Ανάστατοι οι εντός των τειχών ποιητές,
στο πλάι η πλάνη χορεύει σαν Σαλώμη,
ένας κωμικός με αμφίεση τραγωδού,
κριτικοί, που δεν γράφουν για να μην κριθούν.
Εντός των τειχών, απόμερα στοιβαγμένοι
οι ποιητές, σαν Χριστιανοί σε κατακόμβη,
απαγγέλλουν για τον Έρωτα εν καμίνω,
ολολύζουν, δακρύζουν, τα στήθη χτυπούν
για την τιμή της τιμής, για αλήθεια αληθινή.
Οι εντός των τειχών ποιητές ψάχνουν λέξεις,
που δραπετεύουν απ’ τις ρωγμές του κάστρου
κι ένας στίχος αρωματίζει το χαρτί για να ηρεμούν.
Έξοδο κάνουν οι φωνές τους για κωφούς εκτός
κι όλο ονειρεύονται ν’ ανασηκώσουν το κάστρο,
να το στήσουν, ιδίως σε εποχή κινούμενης άμμου.
_____________________________________________________________________________