­ποι­ή­σει οι συκο­φά­ντες του προ­κει­μέ­νου να αμαυ­ρώ­σουν την ιστο­ρι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα του κομ­μου­νι­στή ηγέ­τη. Εδώ και δεκα­ε­τί­ες έχει στη­θεί μια ολό­κλη­ρη «βιο­μη­χα­νία» παρα­γω­γής παρα­χά­ρα­ξης της ιστο­ρί­ας, με στό­χο τον Στά­λιν και την περί­ο­δο της ηγε­σί­ας του στο τιμό­νι της ΕΣΣΔ. 

Τόνοι μελά­νης και άπει­ρες σελί­δες έχουν χρη­σι­μο­ποι­η­θεί για την κατα­σκευή και προ­ώ­θη­ση αντι­κομ­μου­νι­στι­κών μυθευ­μά­των και την προ­σπά­θεια δαι­μο­νο­ποί­η­σης του Ι.Β.Στάλιν: Από το λεγό­με­νο «ουκρα­νι­κό λιμό» (Holomodor) και τις περί­φη­μες «δίκες της Μόσχας» μέχρι το ναζι­στι­κό έγκλη­μα στο Κατίν και τα υπο­τι­θέ­με­να εκα­τομ­μύ­ρια των εκτε­λε­σθέ­ντων στα δια­βό­η­τα «γκού­λαγκ».

Τίθε­ται, λοι­πόν, εύλο­γα το ερώ­τη­μα: Για­τί ο Στά­λιν συνε­χί­ζει να απο­τε­λεί στό­χο τέτοιας λυσ­σα­σμέ­νης επί­θε­σης, από αστι­κά επι­τε­λεία και οπορ­του­νι­στι­κά ρεύ­μα­τα, 66 χρό­νια μετά το θάνα­το του; Αφού, όπως ισχυ­ρί­ζο­νται, ο Στά­λιν ήταν ένας «δικτά­το­ρας» ενός «κατα­πιε­στι­κού καθε­στώ­τος», αφού- όπως λένε- ο σοσια­λι­σμός του 20ου αιώ­να «απέ­τυ­χε» και η κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία είναι πλέ­ον «ξεπε­ρα­σμέ­νη», για­τί άρα­γε συνε­χί­ζουν να επι­τί­θε­νται με μανία ενά­ντια στην ιστο­ρία της ΕΣΣΔ και τον «δικτά­το­ρα Στάλιν»; 

Η απά­ντη­ση είναι ξεκά­θα­ρη. Αυτό που τους ενο­χλεί είναι να μη βγουν συμπε­ρά­σμα­τα από την οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση. Κύριος σκο­πός τους είναι να θαφτεί, να συσκο­τι­στεί, να συκο­φα­ντη­θεί ο αγώ­νας του σοβιε­τι­κού λαού για μια κοι­νω­νία απαλ­λαγ­μέ­νη από την εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο, να αμαυ­ρω­θεί ο σοσια­λι­σμός του 20ου αιώ­να ως «ολο­κλη­ρω­τι­σμός» και «τυραν­νία». Χτυ­πούν τον Στά­λιν, μα πραγ­μα­τι­κός τους στό­χος είναι ο σοσιαλισμός. 

Τους ενο­χλεί το γεγο­νός ότι ο Στά­λιν, πατώ­ντας στις στέ­ρε­ες βάσεις που έθε­σε ο Λένιν, καθο­δή­γη­σε το Κόμ­μα και την ΕΣΣΔ στις πλέ­ον δύσκο­λες συν­θή­κες ιμπε­ρια­λι­στι­κής περι­κύ­κλω­σης αλλά και εσω­τε­ρι­κής υπο­νό­μευ­σης. Υπό την ηγε­σία του, έλα­βαν χώρα εξαι­ρε­τι­κά σημα­ντι­κά επι­τεύγ­μα­τα, τέθη­καν οι βάσεις μιας άνευ προη­γου­μέ­νου ανά­πτυ­ξης που άλλα­ξε ριζι­κά την εικό­να της ΕΣΣΔ, μετα­τρέ­πο­ντας μια καθυ­στε­ρη­μέ­νη, αγρο­τι­κή κυρί­ως χώρα σε βιο­μη­χα­νι­κή υπερδύναμη.

Ο Ι.Β.Στάλιν υπε­ρα­σπί­στη­κε τον σοσια­λι­σμό χωρίς να κάνει ούτε βήμα πίσω. Απέ­κρου­σε τις προ­σπά­θειες παλι­νόρ­θω­σης του καπι­τα­λι­σμού στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας και ταυ­τό­χρο­να προ­ε­τοί­μα­σε την ΕΣΣΔ να αντι­με­τω­πί­σει επι­τυ­χώς τις προ­κλή­σεις του Β’ Παγκό­σμιου Ιμπε­ρια­λι­στι­κού Πολέ­μου. Στις υπο­νο­μευ­τι­κές προ­σπά­θειες τόσο των «δημο­κρα­τι­κών» καπι­τα­λι­στι­κών χωρών (ΗΠΑ, Βρε­τα­νία, Γαλ­λία κλπ), όσο και του φασι­στι­κού καπι­τα­λι­στι­κού άξο­να (Ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία, Ιαπω­νία, φασι­στι­κή Ιτα­λία κλπ), η ΕΣΣΔ στά­θη­κε όρθια, πάλε­ψε και νίκησε. 

Επί ηγε­σί­ας του Στά­λιν η κόκ­κι­νη σημαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο κυμά­τι­σε περή­φα­να στο Ράϊχ­σταγκ. Αυτό, οι αστοί και τα τσι­ρά­κια τους δεν πρό­κει­ται να το συγ­χω­ρή­σουν ποτέ στον Στά­λιν, τον σοβιε­τι­κό λαό και τους κομ­μου­νι­στές, όσες δεκα­ε­τί­ες κι’ αν περάσουν. 

Γι’ αυτό και θα συνε­χί­σουν λυσ­σα­λέα να συκο­φα­ντούν τον Ι.Β.Στάλιν, με απώ­τε­ρο στό­χο να ξορ­κί­σουν και να αμαυ­ρώ­σουν στις συνει­δή­σεις των λαών την ανα­γκαιό­τη­τα του σοσια­λι­σμού. Μα όσο κι’ αν το προ­σπα­θή­σουν, είναι βέβαιο πως δεν θα το πετύ­χουν. Ο ίδιος ο Ιωσήφ Βησ­σα­ριό­νο­βιτς άλλω­στε, προ­βλέ­πο­ντας κατά κάποιον τρό­πο τα γεγο­νό­τα, σημεί­ω­νε: «Μετά το θάνα­τό μου πολ­λά σκου­πί­δια θα ριχτούν πάνω στον τάφο μου, αλλά ο άνε­μος της ιστο­ρί­ας θα τα σκορπίσει».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν….»: Αντι­στα­λι­νι­σμός και παρα­χά­ρα­ξη της Ιστορίας

Αλή­θειες και ψέμα­τα για τον Στά­λιν: Συνέ­ντευ­ξη με τον καθη­γη­τή Grover Furr

Το οικο­νο­μι­κό θαύ­μα της ΕΣΣΔ επί Στάλιν

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο