Καλοκαίρι και Καταχνιά και Ποδόσφαιρο

 Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Ασυμ­βί­βα­στα κι όμως συμ­βα­τά. Κι όλα απα­λά κι ανά­λα­φρα αφή­νο­νται στην καλο­και­ρι­νή ραστώ­νη με την ελπί­δα της απρα­ξί­ας και της λήθης. Οι ήχοι της πόλης κόπα­σαν και το δηλη­τή­ριο της ατμο­σφαι­ρι­κής ρύπαν­σης εισπνέ­ε­ται ανε­νό­χλη­τα από τα κατε­ψυγ­μέ­να σπλά­χνα. Μια πάχνη ατο­νί­ας σκε­πά­ζει τις πολι­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες σε επί­πε­δο ηλι­θιό­τη­τας μπρο­στά στην από­λαυ­ση της θαλάσ­σιας αύρας , τα μπά­νια του Λαού και τους ποδο­σφαι­ρι­κούς αγώ­νες του Μουντιάλ.

-Ας ευχη­θού­με στον κ. Μητσο­τά­κη να πάει για δια­κο­πές. Το ανα­λώ­σι­μο χιού­μορ του οι εμμο­νές και το πνεύ­μα ειρω­νεί­ας έχουν εξα­ντλη­θεί κι έκα­νε την εμφά­νι­ση του αυτό που δια­θέ­τει σε επάρ­κεια, εμπά­θεια και απλη­στία, σε κοι­νό από­σταγ­μα ανοη­σί­ας. Του χρειά­ζε­ται ανά­παυ­ση και ανα­νέ­ω­ση με το όπλο παρά πόδας.

Ωσαύ­τως και για τον κ. Τσί­πρα και Καμμένο.

Δεν μπο­ρώ να κατα­λά­βω, όταν σκέ­φτο­μαι τον έναν, έρχε­ται δίπλα και κολ­λά­ει και ο άλλος. Υπο­σχέ­σεις ο ένας, ψευ­το­τσα­μπου­κάς και απει­λές ο άλλος.

Έχουν εξα­ντλη­θεί από την κόπω­ση και το γέλιο μας στέρεψε…!
……………….
Καλο­καί­ρι και κατα­χνιά και μέσα στην θαμπού­ρα ξεκλη­ρί­ζε­ται ένας κόσμος κάτω από τις ενέρ­γειες του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.

Η βία κλι­μα­κώ­νε­ται και φτά­νει στα άκρα. Για τους λάτρεις της «Ειρή­νης, και της Απα­ντα­χού χάρ­τι­νης Δημο­κρα­τί­ας» πέρα βρέχει.

Στην Συρία και την Γάζα οργιά­ζει ο όλε­θρος από τις νέες βάρ­βα­ρες επιδρομές.(ΗΠΑ, Ισρα­ήλ). Γυναι­κό­παι­δα σκο­τώ­νο­νται, φτω­χο­γει­το­νιές καί­γο­νται, περιου­σί­ες και υπο­δο­μές χρό­νου κατα­στρέ­φο­νται. Και η εξί­σω­ση θύτη και θύμα­τος , οι ίσες απο­στά­σεις και η αυτο­συ­γκρά­τη­ση, είναι το λάϊβ μοτίβ των απα­ντα­χού μυα­λω­μέ­νων απο­λο­γη­τών του συστήματος!

-Ένα μωρό σκο­τω­μέ­νο στην αγκα­λιά του πατέ­ρα του, σαν ένα μαχαί­ρι μπιγ­μέ­νο στην πλά­τη του μέλ­λο­ντος και καμια­νού αυτί δεν ιδρώ­νει. Συνει­δη­τή χαύ­νω­ση και ξετσι­πω­σιά. Υπο­τα­γή στις βολές των κυρί­αρ­χων της Γης…!
…………..
Καλο­καί­ρι και κατα­χνιά. Πύκνω­σε η κίνη­ση στις γει­το­νιές, όπου οι μισοί κυκλο­φο­ρούν με ένα σκυ­λί κι οι άλλοι μισοί με δυο. Καλός οιωνός;

Και μόνο στους σταθ­μούς των τρέ­νων, τα αερο­δρό­μια και τα λιμά­νια οι ουρές μεγα­λώ­νουν. Η ανα­σφά­λεια αυξά­νε­ται και η οργή ξεχει­λί­ζει. Εκεί βρί­σκο­νται οι τελευ­ταί­ες ασθμαί­νου­σες φωνές γεμά­τες από­γνω­ση από τον από­η­χο μιας πόλης που ξεψυχάει.

Τίπο­τα δεν λει­τουρ­γεί σωστά. Ανε­παρ­κή όλα και πανά­κρι­βα στο έλε­ος των κερδοσκόπων.

-Προ­σο­χή… προ­σο­χή, μη φρε­νά­ρε­ται τα μπά­νια του λαού. Υπάρ­χουν και τα πούλ­μαν με 3 ευρώ για τις παρα­λί­ες της Αττικής.

Καλο­καί­ρι και κατα­χνιά…. Μη μου τους κύκλους τάρατ­τε. Η καλύ­τε­ρη συντρο­φιά η οθό­νη της Τιβί, και το ποδό­σφαι­ρο. Κραυ­γές, εκτό­νω­ση και ξεκού­ρα­ση. Και οι ανα­ρίθ­μη­τες κακό­γου­στες επαναλήψεις.

Καλο­καί­ρι και κατα­χνιά και μ’ αυτό το στρώ­μα να κοι­μά­στε, εάν πιστεύ­ε­τε πως δεν κινεί­ται τίπο­τα. Κάποιοι επι­μέ­νουν όπως το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ που συνε­χί­ζει ακά­θε­κτο στην συμπλή­ρω­ση των 100 του χρόνων.

_________________________________________________________________________________________________________

Ο Βασίλης Λιόγκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.