«Κίτρινα γιλέκα» και.… Λαφαζάνης

Τα ίδια Παντε­λά­κη μου…

Αυτό θα μπο­ρού­σε να πει κανείς ακού­γο­ντας τον Γραμ­μα­τέα της ΛΑΕ, πρώ­ην στέ­λε­χος και υπουρ­γό της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ, Π. Λαφα­ζά­νη, να μιλά­ει για τα λεγό­με­να «κίτρι­να γιλέ­κα» στη Γαλλία. 

Έτσι, σε συνέ­ντευ­ξή του ανα­κά­λυ­ψε στα «κίτρι­να γιλέ­κα» αυτή τη φορά ένα «νέο κίνη­μα» και μια νέα «εξέ­γερ­ση που δεί­χνει τη χρε­ο­κο­πία της φιλε­λεύ­θε­ρης κυβέρ­νη­σης Μακρόν, η οποία εξυ­πη­ρε­τεί τον μεγά­λο πλού­το, αυξά­νο­ντας τη φτώ­χεια στη γαλ­λι­κή κοι­νω­νία». Σημειώ­νει μάλι­στα ότι «μεγά­λα λαϊ­κά κινή­μα­τα μπο­ρεί να προ­κύ­ψουν “αιφ­νι­δί­ως”, χωρίς να τα “καθο­δη­γεί” ή να τα “προ­βλέ­ψει” κανένας». 

Τα ίδια περί­που έλε­γε, μαζί με άλλους (που σήμε­ρα βεβαί­ως συνε­χί­ζουν να υπουρ­γεύ­ουν), για το λεγό­με­νο «κίνη­μα των πλα­τειών» και των «αγα­να­κτι­σμέ­νων», το οποίο ουσια­στι­κά καλ­λιέρ­γη­σε το έδα­φος για την πολι­τι­κή ανά­δει­ξη των αυτα­πα­τών και των ψευ­δαι­σθή­σε­ων που έφε­ραν τον ΣΥΡΙΖΑ στη δια­κυ­βέρ­νη­ση, και ταυ­τό­χρο­να για την άνο­δο του εθνι­κι­σμού και την ενί­σχυ­ση μορ­φω­μά­των όπως η Χρυ­σή Αυγή. 

Το πόσο «ακα­θο­δή­γη­τα» και «αιφ­νί­δια» ήταν όλα αυτά, το ξέρου­με πολύ καλά στην Ελλά­δα, όταν στη «δια­δι­κτυα­κή κινη­το­ποί­η­ση» των «αγα­να­κτι­σμέ­νων» συμ­με­τεί­χαν ανοι­χτά και αστι­κά ΜΜΕ, όπως ο — κατά τ’ άλλα μνη­μο­νια­κός — ΣΚΑΪ, που είχε κάθε Κυρια­κή απευ­θεί­ας μετά­δο­ση από το Σύνταγ­μα. Και βέβαια δεν ξεχνά­με το αντι­δρα­στι­κό στίγ­μα αυτών των συγκε­ντρώ­σε­ων, του συγ­χρω­τι­σμού δια­φό­ρων τάσε­ων με κύρια συν­δε­τι­κά στοι­χεία την απέ­χθεια στο συν­δι­κα­λι­στι­κό εργα­τι­κό κίνη­μα (με το σύν­θη­μα «έξω τα συν­δι­κά­τα»), τον αντι­κομ­μου­νι­σμό και το αίτη­μα — ουσια­στι­κά — μιας «άλλης» δια­πραγ­μά­τευ­σης με την ΕΕ, μια «αντί­θε­ση στο μνη­μό­νιο» από τη σκο­πιά αστι­κών δυνά­με­ων και επιχειρηματιών. 

Τώρα ο Λαφα­ζά­νης ζητά­ει από τον ελλη­νι­κό λαό να δια­γρά­ψει αυτή την πεί­ρα. Η αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή που εφαρ­μό­ζε­ται ενιαία στην ΕΕ και συσ­σω­ρεύ­ει αγα­νά­κτη­ση και οργή στο λαό είναι «ένα το κρατούμενο». 

Ομως τα «ακα­θο­δή­γη­τα» και «αιφ­νί­δια» και στη Γαλ­λία «κινή­μα­τα» στο­χεύ­ουν να διο­χε­τευ­τεί η λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια στα ανώ­δυ­να κανά­λια της κυβερ­νη­τι­κής εναλ­λα­γής, στο πλαί­σιο της ενδο­α­στι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης που κλι­μα­κώ­νε­ται, έχο­ντας και γεω­πο­λι­τι­κές «ουρές».

Ορι­σμέ­νοι έχουν για «δεύ­τε­ρη φύση» τους την καλ­λιέρ­γεια αυτα­πα­τών και σύγ­χυ­σης στο λαό…

Ριζο­σπά­στης.