Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κάλεσμα πάλης από τους φοιτητικούς συλλόγους της Αθήνας ενόψει της 17ης Νοέμβρη

Lockdown κάνουμε μόνο στην πολιτική τους!

«Σαρά­ντα εφτά χρό­νια από τον μεγά­λο ξεση­κω­μό του Πολυ­τε­χνεί­ου και ο αγώ­νας για “ψωμί — παι­δεία — ελευ­θε­ρία” όχι μόνο συνε­χί­ζε­ται αλλά παρα­μέ­νει επί­και­ρος όσο ποτέ», ανα­φέ­ρουν στο κάλε­σμά τους φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι της Αθή­νας που ήδη με ψηφί­σμα­τα απο­φα­σί­ζουν τη συμ­με­το­χή τους στην αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή κινη­το­ποί­η­ση στις 17 Νοέμ­βρη, με τήρη­ση όλων των απα­ραί­τη­των μέτρων προστασίας.

Μέχρι στιγ­μής οι φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι που υπο­γρά­φουν το ψήφι­σμα είναι οι εξής: Ιστο­ρι­κού — Αρχαιο­λο­γι­κού, Δασκά­λων, Νηπια­γω­γών, Τουρ­κι­κών Σπου­δών από το ΕΚΠΑ, Σχο­λής Επι­στη­μών Τρο­φί­μων, Σχο­λής Εφαρ­μο­σμέ­νων Τεχνών και Πολι­τι­σμού, Σχο­λής Μηχα­νι­κών από το ΠΑΔΑ.

Στο κάλε­σμά τους οι Σύλ­λο­γοι |>βλ όλη την ανα­κοί­νω­ση εδώ<|στέ­κο­νται στην παν­δη­μία, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι από την πρώ­τη στιγ­μή δίνουν τη μάχη για την προ­στα­σία της υγεί­ας και τη συνέ­χι­ση των σπου­δών των φοι­τη­τών, και προσθέτουν:
«Αντί η κυβέρ­νη­ση να κάνει πρά­ξη τα δικαία αιτή­μα­τα του εργα­ζό­με­νου λαού, φοι­τη­τών, μαθη­τών και να πάρει ουσια­στι­κά μέτρα για να θωρα­κί­σει το δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας, τα πανε­πι­στή­μια, τα σχο­λεία, τους χώρους δου­λειάς και τα ΜΜΜ, σαρώ­νει με νέα νομο­σχέ­δια κάθε μορ­φω­τι­κό — εργα­σια­κό μας δικαί­ω­μα που έχει μεί­νει όρθιο, ετοι­μά­ζει νέο γύρο επί­θε­σης και κατα­στο­λής, μοι­ρά­ζει δεξιά και αρι­στε­ρά κον­δύ­λια στους μεγά­λους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους για να εξα­σφα­λί­σει πως κάτω από όλες τις συν­θή­κες θα συνε­χι­στεί ανε­νό­χλη­τη η κερ­δο­φο­ρία τους».

Στο κάλε­σμα γίνε­ται ειδι­κή ανα­φο­ρά στην έντα­ση της κατα­στο­λής και ανα­δει­κνύ­ε­ται ότι σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση «η κυβέρ­νη­ση αξιο­ποί­η­σε τα γεγο­νό­τα και τη δρά­ση προ­βο­κα­τό­ρι­κης ομά­δας στην ΑΣΟΕΕ, που καμία σχέ­ση δεν έχει με μας, τους συλ­λό­γους και τους αγώ­νες μας». Οπως σημειώ­νε­ται, η κυβέρ­νη­ση αξιο­ποί­η­σε την παρα­πά­νω ενέρ­γεια για «να φέρει νέες αντι­δρα­στι­κές αλλα­γές στα πανε­πι­στή­μια, να εντεί­νει την κατα­στο­λή, να βγά­λει από τα συρ­τά­ρια της σχέ­δια που οι φοι­τη­τές με τους αγώ­νες μας ήδη έχου­με εμπο­δί­σει και απορ­ρί­ψει, σχέ­δια που στο­χεύ­ουν άμε­σα το δικαί­ω­μά μας στη διεκ­δί­κη­ση, στην οργά­νω­ση της πάλης μέσα στους συλ­λό­γους. Η νέα επί­θε­ση στο οργα­νω­μέ­νο φοι­τη­τι­κό κίνη­μα, με πανε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία, κάρ­τες εισό­δου, αυστη­ρο­ποί­η­ση των ποι­νών, κλει­στά κυκλώ­μα­τα παρα­κο­λού­θη­σης, είναι ένα μόνο κομ­μά­τι στο παζλ της έντα­σης της κατα­στο­λής που δια­χρο­νι­κά εντεί­νουν όλες οι κυβερ­νή­σεις. Το είδα­με επί ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο με τα ΜΑΤ και τα χημι­κά που ήταν η απά­ντη­ση σε όλους τους αγώ­νες μας, αλλά και με το χτύ­πη­μα στην απερ­γία, το ιδιώ­νυ­μο κατά των κινη­το­ποι­ή­σε­ων για τους πλει­στη­ρια­σμούς, τον νέο Ποι­νι­κό Κώδικα».

«Η οργά­νω­ση στους συλ­λό­γους μας και η έντα­ση της διεκ­δί­κη­σης για την προ­στα­σία της υγεί­ας μας, για μόρ­φω­ση και δου­λειά με δικαιώ­μα­τα, είναι η ξεκά­θα­ρη και ηχη­ρή απά­ντη­σή μας στις προ­σπά­θειες της κυβέρ­νη­σης και των παρα­τρε­χά­με­νών της μέσα και έξω από τις σχο­λές να συκο­φα­ντή­σουν τους αγώ­νες μας, είναι η καλύ­τε­ρη απά­ντη­ση μπρο­στά στην έντα­ση της κατα­στο­λής και της τρο­μο­κρα­τί­ας», ανα­φέ­ρε­ται στο ψήφισμα.

Και μετα­φέ­ρο­ντας τα διδάγ­μα­τα του Νοέμ­βρη του 1973, οι Φοι­τη­τι­κοί Σύλ­λο­γοι σημειώ­νουν πως η ίδια η εξέ­γερ­ση διδά­σκει πρώ­τον ότι «…κανέ­νας αντί­πα­λος, όσο ισχυ­ρός κι αν φαί­νε­ται, δεν είναι ανί­κη­τος!». Επί­σης ότι «…ο αγώ­νας μας για Υγεία, μόρ­φω­ση, πτυ­χία, σπου­δές με δικαιώ­μα­τα, γίνε­ται πιο δυνα­τός όταν συμπο­ρευό­μα­στε με το εργα­τι­κό κίνη­μα, τα σωμα­τεία, το λαό». Οτι «…η ειρή­νη, η ασφά­λεια, η φιλία των λαών ήταν και είναι οι αξί­ες των φοι­τη­τών. Κάνου­με και δική μας υπό­θε­ση την πάλη ενά­ντια στους άδι­κους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους που σκο­τώ­νουν και ξερι­ζώ­νουν λαούς». Οτι «…η ανο­χή απέ­να­ντι σε οποια­δή­πο­τε κυβέρ­νη­ση είναι εμπό­διο στην ανά­πτυ­ξη των αγώ­νων μας. Ο λαός και οι φοι­τη­τές δεν δια­πραγ­μα­τεύ­τη­καν τη μετε­ξέ­λι­ξη της χού­ντας, δεν έδω­σαν ανο­χή σε καμία μορ­φή του σάπιου συστή­μα­τος. Ετσι και εμείς σήμε­ρα δεν δια­πραγ­μα­τευό­μα­στε τα δικαιώ­μα­τά μας, κάθε κυβέρ­νη­ση υλο­ποί­η­σε πιστά τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ που σήμε­ρα μας έχουν φτά­σει ως εδώ».

Και τέλος ότι «…οι φοι­τη­τές αντι­με­τώ­πι­σαν με σθέ­νος την προ­σπά­θεια της δικτα­το­ρί­ας να παρέμ­βει στη λει­τουρ­γία των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων. Εφτια­ξαν τη δική τους αντι-ΕΦΕΕ, κόντρα στην ΕΦΕΕ όπου η χού­ντα είχε βάλει τους εκπρο­σώ­πους της για να ελέγ­χει το φοι­τη­τι­κό κίνη­μα. Ετσι και σήμε­ρα απα­ντά­με με το δυνά­μω­μα των συλ­λό­γων μας, την οργά­νω­ση σε κάθε τμή­μα, έτος και σχο­λή, και βγαί­νου­με στην αντε­πί­θε­ση για όσα έχου­με ανάγκη».

«Τιμά­με το Πολυ­τε­χνείο στο δρό­μο του αγώ­να, συνε­χί­ζου­με την πάλη μας κάτω από όλες τις συν­θή­κες. Δεν θα γίνου­με η γενιά της υπο­τα­γής», δια­μη­νύ­ουν οι Φοι­τη­τι­κοί Σύλ­λο­γοι στην κυβέρ­νη­ση, και τονίζουν:

«Είναι γελα­σμέ­νοι αν νομί­ζουν ότι θα τους περά­σει! Η αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή πορεία δεν μπο­ρεί να απα­γο­ρευ­τεί. Κάθε χρό­νο στέλ­νου­με μήνυ­μα αγώ­να και ανυ­πα­κο­ής και φέτος ακό­μα περισ­σό­τε­ρο που το μήνυ­μα του Πολυ­τε­χνεί­ου είναι συνυ­φα­σμέ­νο με τον αγώ­να μας για την προ­στα­σία της υγεί­ας μας και των δικαιω­μά­των μας, κόντρα στην απα­γό­ρευ­ση, στην κατα­στο­λή και τη συκο­φά­ντη­ση (…) Το Πολυ­τε­χνείο για μας είναι γερή παρα­κα­τα­θή­κη που μας διδά­σκει ότι μόνη απά­ντη­ση είναι το δυνά­μω­μα της οργά­νω­σης και της πάλης ενά­ντια στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή όλων δια­χρο­νι­κά των κυβερνήσεων.

Τους το ξεκαθαρίζουμε: Lockdown κάνουμε στην πολιτική τους!


Οργανώνουμε τη συμμετοχή μας στην αντιιμπεριαλιστική πορεία την Τρίτη 17 Νοέμβρη τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας


47 χρόνια από τον μεγάλο ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου ο αγώνας για «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» & όχι μόνο συνεχίζεται αλλά παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο