Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

“Καλοί” και “κακοί” πρόσφυγες για τα συμφέροντα των ΗΠΑ

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Ο πρό­ε­δρος Τραμπ δεν επι­τρέ­πει τους περί­που 10.000 πρό­σφυ­γες από την Ονδού­ρα, Γουα­τε­μά­λα και Ελ Σαλ­βα­ντόρ να μπουν στις ΗΠΑ και να ξεφύ­γουν, έτσι δηλώ­νουν οι ίδιοι, από την φτώ­χεια και την βία, που οι ΗΠΑ με τα πρα­ξι­κο­πή­μα­τα και την στή­ρι­ξη φασι­στι­κών κυβερ­νή­σε­ων δημιούρ­γη­σαν. Απει­λεί ακό­μη και με χρή­ση  όπλων, με τεί­χος, με φρά­χτες, απει­λεί τις κυβερ­νή­σεις των χωρών από όπου ξεκί­νη­σαν, απει­λεί το Μεξι­κό να μην τολ­μή­σει να τους αφή­σει να περά­σουν. Φυλα­κί­ζει τα παι­διά αυτών που έρχο­νται με νόμι­μο τρό­πο σε ακα­τάλ­λη­λες εγκα­τα­στά­σεις με απάν­θρω­πες συν­θή­κες με πρό­σφα­τη  την τρα­γω­δία μικρού παι­διού μετα­νά­στη που πέθα­νε από την αφυ­δά­τω­ση και την πεί­να. Δεν τους θέλει ο Τραμπ για­τί όπως δηλώ­νει  “έχει εγκλη­μα­τι­κά στοι­χεία ανά­με­σά τους”. “Ξέχα­σε” πως οι ΗΠΑ  πρό­σφε­ραν μετα­ξύ 1975 και 1979 άσυ­λο με πλου­σιο­πά­ρο­χες διευ­κο­λύν­σεις στους Νοτιο­βιετ­να­μέ­ζους συνερ­γά­τες τους που εγκα­τέ­λει­παν κατά χιλιά­δες το Βιετ­νάμ μετά την ήττα των Αμε­ρι­κα­νών. Υπο­λο­γί­ζε­ται πως 750.000 πρό­σφυ­γες ήρθαν από το Βιετ­ναμ, την Καμπό­τζη και το Λάος στις ΗΠΑ. Τότε δεν τους ένοια­ξε τους Αμε­ρι­κα­νούς πόσα εγκλή­μα­τα είχαν κάνει όλοι αυτοί ενά­ντια στους λαούς τους στην διάρ­κεια του πολέ­μου. Ούτε ένοια­ξε την κυβέρ­νη­ση Κάρ­τερ ποιοί ήταν οι 125.000 Κου­βα­νοί που δέχτη­κε το 1980, που και τότε όπως στην περί­πτω­ση των Βιετ­να­μέ­ζων κινη­το­ποι­ή­θη­καν ο Στρα­τός, το Ναυ­τι­κό, η Αστυ­νο­μία ακό­μη και ιδιω­τι­κές εται­ρί­ες για να τους υπο­δε­χτούν. Χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν τότε βάσεις, στρα­τό­πε­δα, παλιά εργο­στά­σια για να τους τακτοποιήσουν.

Να θυμη­θού­με ιδιαί­τε­ρα στην περί­πτω­ση των Κου­βα­νών ότι οι Αμε­ρι­κα­νι­κές υπη­ρε­σί­ες αρκε­τά σύντο­μα δια­πί­στω­σαν πως ανά­με­σά τους υπήρ­χαν τρό­φι­μοι ποι­νι­κών φυλα­κών κατα­δι­κα­σμέ­νοι για ποι­νι­κά αδι­κή­μα­τα και αντι­κοι­νω­νι­κή συμπε­ρι­φο­ρά. Αυτούς που τότε οι Αμε­ρι­κά­νοι απο­κα­λού­σαν “πολι­τι­κούς κρα­τού­με­νους”. Ο Κάστρο δεν το είχε κρα­τή­σει κρυ­φό άλλω­στε, “όποιος θέλει να φύγει, να φύγει” είχε δηλώ­σει και τους άφη­σε να φύγουν στην Φλό­ρι­ντα και για να μην επι­βαρ­ρύ­νουν τον Κου­βα­νέ­ζι­κο λαό, αλλά και για να απο­λαύ­σουν την “ελευ­θε­ρία” της Μεγα­λύ­τε­ρης Δημο­κρα­τί­ας στον κόσμο. Τι έγι­ναν όλοι αυτοί οι τότε “μαχη­τές της ελευ­θε­ρί­ας” που τους πήραν στην αγκα­λιά τους οι Αμερικάνοι;

Το 2016 ο οικο­νο­μο­λό­γος του Χάρ­βαρντ George J. Borjas απο­φά­σι­σε να επα­νε­ξε­τά­σει την τύχη εκεί­νων των Κου­βα­νών και των παι­διών τους που είχαν συγκε­ντρω­θεί οι περισ­σό­τε­ροι στην Φλό­ρι­ντα. Επι­κε­ντρώ­θη­κε μόνο στους εργα­ζό­με­νους που ήταν Μη-ισπα­νοί στην κατα­γω­γή, δηλα­δή μαύ­ροι και μου­λά­τοι, ηλι­κί­ας 25–59 (ηλι­κία εργα­σί­ας) άρρε­νες και όσους εγκα­τέ­λει­ψαν το γυμνά­σιο. Το τελευ­ταίο χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι σημα­ντι­κό, διό­τι το 60% των προ­σφύ­γων Κου­βα­νών δεν ολο­κλή­ρω­σε το Γυμνά­σιο, παρό­λο που έδω­σαν οι Αμε­ρι­κα­νοί εκεί­νη την επο­χή 100 εκα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια για την εκπαί­δευ­σή τους. Και ακό­μα ότι  πολ­λοί από το υπό­λοι­πο 40% που τελεί­ω­σε το Γυμνά­σιο ήταν σε ανει­δί­κευ­τες θέσεις εργασίας. 

Ο Borjas έκα­νε σύγκρι­ση πρώ­τα των μισθών των προ­σφύ­γων Κου­βα­νών με τους υπό­λοι­πους κατοί­κους του Μαϊ­ά­μι που ήταν μαύ­ροι και βρή­κε πως ήταν κατά  20% χαμη­λό­τε­ροι. Κατό­πιν έκα­νε σύγκρι­ση  και με τους μισθούς των μαύ­ρων σε ανει­δί­κευ­τες δου­λειές με όλες τις άλλες αμε­ρι­κα­νι­κές πολι­τεί­ες. Οι μισθοί για τους εργα­ζό­με­νους μαύ­ρους άντρες,  χωρίς πτυ­χία Γυμνα­σί­ου, την ίδια επο­χή στο Μαϊ­ά­μι ήταν πολύ χαμη­λό­τε­ροι από τους άλλους  εργα­ζό­με­νους στην ίδια κατη­γο­ρία στην υπό­λοι­πη Αμε­ρι­κή μετά την μετα­νά­στευ­ση των Κου­βα­νών. Το συμπέ­ρα­σμα είναι σαφές. Βρή­κε το κεφά­λαιο στο Μαϊ­ά­μι φτη­νούς εργα­ζό­με­νους και έρι­ξε όλους τους μισθούς και των ντό­πιων και των φυγά­δων. Αυτή ήταν η “ελευ­θε­ρία” που κέρ­δι­σαν οι φυγά­δες Κου­βα­νοί. Η ελευ­θε­ρία της εκμε­τάλ­λευ­σης. Αυτοί όμως ήταν οι “καλοί” και τους πήραν αγκα­λιά οι Αμε­ρι­κά­νοι. Τώρα έρχο­νται οι “κακοί” και δεν τους θέλουν. Παι­διά και απο­παί­δια της σκο­πι­μό­τη­τας και της υπο­κρι­σί­ας οι πρό­σφυ­γες στις ΗΠΑ.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο