Και το όνομα αυτής …Unidad Popular

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Ο Λαφα­ζά­νης ως γνή­σιος οπορ­του­νι­στής (άρα και­ρο­σκό­πος – τυχο­διώ­κτης) ξέρει πολύ καλά ότι η καπη­λεία συμ­βό­λων ονο­μά­των κλπ είναι ο καλύ­τε­ρος τρό­πος  να δημιουρ­γη­θούν ανα­χώ­μα­τα και να καμου­φλα­ρι­στεί ο πραγ­μα­τι­κός τους προ­ο­ρι­σμός. Να σπεί­ρουν σύγ­χυ­ση σε ανθρώ­πους με ειλι­κρι­νείς ανη­συ­χί­ες και προ­βλη­μα­τι­σμούς.  Να εγκλω­βί­σει κάθε διά­θε­ση ριζο­σπα­στι­σμού. Να μην βγουν η αγα­νά­χτη­ση και η δυσα­ρέ­σκεια έξω από τα πλαί­σια του συστήματος.

Θέλει να καλύ­ψει το ρόλο του όμως ως ανά­χω­μα  και προ­σπα­θεί να βρει ιστο­ρι­κά παρα­δείγ­μα­τα για να τα κόψει στα μέτρα του. Επεν­δύ­ει στους συνειρ­μούς. Θέλει να συντη­ρεί το νεφέ­λω­μα περί Αρι­στε­ράς η οποία μάλι­στα μπο­ρεί να κυβερ­νή­σει και να ασκεί πολι­τι­κή φιλι­κή προς το λαό!!!! Λες και δεν είναι πρό­σφα­τη η εμπει­ρία της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ την οποία ο ίδιος υπο­στή­ρι­ζε μέχρι την τελευ­ταία στιγμή.

Για αυτό δε μας ξαφ­νιά­ζει και η επι­λο­γή του ονό­μα­τος που επέ­λε­ξε για το κόμ­μα που έφτια­ξε. Λαϊ­κή Ενό­τη­τα ή αλλιώς Unidad Popular  που παρα­πέ­μπει  στην κυβέρ­νη­σης της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας (1970–1973) υπό το Σαλ­βα­δορ Αλιέ­ντε, στην οποία συμ­με­τεί­χε το ΚΚ Χιλής . Η κυβέρ­νη­ση αυτή προ­βάλ­λε­ται ως κυβέρ­νη­ση αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού και αντι­μο­νο­πω­λια­κού προ­σα­να­το­λι­σμού που οδή­γη­σε σε σύγκρου­ση με την αστι­κή εξου­σία και την αστι­κή τάξη. Και το χρη­σι­μο­ποιούν οι οπορ­του­νι­στές το παρά­δειγ­μα αυτό για να αντι­πα­ρα­τε­θούν με την πολι­τι­κή του ΚΚΕ. Ακό­μα όμως και αυτό το παρά­δειγ­μα (με την εξέ­λι­ξη του)  που καμιά σχέ­ση δεν έχει με τις Λαφα­ζα­νιές, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα επι­βε­βαιώ­νει την θέση του ΚΚΕ, ότι στον καπι­τα­λι­σμό τα λαϊ­κά προ­βλή­μα­τα δεν μπο­ρούν να λυθούν σε μόνι­μη βάση.

Το πόσο καλά ξέρει να παί­ζει με τους συνειρ­μούς (και πόσο ικα­νός κάπη­λος είναι) το απέ­δει­ξε πολύ πρό­σφα­τα με το πώς σύν­δε­σε τη δια­δι­κτυα­κή του φωνή με την επα­να­στα­τι­κή εφη­με­ρί­δα του Λένιν:

«Χαι­ρε­τί­ζω θερ­μά την αγω­νι­στι­κή παρου­σία σας στο κάλε­σμα των πέντε χρό­νων της ιστο­σε­λί­δας μας, της Ιskra.
Iskra ξέρε­τε, στα ρωσι­κά, σημαί­νει σπίθα.
Και η Iskra ήταν η πρώ­τη επα­να­στα­τι­κή εφη­με­ρί­δα του Λένιν στα σκλη­ρά τσα­ρι­κά χρό­νια της Ρωσί­ας, η οποία δικαί­ω­σε πλή­ρως τον τίτλο της.
Η δική μας Iskra πήρε από εκεί το όνο­μα της».
Δηλα­δή, εκεί που κρε­μού­σαν οι καπε­τα­ναί­οι τ’ άρμα­τα κρε­μούν οι γύφτοι τα νταούλια…