Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
Και είχα μια έγνοια στο μυαλό μια έγνοια που μέρες τώρα με βασανίζει και δεν μπορώ να κλείσω μάτι.
Τι να πω και τι να περιγράψω! Αυτό ήταν από τα ανήκουστα… Ακούς εκεί ο πρίγκιπας Χάρι και η λεγόμενη Μέγκαν απαρνιούνται τη βασιλική τους εξουσία και τα βασιλικά τους δικαιώματα!!!
Έχει αναστατωθεί ολόκληρος ο ντουνιάς και πιο πολύ το Ηνωμένο Βασίλειο…
Μα είναι δυνατόν αυτό αναρωτήθηκε κάποιος φανφαρόνος!!! Απ’ αυτούς που φοράνε τη μεγάλη κονκάρδα και τα χρυσά σειρήτια
Μα είναι δυνατόν ένας γαλαζοαίματος, να σνομπάρει το βασιλικό αξίωμα, το θεσμό, τη μακροχρόνια παράδοση και την κληρονομιά…
Εγώ προσωπικά είχα μια σκασίλα για την αυτού εξοχότητα… Δεν έβλεπα και δε βλέπω τίποτα διαφορετικό ανάμεσα σε έναν πρίγκιπα και έναν προλετάριο. Άνθρωπος ο ένας άνθρωπος και ο άλλος. Πονάει το δοντάκι του γαλαζοαίματου αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τον κοινό θνητό τον ανθρωπάκο. Το στομαχάκι, η κοιλίτσα, ο πονόλαιμος, η πείνα, η δίψα, τα όνειρα, οι προσδοκίες, η τιμή και η δόξα, η ευκοιλιότητα και η δυσκοιλιότητα…
Εγώ δεν βλέπω τίποτα το διαφορετικό ανάμεσα στους δύο ανθρώπους. Μοναδική διαφορά το καλοστρωμένο τραπέζι με τον μπάτλερ πάνω από το κεφάλι του, μη τυχόν ξεροβήξει, ξεροκαταπιεί ή για να του προσφέρει γλυκό κρασί από τους αμπελώνες του Μπάκιγχαμ…
Γιατί τόσος θόρυβος, γιατί τέτοια αναστάτωση, άγχος και αγωνία για το πριγκιπόπουλο. Ακούς εκεί να εγκαταλείψει τη βασιλική θαλπωρή, την προστασία, την καλοπέραση, την προβολή και να βγει στην πιάτσα.
Λοιπόν, αυτό δεν το θέλει ούτε ο θεός ούτε και οι άνθρωποι, οι Εγγλέζοι δηλαδή…
Για όλα αυτά εμένα δε μου καίγεται καρφί. Υπάρχουν γύρω μας τόσα πράγματα που μας ταλανίζουν, που μας προβληματίζουν και μας ενοχλούν, που μας παιδεύουν και μας βασανίζουν…
Δεν πάνε στο… οι κηφήνες…
Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.