Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Καλό ταξίδι Αριστούλα Ελληνούδη

Έφυ­γε σήμε­ρα από τη ζωή η Αρι­στού­λα Ελλη­νού­δη, σε ηλι­κία 72 χρο­νών, μετά από ολι­γό­μη­νη μάχη με τον καρκίνο.

Σε ανα­κοί­νω­σή της η ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Η σ. Αρι­στού­λα Ελλη­νού­δη γεν­νή­θη­κε το 1945 σε συν­θή­κες παρα­νο­μί­ας. Μεγά­λω­σε και γνώ­ρι­σε τον κόσμο μέσα στις αντί­ξο­ες συν­θή­κες της ήττας του λαϊ­κού κινή­μα­τος. Ήταν κόρη του Γιώρ­γη Ελλη­νού­δη, στε­λέ­χους του ΚΚΕ από τη δεκα­ε­τία του 1920, που κατά τη διάρ­κεια της κατο­χής είχε την ευθύ­νη του Τυπο­γρα­φεί­ου του ΕΑΜ.

Οι γονείς της, αμέ­σως μετά τη γέν­νη­σή της, πήγαν στη Μακε­δο­νία για παρά­νο­μη δου­λειά στο μηχα­νι­σμό του Κόμ­μα­τος. Ο πατέ­ρας της το 1947 πέρα­σε στις γραμ­μές του ΔΣΕ και στη συνέ­χεια, μετά την ήττα, στην πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά. Η σ. Αρι­στού­λα περ­νά τα πρώ­τα παι­δι­κά της χρό­νια στην Αθή­να, μετα­φε­ρό­με­νη από γιάφ­κα σε γιάφ­κα, μαθαί­νο­ντας πάντα να είναι σιω­πη­λή και λιγομίλητη.

Το 1952 η μητέ­ρα της ανα­γκά­ζε­ται να απο­κα­λυ­φθεί. Για ένα διά­στη­μα ζουν κάτω από άθλιες οικο­νο­μι­κές συν­θή­κες. Με χίλια βάσα­να χτί­ζουν ένα δωμα­τιά­κι στην Και­σα­ρια­νή. Εκεί πέρα­σε η Αρι­στού­λα τα μαθη­τι­κά της χρό­νια. Στο Δημο­τι­κό πήγαι­νε με ψεύ­τι­κο όνο­μα. Για να μπο­ρέ­σει να πάει στο Γυμνά­σιο, η μητέ­ρα της, μετά από δίκη, της δίνει το πατρι­κό της όνομα.

Από τις πρώ­τες τάξεις του Γυμνα­σί­ου ανα­γκά­ζε­ται να δου­λέ­ψει. Γρά­φε­ται στο νυχτε­ρι­νό και κάνει συγ­χρό­νως τον πλα­σιέ βιβλί­ων. Παθαί­νει σκο­λί­ω­ση και συνο­λι­κή πτώ­ση σπλά­χνων γι’ αυτό ανα­γκά­ζε­ται να αλλά­ξει δου­λειά, και να πάει σε ένα τυπο­γρα­φείο όπου έμει­νε όλα τα χρό­νια του γυμνασίου.

Από τα 14 της χρό­νια αρχί­ζει επα­φές με τη Λέσχη των Λαμπρά­κη­δων. Μετά το Γυμνά­σιο μπαί­νει στη Σχο­λή του Εθνι­κού Θεά­τρου με υπο­τρο­φία και όταν την τελειώ­νει μπαί­νει στο θέα­τρο. Λίγο πριν τη δικτα­το­ρία συνα­ντά­ει για πρώ­τη φορά τον πατέ­ρα της στη Μόσχα.

Με την μετα­πο­λί­τευ­ση έρχε­ται αμέ­σως σε επα­φή με το Κόμ­μα και γίνε­ται μέλος του, το 1974. Παίρ­νει δρα­στή­ριο μέρος στο στή­σι­μο των πρώ­των Οργα­νώ­σε­ων επι­στη­μό­νων — καλ­λι­τε­χνών και από το 1975 αρχί­ζει τη συνερ­γα­σία της με το «Ριζο­σπά­στη», στο δυνα­μι­κό του οποί­ου εντάσ­σε­ται κανο­νι­κά το 1976.

Η σ. Αρι­στού­λα ανα­πτύσ­σει πλού­σια καλ­λι­τε­χνι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα ως ηθο­ποιός και ως κρι­τι­κός θεά­τρου. Γνω­ρί­ζει και παντρεύ­ε­ται τον κομ­μου­νι­στή ηθο­ποιό Τίμο Περ­λέ­γκα με τον οποίο απέ­κτη­σε ένα γιο, τον Γιάννο.

Την περί­ο­δο της κρί­σης στο Κόμ­μα και της αντε­πα­νά­στα­σης, η σ. Αρι­στού­λα κρά­τη­σε στά­ση υπε­ρά­σπι­σης του ΚΚΕ, των αρχών του, του “Ριζο­σπά­στη” ως όργα­νο της ΚΕ του Κόμ­μα­τος. Ήταν από τους συντρό­φους και τις συντρό­φισ­σες στο “Ριζο­σπά­στη” που έδω­σαν μάχη για να ανα­συ­γκρο­τη­θεί η δου­λειά στην εφημερίδα.

Αμέ­σως μετά την κρί­ση το 1992 εντά­χθη­κε στη Συντα­κτι­κή Επι­τρο­πή της εφη­με­ρί­δας όπου παρέ­μει­νε μέλος της μέχρι το 1998. Είχε σημα­ντι­κή συμ­βο­λή στο Πολι­τι­στι­κό Τμή­μα της εφη­με­ρί­δας παρα­μέ­νο­ντας επι­κε­φα­λής του ως το 2013 και έχο­ντας την ευθύ­νη της στή­λης της κρι­τι­κής θεά­τρου με το ψευ­δώ­νυ­μο “Θυμέ­λη”. Και στη συνέ­χεια, συνέ­χι­σε να εργά­ζε­ται στην εφη­με­ρί­δα, μέχρι πριν περί­που ένα χρό­νο, που λόγοι υγεί­ας την ανά­γκα­σαν να στα­μα­τή­σει. Για πάρα πολ­λά χρό­νια ήταν υπεύ­θυ­νη του περιο­δι­κού της Εθνι­κής Αντίστασης.

Σημα­ντι­κή ήταν η συμ­βο­λή της συντρό­φισ­σας Αρι­στού­λας και στα Επι­στη­μο­νι­κά Συνέ­δρια που διορ­γά­νω­σε η ΚΕ του ΚΚΕ για τον Γιάν­νη Ρίτσο το 2009, τον Μπέρ­τολτ Μπρεχτ, το 2013 και τον Ναζιμ Χικ­μέτ το 2015, αλλά και στο αφιέ­ρω­μα στη Γαλά­τεια Καζαν­τζά­κη και στη Μέλ­πω Αξιώ­τη, το 2016. Οι γνώ­σεις της για το θέα­τρο και τον Πολι­τι­σμό, το ήθος της, η συνέ­πειά της, ανα­γνω­ρί­ζο­νται πλα­τιά από τους ανθρώ­πους της Τέχνης και του Πολιτισμού.

Η σ. Αρι­στού­λα γνώ­ρι­σε από μικρή τι θα πει φασι­στι­κή βία και θηριω­δία, τι θα πει καπι­τα­λι­στι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση, τι θα πει αγώ­νας για το ψωμί. Βρέ­θη­κε στο κέντρο των αντι­κο­μου­νι­στι­κών διώ­ξε­ων, αλλά δε διά­λε­ξε τη φυγή και τη συν­θη­κο­λό­γη­ση. Παρ’ όλες τις δύσκο­λες εμπει­ρί­ες της από τις συνέ­πειες της ήττας και της υπο­χώ­ρη­σης του εργα­τι­κού λαϊ­κού κινή­μα­τος, ακο­λού­θη­σε το δρό­μο των γονιών της, της οργα­νω­μέ­νης πάλης μέσα από τις γραμ­μές του ΚΚΕ.

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφρά­ζει θερ­μά συλ­λυ­πη­τή­ρια στην οικο­γέ­νειά της. Η κηδεία της θα γίνει την Πέμ­πτη 17 Αυγού­στου στη 1.00 μ.μ. στο νεκρο­τα­φείο Και­σα­ρια­νής και θα είναι πολιτική».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο