Σαν σήμερα, πριν 68 χρόνια, στις 5 Μάρτη 1953, έφυγε από τη ζωή ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι (Στάλιν). Ο μπολσεβίκος που συνέδεσε τη ζωή του τόσο με την Οχτωβριανή Επανάσταση, όσο και με μια από τις πιο σημαντικές περιόδους της ιστορίας του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ.
Το όνομα και η δράση του, ως επικεφαλής της ΚΕ του ΚΚ(μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους, μετά το θάνατο του Λένιν, αντικειμενικά συνδέθηκε τόσο με τις επιτυχίες των οικοδόμων του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ όσο και με την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού συστήματος σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας.
Το έργο του, θεωρητικό και πρακτικό, αποτελεί συνεισφορά και παρακαταθήκη στον αγώνα της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο.
Το όνομα του συνδέεται άρρηκτα με την τεράστια συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι στο όνομα του Στάλιν δέχεται ακόμα και σήμερα μεγάλη επίθεση ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα, τα Κομμουνιστικά Κόμματα και η κοσμοθεωρία μας, επιδιώκοντας να σβήσουν από τους λαούς τη μεγάλη συνεισφορά τους στην πρόοδο, την ειρήνη, τα δικαιώματα των λαών, την εθνική ανεξαρτησία με το τέλος της αποικιοκρατίας, την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, το σοσιαλισμό.
Παροιμιώδης η «μανία» του να μελετά συνεχώς (ο συνήθης ρυθμός ανάγνωσης … ήταν περίπου 300 σελίδες την ημέρα) και να αυτομορφώνεται στα πιο απίθανα αντικείμενα.
Για παράδειγμα αναφέρεται πως το 1931, όντας άρρωστος στον Καύκασο, σε μια επιστολή προς τη γυναίκα του Nadezhda Aliloyeva, της ζητά να του στείλει εγχειρίδια για …ηλεκτρολογική μηχανική και σιδηρούχο μεταλλουργία.
Στην ιστορική μάχη αρμάτων του Kursk, που άλλαξε τη ροή του πολέμου οι Γερμανοί με τανκς Panzer III & VI (Tiger) –άτρωτα πρακτικά στο σοβιετικό πυροβολικό, είχαν να αντιμετωπίσουν τα (κατώτερα) Τ‑34/76 της ΕΣΣΔ.
Ο Στάλιν θυμήθηκε τότε μια παλιά μελέτη, που είχε «πέσει» στα χέρια του για την ανάπτυξη εκρηκτικών A‑IX‑2 και νέων πειραματικών βομβών και έδωσε εντολή να παραχτούν 800 χιλιάδες αντιαρματικές βόμβες-ρουκέτες (ПТАБ, Противотанковая Авиабомба)
Πέραν κάθε φαντασίας η πολύπλευρη μόρφωση του.
Δεν ήταν συλλέκτης βιβλίων ‑στη βιβλιοθήκη του υπήρχαν μόνο εκείνα που σκόπευε να χρησιμοποιήσει με κάποιο τρόπο στο μέλλον.
Στο διαμέρισμα του στο Κρεμλίνου, η βιβλιοθήκη μετρήθηκε, σύμφωνα με τους μάρτυρες, σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες τόμους, αλλά το 1941 ο χώρος προληπτικά εκκενώθηκε και δεν αποκαταστάθηκε ποτέ (μετά ήρθε το 20ο συνέδριο και τη 10ετία του 90 οι ανατροπές)…
Τα βιβλία που βρέθηκαν στη θερινή κατοικία του ήταν πάνω από 20 χιλιάδες
Ο Γεωργιανός Ιωσήφ Στάλιν εντάσσεται από νεαρή ηλικία σε παράνομο μαρξιστικό όμιλο στην Υπερκαυκασία. Στο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ) συμμετέχει από την ίδρυσή του, το 1898. Μελετάει τα έργα των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και Πλεχάνοφ. Παίρνει μέρος στην έκδοση μαρξιστικών εφημερίδων στην Υπερκαυκασία και στην προπαγάνδιση του μαρξισμού στους εργάτες της περιοχής. Μέλος της Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ Τιφλίδας, Καυκασιανής Ενωσης και Μπακού, στηρίζει τις λενινιστικές ιδέες για το κόμμα, την τακτική και τη στρατηγική του και παίρνει μέρος στην επανάσταση του 1905 — 1907. Στα 1912, ο Στάλιν έγραψε το βιβλίο «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα», που είναι από τα πιο σημαντικά μαρξιστικά έργα για ένα από τα πιο δύσκολα στην επίλυσή τους προβλήματα, όπως είναι το εθνικό ζήτημα.
Στην καθοδήγηση της ένοπλης εξέγερσης στη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση πήρε μέρος σαν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μέλος του στρατιωτικοεπαναστατικού κέντρου της Πετρούπολης και της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής.
Εγινε λαϊκός επίτροπος των εθνοτήτων στην πρώτη Σοβιετική Κυβέρνηση. Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης ήταν μέλος του Επαναστατικού Πολεμικού Συμβουλίου της Σοβιετικής Δημοκρατίας.
Συνέβαλε στην ενίσχυση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την αγροτιά, την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού.
Υπερασπίστηκε τη λενινιστική πολιτική, ενάντια στην πολιτική του Τρότσκι. Αγωνίστηκε ενάντια στο δεξιό οπορτουνισμό μέσα στο κόμμα. Επέμενε στην ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κόμματος ως θεμέλιο για την πορεία της επανάστασης και την ανάπτυξη του σοσιαλισμού. Ηταν μέλος της Εκτελεστικής ΕπιτροπήςτηςΓ‘ Διεθνούς.
Μερικά από τα έργα του, εκτός από το σημαντικό για το εθνικό ζήτημα, το οποίο αναφέραμε, είναι: «Για τις βάσεις του λενινισμού», «Τροτσκισμός ή λενινισμός», «Ζητήματα λενινισμού», «Ακόμα μια φορά για τη σοσιαλδημοκρατική παρέκκλιση στο κόμμα μας», «Για τη δεξιά παρέκκλιση στο ΠΚΚ (μπ.)», «Ζητήματα αγροτικής πολιτικής στην ΕΣΣΔ», «Οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» κά.
Τα αστικά ΜΜΕ, sites κλπ παπαγαλάκια συναγωνίζονται σε διαστρέβλωση και εμπάθεια: αναφέρουμε ενδεικτικά το «πολύ» “sansimera.gr” που ανακάλυψε –μεταξύ άλλων ότι «δικαίως αποκλήθηκε από τους μελετητές «Ιβάν ο Τρομερός του 20ου αιώνα», αν και δεν ήταν Ρώσος… όλο και πιο καχύποπτος και παρανοϊκός, κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του …διατάσσει τη σύλληψη επιφανών γιατρών του Κρεμλίνου
(ψελλίζοντας –με μισές αλήθειες, αυτά που δεν κρύβονται)
Άσκησε, πιθανώς, την πιο απόλυτη πολιτική εξουσία από κάθε άλλη προσωπικότητα της ιστορίας κυβέρνησε με σιδηρά πυγμή τη Σοβιετική Ένωση από το 1924 έως το 1953 –εκβιομηχάνισε, κολεκτιβοποίησε δια της βίας τη γεωργία, σταθεροποίησε τη θέση του με πρωτοφανή τρομοκρατία, συνέβαλε στη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και επέκτεινε τον σοβιετικό έλεγχο σε μία ζώνη που περιλάμβανε κράτη της ανατολικής Ευρώπης.
Κύριος αρχιτέκτονας του σοβιετικού ολοκληρωτισμού και ικανός στην οργάνωση, αλλά ανελέητος στην εφαρμογή της, κατάργησε και τα τελευταία ίχνη ατομικής ελευθερίας, ενώ απέτυχε να προαγάγει την ατομική ευημερία. Δημιούργησε ένα ισχυρό στρατιωτικό — βιομηχανικό σύμπλεγμα και οδήγησε τη Σοβιετική Ένωση στην πυρηνική εποχή.
Ο σκοπός της επίθεσης στο πρόσωπό του
Στο πρόσωπο του Στάλιν ξεδιπλώθηκε τον προηγούμενο αιώνα, και συνεχίζεται αδιάλειπτα μέχρι σήμερα, η πιο χυδαία επίθεση κατά του σοσιαλισμού.
Αστοί δημοσιολόγοι και πολιτικοί αποδίδουν σε μια ιστορική προσωπικότητα, τη φανταστική δύναμη δημιουργίας μιας επίσης φανταστικής πραγματικότητας, την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ αμέσως μετά το θάνατο του Β. Ι. Λένιν.
Με τον Στάλιν, φαίνεται ότι η αστική ιστοριογραφία πασχίζει να αποδείξει, όχι μόνον τα δικά της παράδοξα στο πρόσωπο ενός μπολσεβίκου ηγέτη, αλλά και τη δική της αντίληψη, για το ποιος είναι ο δημιουργός της ιστορίας.
Ετσι, η σφοδρή επίθεση σε μια προσωπικότητα, που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, επιδιώκει να πείσει ότι η ιστορία δημιουργείται από τις προσωπικότητες και όχι από τους λαούς.
Και, πάνω απ’ όλα, ότι αυτή δημιουργείται έξω από τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της εποχής, όπου δρα η προσωπικότητα.
Αυτές σκόπιμα αποσιωπώνται. Αλλά οι επιδιώξεις δε σταματούν εδώ. Ο Στάλιν ήταν ηγέτης του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους. Και αυτό είναι το κύριο. Οι αστοί ιστορικοί και δημοσιολόγοι αποτελούν μοχλούς της ταξικής πάλης της αστικής τάξης ενάντια στην εργατική τάξη, του καπιταλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό, στο ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο.
Επομένως, πρέπει να πούμε πως ο Στάλιν έδρασε ως Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων στην ΕΣΣΔ.
Το Κόμμα καθοδηγούσε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση σε άμεση σχέση και κινητοποιώντας τους σοβιετικούς λαούς, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης.
Επομένως, η πραγματικότητα, δηλαδή ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, ήταν έργο των λαών της, που καθοδηγούνταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα, με Γραμματέα της ΚΕ τον Στάλιν. Ετσι δημιουργήθηκε αυτή η ιστορία.
Γιατί τότε η συνεχιζόμενη επίθεση στον Στάλιν;
Μα, γιατί η ταξική πάλη συνεχίζεται σφοδρή, σφοδρότατη. Αλλά και γιατί η προσωπική συμβολή του Στάλιν, στα ιστορικά πλαίσια που προαναφέραμε, είναι τεράστια.
Αλλά και για έναν ακόμη λόγο: Οι τοποθετήσεις του για τις οποίες δέχτηκε και δέχεται αυτήν τη σφοδρή επίθεση επαληθεύτηκαν, όχι μόνον όσο ζούσε, αλλά ιδιαίτερα μετά το θάνατό του.
Αυτή η επαλήθευση έχει σχέση με την ανατροπή του σοσιαλισμού και τις δυνάμεις που αναδείκνυε ο Στάλιν, ως μοχλούς σ’ αυτήν την επιδίωξη. Η τοποθέτηση του Στάλιν για την απειλή της διείσδυσης του ιμπεριαλισμού, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα από το «εξωτερικό», έβρισκε την έκφρασή της στη δράση των αντεπαναστατικών αντισοσιαλιστικών στοιχείων μέσα στις γραμμές του σοσιαλισμού.
Ο Στάλιν, όμως (όπως, πριν από αυτόν, ο Λένιν), είχε ξεκάθαρο πως ο σοσιαλισμός οικοδομείται σε πολιτική αντιπαράθεση με τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος διαθέτει ακόμη σημαντικές δυνάμεις και ο οποίος δεν παραιτείται από την επιδίωξη παλινόρθωσης του καπιταλισμού.
Και στο εσωτερικό της χώρας, η αστική τάξη που χάνει την εξουσία γίνεται πολλαπλάσια πιο επικίνδυνη απ’ ό,τι πριν, αφού επιδιώκει να την επανακατακτήσει. Εχει δε μαζί της, ως ισχυρούς συμμάχους, τους καπιταλιστές όλου του κόσμου. Βεβαίως, οι ιμπεριαλιστές της ΑΝΤΑΝΤ το δοκίμασαν στα 1918 με τη στρατιωτική επέμβαση, αλλά ηττήθηκαν.
Επομένως, η από τα μέσα απειλή ήταν υπαρκτή. Αλλωστε, ήταν και οι συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, αλλά και η πάλη για την εκβιομηχάνιση αντιμετώπισε εκτεταμένα σαμποτάζ και καταστροφές, αλλά και μετά η κολεκτιβοποίηση αντιμετώπισε τη μεγάλη αντίσταση, έως και ένοπλη σε πολλές περιπτώσεις, των κουλάκων (αστική τάξη του χωριού).
Η επαγρύπνηση απέναντι στην αντεπαναστατική δράση του διεθνούς ιμπεριαλισμού ήταν και είναι αυτή που δέχτηκε την πιο μεγάλη επίθεση. Αλλωστε, η εκτίμηση ότι η ταξική πάλη συνεχίζεται, με άλλες μορφές κατά την περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, που αργότερα καταδικάστηκε από το ΚΚΣΕ σαν λαθεμένη, ήταν σωστή. Και την καταδίκη αυτής της εκτίμησης την «πλήρωσε» ο σοσιαλισμός, όπως εκ των υστέρων φάνηκε με την αντεπανάσταση. Ολ’ αυτά, λοιπόν, επιβεβαιώνονται, με την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού και αποτελούν μια σημαντική παρακαταθήκη για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, στην πάλη του στις σύγχρονες συνθήκες.
Το 70% των Ρώσων αξιολογεί θετικά τον Στάλιν
(Απρ 2019) Το μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με όλες τις προηγούμενες έρευνες
Το 70% των Ρώσων αξιολογεί θετικά τον ρόλο του μεγάλου Σοβιετικού ηγέτη, Ιωσήφ Στάλιν, σύμφωνα με δημοσκόπηση του ερευνητικού ινστιτούτο «Levada — Center» τον Μάρτη.
Το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο σε σχέση με όλες τις προηγούμενες δημοσκοπήσεις και διαμορφώνεται από το 52% που αξιολογεί το έργο του Στάλιν ως «μάλλον θετικό» και το 18% που το θεωρεί «εξολοκλήρου θετικό», με την πλειοψηφία αυτών να εκτιμά ιδιαίτερα τον ρόλο του στην ήττα του ναζισμού.
Σύμφωνα με την έρευνα, η θετική γνώμη για τον Στάλιν αυξήθηκε όχι μόνο μεταξύ των υποστηρικτών του Κομμουνιστικού Κόμματος, αλλά και μεταξύ των ψηφοφόρων άλλων κομμάτων.
Σε όλες τις προηγούμενες δημοσκοπήσεις και συγκεκριμένα την περίοδο 2006 — 2009, το ποσοστό υποστήριξης προς την πολιτική του Στάλιν κυμαινόταν στο 39% — 49%.
Σε σχέση με έρευνα του 2015, το ποσοστό των Ρώσων που σέβονται τον Στάλιν έχει αυξηθεί κατά 12%, ενώ το ποσοστό όσων τον αντιμετωπίζουν αδιάφορα ή αρνητικά μειώθηκε σχεδόν τρεις φορές.
Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Λεονίντ Μπριζόφ, τα αποτελέσματα της έρευνας είναι ένα σημάδι πολιτικοποίησης της κοινωνίας. «Ο Στάλιν θεωρείται υπερασπιστής των καταπιεσμένων», είπε, αν και ο ίδιος διαφωνεί με αυτή την ερμηνεία.
Αρνητικά αξιολογεί τον Στάλιν το 19% του ρωσικού λαού (14% μάλλον αρνητικά, 5% εντελώς αρνητικά). Το 11% — το μικρότερο σε όλες τις δημοσκοπήσεις — δυσκολεύεται να αξιολογήσει τον ρόλο του Στάλιν.
Επίσης, καταγράφηκε η μέγιστη αύξηση των θετικών συναισθημάτων προς το πρόσωπο του Στάλιν. Το 41% τον αντιμετωπίζει με σεβασμό, το 6% με συμπάθεια και το 4% με θαυμασμό.
Απέχθεια και οργή προκαλεί στο 6% των Ρώσων, φόβο στο 3% και μίσος στο 3%. Το 7% δήλωσε ότι δυσκολεύεται να απαντήσει, ενώ το 1% δεν γνωρίζει ποιος ήταν ο Στάλιν.
- Ι. Β. Στάλιν Τεράστια η συμβολή του στην υπόθεση του σοσιαλισμού
- Ο σκοπός της επίθεσης στον Ι. Β. Στάλιν
- Το παραμύθι της «συμμαχίας Χίτλερ — Στάλιν»
- Τελική ομιλία του Ι.Β. Στάλιν στην Ολομέλεια της ΚΕ του ΠΚΚ(μπ), 5 Μάρτη 1937
- Βιβλιοπαρουσίαση: «ΑΠΑΝΤΑ Ι. Β. Στάλιν» + τόμος 14ος (Ιούλης 1934-Απρίλης 1941)
- «Ανάθεμά σε Στάλιν, εσύ και οι κομμουνιστές»! Μαθαίνοντας ποντιακά γραμμένα με μαύρο μελάνι
- Ενάντια στη διαστρέβλωση σελίδων ιστορίας του σοσιαλισμού
- Ακόμα μια φορά για το εθνικό ζήτημα
- 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ — σημείο οπορτουνιστικής στροφής (του Βασίλη Όψιμου)
- “Μια άλλη ματιά στον Στάλιν”