Καλοκαίρι 2018: Μέρες Συριζα …με επανάσταση στην επανάσταση!

• Προ­τε­ραιό­τη­τα οι συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις, η αύξη­ση του κατώ­τα­του μισθού, και η δικαιό­τε­ρη φορο­λό­γη­ση, με ελα­φρύν­σεις για μικρομεσαίους
• Με τη συσπεί­ρω­ση ευρύ­τε­ρων κοι­νω­νι­κών δυνά­με­ων συνε­χί­ζε­ται ο αγώ­νας για να ανα­κτή­σει όσα έχα­σε ο κόσμος της εργασίας
• Οι Βρυ­ξέλ­λες θέλουν να μπουν στο κάδρο της γιορ­τής της ελλη­νι­κής εξόδου
• Θεα­νώ Φωτί­ου, αν. υπουρ­γός Κοι­νω­νι­κής Αλληλεγγύης:
  Έτσι κρα­τή­σα­με την κοι­νω­νία όρθια
• Μάνος Μανου­σά­κης, πρό­ε­δρος ΑΔΜΗΕ:
  Απαι­τεί­ται ριζο­σπα­στι­κός ανα­σχη­μα­τι­σμός του δημό­σιου τομέα
• - Η “ελλη­νι­κή τρα­γω­δία” ως θέα­μα- ακρόαμα
  — Τα “σκλη­ρά” λάθη του ΔΝΤ, τα μέτρα του μνη­μο­νί­ου και τα “δανει­κά”
  — Οι δύο ελα­φρύν­σεις χρέ­ους: Από την κατα­στρο­φή του PSI στην ανα­διάρ­θρω­ση του φετι­νού καλοκαιριού
  💙   ΝΔ: Και τώρα τι κάνουν χωρίς μνημόνια;
• Νίκος Βού­τσης, πρό­ε­δρος της Βουλής:
  Οικο­δο­μού­με ένα σύγ­χρο­νο πολι­τι­κό υπό­δειγ­μα Αρι­στε­ράς στην Ευρώ­πη της κρί­σης, με ευθύ­νη διακυβέρνησης

6 χρό­νια συμπλη­ρώ­νο­νται σήμε­ρα από το περί­φη­μο δημο­ψή­φι­σμα της 5^ης Ιου­λί­ου του 2015 που τελι­κά έφε­ρε το 3^ο μνη­μό­νιο, το μνη­μό­νιο Τσί­πρα, που ψηφί­στη­κε με ευρεία συναί­νε­ση και πλειο­ψη­φία 222 βου­λευ­τών του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποτα­μιού. Τα ντα­ού­λια βέβαια είχαν αρχί­σει να βαρά­νε αρκε­τό και­ρό νωρίτερα…

Το χρονικό ενός στημένου παιχνιδιού…

Λίγες μέρες μετά την εκλο­γή του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλο­γές του Ιανουα­ρί­ου του 2015 και τον σχη­μα­τι­σμό κυβέρ­νη­σης με το θολό, δήθεν “αντι­μνη­μο­νια­κό”, ακρο­δε­ξιό μόρ­φω­μα των ΑΝΕΛ, του επί σει­ρά ετών βου­λευ­τή και υπουρ­γού της ΝΔ, Πάνου Καμ­μέ­νου,  ξεκί­νη­σε η δια­πραγ­μά­τευ­ση με την τρόι­κα (Ευρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή, Ευρω­παϊ­κή Κεντρι­κή Τρά­πε­ζα, Διε­θνές Νομι­σμα­τι­κό Ταμείο), η οποία βαφτί­στη­κε “θεσμοί”, καθώς η δανεια­κή σύμ­βα­ση του προη­γού­με­νου μνη­μο­νί­ου έφτα­νε στο τέλος της. Παρά την επι­κοι­νω­νια­κή καται­γί­δα, τα απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά τηλε­ο­πτι­κά σόου του υπουρ­γού Οικο­νο­μι­κών τότε του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Βαρου­φά­κη, που ενι­σχύ­θη­καν από τα κανά­λια με ρεπορ­τάζ για τις ενδυ­μα­το­λο­γι­κές του επι­λο­γές και τη μηχα­νή που οδη­γά­ει, όπως και οι απί­θα­νες δηλώ­σεις του περί δημιουρ­γι­κής ασά­φειας και 70% καλού μνη­μο­νί­ου, δεν μπο­ρούν να κρύ­ψουν αυτό που συνε­χώς τόνι­ζε το ΚΚΕ: Δια­πραγ­μά­τευ­ση υπέρ του λαού, εντός των τει­χών της ΕΕ και της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει! Έρχε­ται νέα αντι­λαϊ­κή συμφωνία. 

Τα πρω­το­σέ­λι­δα και η αρθρο­γρα­φία του “Ριζο­σπά­στη” και του “Οδη­γη­τή” σε όλη τη διάρ­κεια εκεί­νης της περιό­δου, από την εκλο­γή ΣΥΡΙΖΑ τον Γενά­ρη μέχρι την υπο­γρα­φή του 3^ου μνη­μο­νί­ου τον Αύγου­στο, απο­τε­λούν σοβα­ρό ιστο­ρι­κό πολι­τι­κό ντο­κου­μέ­ντο για τη στά­ση όλων των κομ­μά­των τη συγκε­κρι­μέ­νη περίοδο.

Τέλη Φεβρουα­ρί­ου έρχε­ται το πρώ­το ισχυ­ρό σημά­δι της οδυ­νη­ρής επι­βε­βαί­ω­σης της εκτί­μη­σης του ΚΚΕ. Η κυβέρ­νη­ση προ­χω­ρά σε αίτη­μα επέ­κτα­σης της ισχύ­ου­σας τότε δανεια­κής σύμ­βα­σης για ακό­μα έξι μήνες. Λίγες μέρες μετά τη νίκη του στις εκλο­γές, που δεσμεύ­τη­κε ότι θα σκί­σει τα μνη­μό­νια με ένα νόμο και ένα άρθρο, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας ζητά από την τρόι­κα εξά­μη­νη επέ­κτα­ση των μνη­μο­νί­ων του Παπαν­δρέ­ου, του Παπα­δή­μου, του Σαμα­ρά και του Βενι­ζέ­λου. Το ΚΚΕ με ανα­κοί­νω­ση του Πολι­τι­κού Γρα­φεί­ου καλεί τον λαό να βάλει τη δική του σφρα­γί­δα στις εξε­λί­ξεις, να απαι­τή­σει άμε­ση κατάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων και τον εφαρ­μο­στι­κών νόμων, ενώ κατα­θέ­τει πρό­τα­ση νόμου στη Βου­λή με το ίδιο αίτη­μα. Ταυ­τό­χρο­να, διορ­γα­νώ­νει συγκέ­ντρω­ση στο Σύνταγ­μα κατά της συμ­φω­νί­ας για την εξά­μη­νη επέ­κτα­ση του μνημονίου.

Μόλις ένα μήνα μετά τις εκλο­γές του Ιανουα­ρί­ου του 2015, οι εξε­λί­ξεις απέ­δει­ξαν ότι η κυβέρ­νη­ση στρα­πα­τσά­ρι­σε τις προσ­δο­κί­ες που καλ­λιερ­γού­σε σε ένα μεγά­λο τμή­μα του λαού ότι θα εφάρ­μο­ζε φιλο­λαϊ­κή πολι­τι­κή. Μόλις ένας μήνας χρειά­στη­κε για να ναυα­γή­σουν οι αυτα­πά­τες της φιλο­λαϊ­κής κυβερ­νη­τι­κής δια­χεί­ρι­σης στο πλαί­σιο του συστή­μα­τος και της ΕΕ, άσχε­τα αν προ­σπά­θη­σε να τις καμου­φλά­ρει πίσω από μία ανέ­ξο­δη συνθηματολογία.

Τα όσα εξε­λίσ­σο­νται το επό­με­νο διά­στη­μα μέχρι να φτά­σου­με στα τέλη Ιου­νί­ου μοιά­ζουν σκη­νι­κά βγαλ­μέ­να για να γεμί­σουν με χρό­νο την ται­νία του Γαβρά… “Δρα­μα­τι­κά” Eurogroup, ολο­νύ­χτιες συνε­δριά­σεις, η κόκ­κι­νη τσά­ντα του Τσα­κα­λώ­του, ο μεθυ­σμέ­νος Γιούν­κερ, το σακά­κι του Βαρου­φά­κη, οι φρι­ζα­ρι­σμέ­νες μπού­κλες του Ντάι­σελ­μπλουμ και ο έρπης του Τσί­πρα κυριαρ­χούν στην επι­και­ρό­τη­τα, ενώ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η κυβέρ­νη­ση σχη­μα­τί­ζει από μόνη της ένα σκλη­ρό μνη­μό­νιο και προ­ε­τοι­μά­ζει το έδα­φος γι’ αυτό που η ίδια αρχί­ζει να παρου­σιά­ζει ως “έντι­μη συμφωνία”…

Η πολύ­μη­νη αυτή δια­δι­κα­σία φέρ­νει στο τρα­πέ­ζι των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων δύο προ­τά­σεις: Από τη μία μεριά το μνη­μό­νιο των “θεσμών” και από την άλλη το μνη­μό­νιο της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ. Και πάλι είναι απο­κα­λυ­πτι­κά τα δημο­σιεύ­μα­τα του Ριζο­σπά­στη που απο­κα­λύ­πτουν άρθρο-άρθρο τη Σκύλ­λα και τη Χάρυ­βδη που ετοι­μά­ζουν στο λαό.

Στις 27 Ιου­νί­ου ο Αλέ­ξης Τσί­πρας θα ανα­κοι­νώ­σει με έκτα­κτο διάγ­γελ­μα το δημο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιου­λί­ου με ερώ­τη­μα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην απα­ρά­δε­κτη πρό­τα­ση των θεσμών, τονί­ζο­ντας ότι θα σεβα­στεί το απο­τέ­λε­σμα, όποιο κι αν είναι αυτό, υπεν­θυ­μί­ζο­ντας βεβαί­ως ότι «η Ευρώ­πη είναι το κοι­νό σπί­τι των λαών»… Την επό­με­νη μέρα η Βου­λή θα επι­κύ­ρω­νε το ερώ­τη­μα του δημοψηφίσματος.

Σε ανα­κοί­νω­σή του το ΚΚΕ, μετά την προ­κή­ρυ­ξη του δημο­ψη­φί­σμα­τος, θα σημειώ­σει: «Το ΟΧΙ στο δημο­ψή­φι­σμα θα μετα­φρα­στεί από την ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση ως έγκρι­ση της δικής της αντι­λαϊ­κής πρό­τα­σης των 47+8 σελί­δων. Το ΝΑΙ θα μετα­φρα­στεί ως συγκα­τά­θε­ση στα βάρ­βα­ρα μέτρα της τρόι­κας και “παρα­μο­νή στην ΕΕ με κάθε θυσία”, όπως λένε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτά­μι. Και οι δύο απα­ντή­σεις οδη­γούν στο ΝΑΙ στην ΕΕ και την καπι­τα­λι­στι­κή βαρβαρότητα».

Στη Βου­λή, ο πρω­θυ­πουρ­γός, με τις μεγα­λο­στο­μί­ες και τις δακρύ­βρε­χτες τοπο­θε­τή­σεις των υπό­λοι­πων αστι­κών κομ­μά­των για την ΕΕ και τη θέση της χώρας μέσα σε αυτή, νόμι­ζε ότι θα περά­σει “ατσα­λά­κω­τος”… Μέχρι που πήρε το λόγο ο κοι­νο­βου­λευ­τι­κός εκπρό­σω­πος του ΚΚΕ, Θανά­σης Παφί­λης. «Σας πετά­νε έξω με κλω­τσιά κι εσείς χαϊ­δεύ­ε­τε το παπού­τσι που σας κλω­τσά­ει», είπε, και έρι­ξε σαν βόμ­βα την πρό­τα­ση του ΚΚΕ να μπει ως ερώ­τη­μα στο δημο­ψή­φι­σμα αν ο ελλη­νι­κός λαός απο­δέ­χε­ται ή όχι, όχι μόνο την πρό­τα­ση των θεσμών, αλλά και την πρό­τα­ση Τσί­πρα, που συνι­στά επί­σης μνη­μό­νιο. Μάλι­στα, η πρό­τα­ση του ΚΚΕ δεν έμει­νε εκεί. Προ­χώ­ρη­σε ένα βήμα παρα­πέ­ρα: «Ε, λοι­πόν, σας προ­κα­λού­με, να τολ­μή­σε­τε και δεύ­τε­ρο ερώ­τη­μα. Να απο­φα­σί­σει ο ελλη­νι­κός λαός αν είναι υπέρ της απο­δέ­σμευ­σης από την Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση και υπέρ της κατάρ­γη­σης των μνη­μο­νί­ων και όλων των εφαρ­μο­στι­κών νόμων. Είναι σαφέ­στα­το!».

Η πρό­τα­ση αυτή του ΚΚΕ είχε ως απο­τέ­λε­σμα ο πρω­θυ­πουρ­γός να κάνει την αλή­στου μνή­μης δήλω­ση, απευ­θυ­νό­με­νος στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Επί πέντε μήνες έχε­τε προ­ε­ξο­φλή­σει ότι αυτή η κυβέρ­νη­ση θα απο­δε­χτεί μνη­μό­νια και θα φέρει σε αυτή τη Βου­λή μνη­μό­νια να ψηφι­στούν. Δεν θα σας κάνου­με τη χάρη». Και μπο­ρεί τώρα όλα αυτά να φαί­νο­νται αστεία, αλλά τότε είχε το θρά­σος να τα λέει σοβα­ρά. Κατη­γό­ρη­σε μάλι­στα το ΚΚΕ ότι παί­ζει μικρο­πο­λι­τι­κά παι­χνί­δια και έκλει­σε λέγο­ντας ότι «παρό­λα αυτά το ίδιο ψηφο­δέλ­τιο θα ρίξου­με την Κυρια­κή»… Για να πάρει την πλη­ρω­μέ­νη απά­ντη­ση από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κου­τσού­μπα: «Κάνε­τε μεγά­λο λάθος αν νομί­ζε­τε ότι θα ψηφί­σου­με το ίδιο. Θα ψηφί­σου­με την πρό­τα­σή μας, όπως κατα­τέ­θη­κε σήμε­ρα στη Βου­λή. Και θα είμα­στε και μέσα και έξω από τα εκλο­γι­κά τμή­μα­τα, εσείς δεν ξέρω που θα είστε την άλλη Δευ­τέ­ρα»…

Για την ιστο­ρία, ο Αλ. Τσί­πρας, τη Δευ­τέ­ρα μετά το δημο­ψή­φι­σμα ήταν εκεί που υπο­σχό­ταν ότι δε θα είναι, εκεί που προ­έ­βλε­ψε το ΚΚΕ ‑πριν την εκλο­γή του ακό­μα- ότι θα είναι… Να υπο­γρά­φει μνη­μό­νια και να συναι­νεί στον σφα­για­σμό του λαού!

Η πόλω­ση τη βδο­μά­δα του δημο­ψη­φί­σμα­τος ήταν δεδο­μέ­νη. Η Ευρω­παϊ­κή Κεντρι­κή Τρά­πε­ζα έκλει­σε τη χρη­μα­τι­κή ροή προς τις ελλη­νι­κές τρά­πε­ζες κι έτσι επι­βλή­θη­καν capital controls με ημε­ρή­σιο όριο ανα­λή­ψε­ων τα 60 ευρώ. Έξω από τα ΑΤΜ των τρα­πε­ζών στή­θη­κε το γνω­στό προ­βο­κα­τό­ρι­κο σκη­νι­κό των τηλε­ο­πτι­κών κανα­λιών. Η πλευ­ρά του “ΝΑΙ” προ­σπά­θη­σε να απο­δώ­σει στην πλευ­ρά του “OXI” ριζο­σπα­στι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά που δεν είχε και με μπό­λι­κο αντι­κομ­μου­νι­σμό υπε­ρα­σπί­στη­κε το κεφά­λαιο και τον μονό­δρο­μο της ΕΕ. Στην ύστα­τη στιγ­μή επι­στρά­τευ­σε και τα μεγά­λα “όπλα”, τη Μιμή Ντε­νί­ση και τον Σάκη Ρουβά…

Οι συγκε­ντρώ­σεις του “ΟΧΙ” ήταν μαζι­κές. Πλα­τιά λαϊ­κά στρώ­μα­τα που μετά από απα­νω­τά σκλη­ρά αντι­λαϊ­κά μέτρα είχαν πιστέ­ψει ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει διέ­ξο­δος υπέρ του λαού από μία αστι­κή κυβέρ­νη­ση χωρίς συνο­λι­κή ρήξη με τον καπι­τα­λι­στι­κό δρό­μο ανά­πτυ­ξης και την εξου­σία των μονο­πω­λί­ων. Οι προσ­δο­κί­ες γκρε­μί­στη­καν γρή­γο­ρα, η απο­γο­ή­τευ­ση και η μοι­ρο­λα­τρία που σκόρ­πι­σε το 3^ο μνη­μό­νιο και η αγω­νι­στι­κή διά­θε­ση για ρήξη που ενσω­μα­τώ­θη­κε από την κυβέρ­νη­ση Τσί­πρα για ένα “λιγό­τε­ρο κακό” μνη­μό­νιο ήταν και το μεγά­λο δώρο του στο σύστημα… 

Το ΚΚΕ έκα­νε πρά­ξη την υπό­σχε­σή του. Το ψηφο­δέλ­τιο με το διπλό ΟΧΙ, το πραγ­μα­τι­κό παλ­λαϊ­κό «OXI στα μνη­μό­νια και την ΕΕ» μοι­ρά­στη­κε από τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ χέρι-χέρι, γει­το­νιά τη γει­το­νιά, μαζί με τον Ριζο­σπά­στη. Το ΚΚΕ ήταν μέσα κι έξω από τα εκλο­γι­κά τμή­μα­τα με στό­χο να αφή­σει ο λαός το δικό του απο­τύ­πω­μα στις εξε­λί­ξεις, να χαρά­ξει τον δικό του δρό­μο και να μη γίνει θεα­τής στη σφα­γή του και ουρά των αστι­κών επιτελείων.

Τον ρόλο της «ουράς» κέρ­δι­σαν επά­ξια άλλες δυνά­μεις (βλ. ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που όχι μόνο έσπει­ραν αυτα­πά­τες για την κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ, πανη­γύ­ρι­ζαν στην εκλο­γή της και διά­λε­ξαν να είναι το πλευ­ρό της κυβέρ­νη­σης και τμη­μά­των του κεφα­λαί­ου στο δημο­ψή­φι­σμα, αλλά πρό­σφε­ραν και πολύ­τι­μο άλλο­θι στα νέα μνη­μό­νια του ΣΥΡΙΖΑ, στα νέα μέτρα σφα­γής του λαού και στην προ­σπά­θεια από­σπα­σης της συνε­νο­χής του.

Ο επί­λο­γος της ιστο­ρί­ας είναι λίγο-πολύ γνω­στός. Δεν πέρα­σε ούτε ένα 24ωρο από το δημο­ψή­φι­σμα και η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ζήτη­σε εξου­σιο­δό­τη­ση για να δια­πραγ­μα­τευ­τεί το 3ο μνη­μό­νιο σε συνε­δρί­α­ση συμ­βου­λί­ου πολι­τι­κών αρχη­γών υπό τον τότε Πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας, Πρ. Παυ­λό­που­λο, με όλα τα πολι­τι­κά κόμ­μα­τα ‑πλην ΚΚΕ- να συμ­φω­νούν σε κοι­νό ανακοινωθέν.

Μετά την ολο­κλή­ρω­ση του συμ­βου­λί­ου των πολι­τι­κών αρχη­γών, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κου­τσού­μπας, σε δήλω­σή του, τόνι­σε ότι το ΚΚΕ δια­φώ­νη­σε συνο­λι­κά με το κοι­νό ανα­κοι­νω­θέν, που συμ­φώ­νη­σαν τα υπό­λοι­πα πολι­τι­κά κόμ­μα­τα προ­σθέ­το­ντας ότι δεν έχει εξου­σιο­δο­τή­σει κανέ­νας κανέ­ναν να πάει να υπο­γρά­ψει νέα μνη­μό­νια, νέα επώ­δυ­να μέτρα για το λαό.

Λίγες ώρες μετά, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, σαν έτοι­μος από και­ρό, ετοί­μα­σε βαλί­τσες για Βρυ­ξέλ­λες και μετά από μία 17ωρη “ηρω­ϊ­κή δια­πραγ­μα­τέ­υ­ση” έβα­λε φαρ­διά-πλα­τιά την υπο­γρα­φή του σε ένα ακό­μη μνη­μό­νιο και σε σκλη­ρά αντι­λαϊ­κά μέτρα. Απο­δεί­χτη­κε έτσι ότι στή­θη­κε ένα σκη­νι­κό στην πλά­τη του λαού που και τα δύο απο­τε­λέ­σμα­τα, το ΟΧΙ και ΝΑΙ, οδη­γού­σαν σε ένα απο­τέ­λε­σμα με το ίδιο αντι­λαϊ­κό πρόσημο…

H πείρα να αξιοποιηθεί…

Σήμε­ρα, 6 χρό­νια μετά, η πεί­ρα και τα συμπε­ρά­σμα­τα εκεί­νης της περιό­δου πρέ­πει να αξιο­ποι­η­θούν από τον λαό και τη νέα γενιά:

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαρ­γύ­ρω­σε τον ρόλο για τον οποίο επι­λέ­χθη­κε και στη­ρί­χτη­κε από το σύστη­μα, τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, κέντρα των ΗΠΑ και της ΕΕ, ήδη πριν από το 2012. Κατά­φε­ρε να παγι­δεύ­σει τον λαό στην απο­δο­χή των θυσιών για το κεφά­λαιο με τη μορ­φή νέων μνη­μο­νί­ων, όπως και στη μη αμφι­σβή­τη­ση των προη­γού­με­νων. Κατά­φε­ρε η λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια και αγα­νά­κτη­ση να μην πάρει ριζο­σπα­στι­κούς δρό­μους, να μην οδη­γή­σει σε αμφι­σβή­τη­ση του ίδιου του συστήματος.

Με την ψήφο του λαού τον Σεπτέμ­βριο του 2015 και με το επι­χεί­ρη­μα «καλύ­τε­ρα εμείς, παρά οι άλλοι», κατά­φε­ρε να πάρει την έγκρι­ση για να προ­χω­ρή­σει απο­φα­σι­στι­κά στην υλο­ποί­η­ση της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής: Την αύξη­ση της φορο­λο­γί­ας στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, τις μειώ­σεις σε μισθούς και συντά­ξεις, την αύξη­ση των ορί­ων ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης, την τερά­στια φορο­λο­γι­κή επι­βά­ρυν­ση στους μικρούς επαγ­γελ­μα­τί­ες, τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, τους πλει­στη­ρια­σμούς, τον περιο­ρι­σμό των δικαιω­μά­των κ.λπ.

Το ΟΧΙ έγι­νε ΝΑΙ, για­τί η από­στα­ση που χώρι­ζε το «μνη­μό­νιο ΣΥΡΙΖΑ» από το «μνη­μό­νιο της τρόι­κα» ήταν πολύ μικρή. Η εξέ­λι­ξη αυτή ήταν η «χαρι­στι­κή βολή» σε όποιες ριζο­σπα­στι­κές δια­θέ­σεις υπήρ­χαν στον λαό και μεθο­δι­κά και συστη­μα­τι­κά ο ΣΥΡΙΖΑ …οδή­γη­σε στον συμ­βι­βα­σμό. Ήταν η απο­θέ­ω­ση της απο­γο­ή­τευ­σης, της μοι­ρο­λα­τρί­ας και της παραί­τη­σης, της λογι­κής του «τίπο­τα δεν μπο­ρεί να γίνει», που συνε­χί­στη­κε και τα επό­με­να χρό­νια και που ευθύ­νε­ται για τη συντη­ρη­τι­κο­ποί­η­ση των λαϊ­κών και νεα­νι­κών διαθέσεων.

Το ΟΧΙ που έγι­νε ΝΑΙ, όπως ακρι­βώς προει­δο­ποιού­σε το ΚΚΕ, απέ­δει­ξε γι’ άλλη μια φορά ‑με οδυ­νη­ρό για πολ­λούς τρό­πο- ότι τα συμ­φέ­ρο­ντα της λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας δεν “παντρεύ­ο­νται” με τα συμ­φέ­ρο­ντα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Τα κέρ­δη των λίγων προ­ϋ­πο­θέ­τουν το τσά­κι­σμα των πολ­λών και αυτό είναι το περιε­χό­με­νο των μνη­μο­νί­ων και της πολι­τι­κής όλων των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων, όπως κι αν ονο­μά­ζο­νται… Είναι η ίδια η λει­τουρ­γία του καπιταλισμού.

ΚΟΜΕΠ: Η στρα­τη­γι­κή σημα­σία της άρνη­σης συμ­με­το­χής του ΚΚΕ σε αστι­κή κυβέρ­νη­ση (2012–2015)

Το απύθμενο θράσος

Πηγή Περισσότερα