Σχολιάζει Ο ΚΡΕΤΙΝΟΣ //
Μέχρι τώρα ο Κρετίνος ήξερε την «κυβερνώσα Αριστερά», την «για πρώτη φορά Αριστερά», την «Αριστερά που αναλαμβάνει τις ευθύνες της και δεν υπεκφεύγει» καί τόσα άλλα εύηχα προσωνύμια αυτοεπιβεβαίωσης των οιονεί οπορτουνιστών.
Από το πρωί της Δευτέρας της 23ης Δεκέμβρη 2019, που ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε συνέντευξη στον Γιώργο Παπαδάκη, ο Κρετίνος έμαθε και για τη «Δακρυσμένη Αριστερά». Αυτή που κυβέρνησε 4,5 χρόνια και πρωταγωνίστησε για τη σύναψη του Τρίτου Μνημονίου. Αυτού του μνημονίου, που έφερε δάκρυα κορόμηλο στον τέως πρωθυπουργό. «Ήταν μια ρητορική μάχης… Το κλίμα μέσα στη Βουλή, ήταν ένα κλίμα μάχης.Το θυμάστε αυτό; Που λένε ότι έφτασες στο σημείο να δακρύσεις. Ναί! Διότι η αίσθηση που αισθανόμουνα ήταν ότι έπρεπε να δώσουμε μια μάχη. Ως έθνος, λαός. Και τη δώσαμε αυτή τη μάχη. Και φτάσαμε ως το τέλος. Ποιός μπορεί να με κατηγορήσει γι’ αυτό;» είπε ανάμεσα στα άλλα ο Αλέξης Τσίπρας και παραλίγο να τον πάρουν και πάλι τα δάκρυα.
Το μόνο για το οποίο έχει πειστεί, πια, ο Κρετίνος είναι ότι πρόκειται για τη «βρώμικη Αριστερά» –που είναι ξένη με την καθάρια και λαμπικαρισμένη αγωνιστική φυσιογνωμία της Αριστεράς, η οποία λάμπρυνε τη μεταπολεμική ιστορία της χώρας μας. Άλλωστε και οι ίδιοι λένε ότι «λέρωσαν τα χέρια τους» για τα δίκια –τάχα μου- του λαού. Βούτηξαν στην κυριολεξία στον αντιλαϊκό βούρκο για να φέρουν σε πέρας τη «βρώμικη δουλιά» για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων και των αφεντικών.