Και σαν πέρασε της Παναγιάς η μέρα, δεύτερο ξημέρωμα, 17 του τρυγητή, σκύλα μέρα…

Επι­μέ­λεια Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Και σαν πέρα­σε της Πανα­γιάς η μέρα, δεύ­τε­ρο ξημέ­ρω­μα, 17 του τρυ­γη­τή, σκύ­λα μέρα, δίσε­χτη μέρα, κατά­ρα στην κατά­ρα για μέρα, μέρα που δε στα­μά­τα­γε ο χρό­νος, που δε ξεσκί­ζο­νταν τα φύλ­λα του μερο­λο­γιού, μέρα που μάζω­ξαν στην εκκλη­σιά τα παλι­κά­ρια και πλημ­μύ­ρι­σε η χώρα αίμα­τα και έσκου­ζε για χρό­νια ο ουρα­νός από τον καη­μό του, που κάρ­φω­σε στα στή­θια του Χρι­στού το τελευ­ταίο καρ­φί ο Ισκα­ριώ­της… (αφή­γη­ση Μάνος Κατράκης)

«Το μπλό­κο της Κοκ­κι­νιάς», Ελέ­νη Τσα­γκα­ρά­κη — Αλέ­ξης Μιχε­λου­δά­κης, ποί­η­ση: Γιάν­νης Κακου­λί­δης, μου­σι­κή: Βασί­λης Αρχι­τε­κτο­νί­δης, 1980