Καλό ταξίδι Γεράσιμε

Γρά­φει ο Γιώρ­γος Μου­σγάς //

Το πρωί της 6^ης Ιού­λη 2022 ξεκί­νη­σε το στερ­νό ταξί­δι του Γερά­σι­μου Νοτα­ρά, που έφυ­γε απ’ τη ζωή σε ηλι­κία 86 χρο­νών. Κηδεύ­τη­κε στο Κοι­μη­τή­ριο της Καλλιθέας.

Συγκλο­νι­στι­κή ήταν η στιγ­μή που μια θερα­πεύ­τρια του Κέντρου Θερα­πεί­ας Εξαρ­τη­μέ­νων Ατό­μων (ΚΕΘΕΑ) σήκω­σε το φέρε­τρο πρός την τελευ­ταία κατοι­κία του.  «Ήταν το λιγό­τε­ρο που θα μπο­ρού­σα­με να κάνου­με για αυτόν τον άνθρω­πο», όπως έλε­γε μια άλλη θερα­πεύ­τρια απ’ την κοι­νό­τη­τα «Έξο­δος» στη Λάρι­σα, που ταξί­δε­ψε πρωί-πρωί για να είναι στην κηδεία…

Ο Γερά­σι­μος Νοτα­ράς υπήρ­ξε μια εμβλη­μα­τι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα της αντι­δι­κτα­το­ρι­κής πάλης.  Βαρύ και το τίμη­μα της δρά­σης του μέσα απ’ την οργά­νω­ση «Δημο­κρα­τι­κή Άμυ­να». Πεντα­ε­τής φυλά­κι­ση και άγρια βασα­νι­στή­ρια στη Μπου­μπου­λί­νας και στο αντι­τορ­πι­λι­κό «Έλλη». «Ήταν ο αρχο­ντι­κός ψηλός των φίλων του. Ψηλός στο μπόι μα πιο πολύ στο φρό­νη­μα» όπως τον απο­χαι­ρέ­τη­σε ο συνα­γω­νι­στής του  Λαο­κρά­της Βάσ­σης.

Η μετα­πο­λι­τευ­τι­κή πολι­τι­κή δια­δρο­μή του Γερά­σι­μου Νοτα­ρά ήταν: ΠΑΣΟΚ-δια­γρα­φή, Σοσια­λι­στι­κή Πορεία, Συμ­μα­χία, Ανέ­να­χτη Αρι­στε­ρά, Συνα­σπι­σμός και ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτή τη δια­δρο­μή του «ήταν αδια­νό­η­το να ρευ­στο­ποι­ή­σει στην πολι­τι­κή αγο­ρά τα αντι­στα­σια­κά ένση­μα και εύση­μα», όπως είπε ο Λ. Βάσσης.

Από το 1989 ο Γερά­σι­μος Νοτα­ράς συν­δέ­θη­κε ενερ­γά με το ΚΕΘΕΑ, τον αυτο­διοι­κού­με­νο οργα­νι­σμό αντι­με­τώ­πι­σης των εξαρ­τή­σε­ων. Το 1990 εκλέ­χτη­κε πρώ­τη φορά πρό­ε­δρος του εθε­λο­ντι­κού Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου του ΚΕΘΕΑ. Επα­νε­κλέ­χτη­κε πρό­ε­δρος άλλες έξι φορές σε δια­φο­ρε­τι­κές περιό­δους. Η τελευ­ταία του θητεία ολο­κλη­ρώ­θη­κε το  2015, χωρίς ποτέ, μέχρι το τέλος, να πάψει να βρί­σκε­ται δίπλα στο ΚΕΘΕΑ.

Με το Γερά­σι­μο Νοτα­ρά γνω­ρι­στή­κα­με με έναν εντε­λώς επει­σο­δια­κό τρό­πο. Ως υγειο­νο­μι­κός συντά­κτης του «Ριζο­σπά­στη» είχα ανα­πτύ­ξει πολύ στε­νές σχέ­σεις με τις θερα­πευ­τι­κές κοι­νό­τη­τες του ΚΕΘΕΑ και του «18 Άνω» στο Ψυχια­τρι­κό Νοσο­κο­μείο Αττι­κής. Ήξε­ρα το Γερά­σι­μο Νοτα­ρά ως πρό­ε­δρο του ΚΕΘΕΑ, «εκ του μακρό­θεν». Πιο στε­νές σχέ­σεις είχα με το Μπά­μπη Που­λό­που­λο, το Διευ­θυ­ντή του ΚΕΘΕΑ.

Το 1996 η, τότε, κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ λει­τούρ­γη­σε, με ευθύ­νη του, τότε, υφυ­πουρ­γού Υγεί­ας ‑και μακα­ρί­τη πιά- Μανώ­λη Σκου­λά­κη, δυό προ­γράμ­μα­τα με υπο­κα­τά­στα­τα μεθα­δό­νης στην Αθή­να και στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, με στό­χο την περί­φη­μη «μεί­ω­ση της βλά­βης» απ’ τις εξαρ­τή­σεις. Ένα χρό­νο μετά οι υγειο­νο­μι­κοί συντά­κτες κλή­θη­καν στο υπουρ­γείο Υγεί­ας για ενη­μέ­ρω­ση των απο­τε­λε­σμά­των απ’ την εφαρ­μο­γή των προ­γραμ­μά­των μεθαδόνης.

Φτά­νο­ντας στο υπουρ­γείο Υγεί­ας δια­πί­στω­σα ότι, αντί για συνέ­ντευ­ξη Τύπου, είχε οργα­νω­θεί μια φιέ­στα –όπως συνή­θι­ζαν άλλω­στε οι ηγε­σί­ες του υπουρ­γεί­ου- όπου οι δημο­σιο­γρά­φοι παρί­στα­ντο για να περι­γρά­ψουν τη φιέ­στα. Κάπου, στη γεμά­τη αίθου­σα από παρα­τρε­χά­με­νους, διέ­κρι­να στην τρί­τη σει­ρά καθι­σμά­των τον Γερά­σι­μο Νοτα­ρά και το Μπά­μπη Που­λό­που­λο. Χαι­ρέ­τη­σα και αντα­πο­κρί­θη­κε ο Μπ. Που­λό­που­λος καθώς με το Νοτα­ρά δεν είχα­με άμε­ση γνωριμία.

Όλοι οι δημο­σιο­γρά­φοι ήταν όρθιοι, αφού οι θέσεις ήταν κατειλ­λη­μέ­νες. Ξεκί­νη­σε, με συντο­νι­στή το Μανώ­λη Σκου­λά­κη, ένας δια­γκω­νι­σμός αρλου­μπο­λο­γί­ας, στην κυριο­λε­ξία, που δεν έβγα­ζε κανείς άκρη. Το μοτί­βο της ενη­μέ­ρω­σης ήταν το εξής: «Να μιλή­σει και ο τάδε, εκπρό­σω­πος…». Έλε­γε το δεκά­ρι­κό του και συνέ­χι­ζε κάποιος άλλος.

Κάποια στιγ­μή η κατά­στα­ση είχε φτά­σει στο απρο­χώ­ρη­το. Οπό­τε εντε­λώς αυθόρ­μη­τα, όπως ήμου­να και όρθιος, άρχι­σα να φωνά­ζω: «Τι θα γίνει κύριε υπουρ­γέ; Έχε­τε απο­μο­νώ­σει το ΚΕΘΕΑ,το μονα­δι­κό φορέα με τόση εμπει­ρία στην αντι­με­τώ­πι­ση των εξαρ­τή­σε­ων, και δεν του δίνε­τε το λόγο. Ε, επι­τέ­λους επι­τρέψ­τε στους δημο­σιο­γρά­φους να κάνουν κάποιες ερω­τή­σεις, για­τί με αυτά που ακού­με εδώ θα αρχί­σου­με να “βαρά­με” και ’μείς ενέ­σεις! Δεν έχου­με και τη δόση μας και πρέ­πει να ψάξου­με να τη βρούμε!!».

Έγι­νε παν­ζουρ­λι­σμός. Με την άκρη του ματιού του είδα το Νοτα­ρά να σκου­ντά­ει τον Που­λό­που­λο και να ρωτά «ποιος είναι;». Κάπου εκεί τελεί­ω­σε και η φιέστα.

Τότε με φώνα­ξε ο Νοτα­ράς και μου είπε: «Ρε μπα­γά­σα! Δια­βά­ζω τα άρθρα στο “Ριζο­σπά­στη” και δεν ήξε­ρα ποιος τα γρά­φει. Πάρε την κάρ­τα μου». Με πένα με μελά­νι έγρα­ψε σε ένα μπι­λε­τά­κι  το όνο­μα και το τηλέ­φω­νό του λέγο­ντας: «Ποτέ δεν χρη­σι­μο­ποιώ τυπω­μέ­νες κάρτες».

Ένοιω­σα μια ανεί­πω­τη χαρά, που είχε ως συνέ­χεια μια ειλι­κρι­νή επι­κοι­νω­νία για τα θέμα­τα της απε­ξάρ­τη­σης καθώς ο «Ριζο­σπά­στης» ήταν ανά­με­σα στα μέσα που είχε σε προ­τε­ραιό­τη­τα τη δρά­ση των θερα­πευ­τι­κών κοι­νο­τή­των, τόσο του ΚΕΘΕΑ όσο και του «18 Άνω». Εξάλ­λου το ΚΚΕ δια­μόρ­φω­σε τις θέσεις του για την αντι­με­τώ­πι­ση των ναρ­κω­τι­κών με βάση τα επι­στη­μο­νι­κά πορί­σμα­τα των θερα­πευ­τι­κών κοινοτήτων.

Ο Γερά­σι­μος Νοτα­ράς είχε τη δική του ξεχω­ρι­στή συμ­βο­λή στην πάλη ενά­ντια σε όλα τα ναρ­κω­τι­κά. Ως Πρό­ε­δρος του ΚΕΘΕΑ συνέ­βα­λε στην ανά­πτυ­ξη του Οργα­νι­σμού με νέα  προ­γράμ­μα­τα απε­ξάρ­τη­σης και κοι­νω­νι­κής έντα­ξης, ανέ­πτυ­ξε διε­θνείς συνερ­γα­σί­ες και οργα­νω­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες που προ­ω­θού­σαν τις δημο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες στον Οργανισμό.

Οπου­δή­πο­τε η παρου­σία του Γερά­σι­μου Νοτα­ρά απέ­πνεε πολι­τι­κή και επι­στη­μο­νι­κή στι­βα­ρό­τη­τα. «Μέχρι τώρα σε διε­θνές επί­πε­δο δεν έχει βρε­θεί άλλη θερα­πεία από τα στε­γνά προ­γράμ­μα­τα» έλε­γε με πει­στι­κή λιτό­τη­τα, η οποία –πέρα απ’ τις θεω­ρη­τι­κές προ­σεγ­γί­σεις- είχε και τη βεβαιό­τη­τα της επα­λή­θευ­σης απ’ την πολύ­χρο­νη λει­τουρ­γία των θερα­πευ­τι­κών κοι­νο­τή­των στη χώρα μας. (Συνέ­ντευ­ξη στο «Ριζο­σπά­στη» 17.3.2002)

Αλλά και η απου­σία του Γερά­σι­μου Νοτα­ρά είχε πολι­τι­κά παρά­γω­γα. Όπως ήταν η μη συμ­με­το­χή του στη συνέ­ντευ­ξη Τύπου για την παρου­σί­α­ση των θέσε­ων του Συνα­σπι­σμού για την ελεγ­χό­με­νη χρή­ση εξαρ­τη­σιο­γό­νων ουσιών στους χρή­στες στις 31.5.2001.

Είχε προη­γη­θεί η πρό­τα­ση νόμου για την ελεγ­χό­με­νη χορή­γη­ση των ναρ­κω­τι­κών ουσιών που παρου­σί­α­σαν σε συνέ­ντευ­ξη Τύπου (23.5.2001) οι, τότε, βου­λευ­τές  Μ. Δαμα­νά­κη και ο Φ. Κου­βέ­λης (ΣΥΝ), Στ. Μπέ­νος και Σπ. Βού­γιας (ΠΑΣΟΚ) και ο Π. Τατού­λης (ΝΔ). Η πρό­τα­ση εκεί­νη, που  είχε συνυ­πο­γρά­φει ολό­κλη­ρη η Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του Συνα­σπι­σμού, ήταν συνέ­χεια της πρό­τα­σης  που παρου­σιά­στη­κε το Μάη του 1992 ‑ενό­ψει της κατά­θε­σης στη Βου­λή νομο­σχε­δί­ου για τα ναρ­κω­τι­κά απ’ την τότε κυβέρ­νη­ση της ΝΔ–  από βου­λευ­τές του ΠΑΣΟΚ (Κατσα­νέ­βας, Λαλιώ­της, Μπέ­νος, Λιά­νης, Παπαν­δρέ­ου) και του ΣΥΝ (Κων­στα­ντό­που­λος, Κου­βέ­λης), με την οποία συμ­φώ­νη­σαν και οι Αδρα­χτάς και Τατού­λης της ΝΔ για το δια­χω­ρι­σμό των ναρ­κω­τι­κών σε σκλη­ρά και μαλακά.

Η παρου­σί­α­ση της πρό­τα­σης των πέντε έγι­νε (31.5.2001) σε ένα ξενο­δο­χείο δίπλα στην Ομό­νοια απ’ τον, τότε, πρό­ε­δρο του ΣΥΝ Νίκο Κων­στα­ντό­που­λο, τη Μαρία Δαμα­νά­κη και το Νίκο Βού­τση. Μπαί­νο­ντας στην αίθου­σα ερεύ­νη­σα να δώ να δώ αν ήταν παρό­ντες επι­στή­μο­νες απ’ τα στε­γνά θερα­πευ­τι­κά σχή­μα­τα. Δεν υπήρ­χε κανέ­νας και αυτό με έκα­νε να νοιώ­σω ανακούφιση.

Ακο­λού­θη­σε μια σκλη­ρή ιδε­ο­λο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση που απο­τυ­πώ­θη­κε σε ένα δισέ­λι­δο ρεπορ­τάζ  (σελί­δες 8–9) στο «Ριζο­σπά­στη» (1.6.2001) με τίτλο: «Ν. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: ΣΥΝυ­πο­γρα­φή στη ναρ­κω-πρό­τα­ση», που αναγ­γέλ­θη­κε και απ’ την πρώ­τη σελί­δα με τίτλο: « ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ – ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Προ­πα­γαν­δι­στές ναρκω-κουλτούρας».

Η δια­μά­χη συνε­χί­στη­κε και μετά το τέλος της συνέ­ντευ­ξης μετα­ξύ του γρά­φο­ντος και του αγα­πη­τού –κατά τα άλλα- συνά­δελ­φου της «Αυγής» Βασί­λη Βενι­ζέ­λου. Σε κάποια στιγ­μή τον ρώτη­σα: «Για­τί έλει­πε απ’ την παρου­σί­α­ση ο Νοτα­ράς, που είναι πρω­το­κλα­σά­το στέ­λε­χος του ΣΥΝ; Μήπως η απου­σία του σημα­το­δο­τεί και την απόρ­ρι­ψη της πρό­τα­σης, όπως κάνει το ΚΚΕ;». Τσι­μου­διά ο Βασί­λης. Και τότε συνέ­χι­σα: «Βασί­λη ας μην το κου­ρά­ζου­με το θέμα. Σου προ­τεί­νω εσύ και ’γώ να πάρου­με μια κοι­νή συνέ­ντευ­ξη απ΄ το Γερά­σι­μο Νοτα­ρά και την Κατε­ρί­να Μάτσα, τη Διευ­θύ­ντρια του “18 Άνω”, με ένα και μονα­δι­κό ερώ­τη­μα: “Απο­τε­λεί λύση και οδη­γεί στην απε­ξάρ­τη­ση η ελεγ­χό­με­νη χρή­ση ουσιών στους χρή­στες;”. Οποια­δή­πο­τε απά­ντη­ση δώσουν,   “Ναί” ή “Όχι”, να τη δημο­σιεύ­σου­με στην πρώ­τες σελί­δες των εφη­με­ρί­δων μας. Άσε τη Δαμα­νά­κη και την Παπα­γή­γα (σσ: ΓΓ, τότε, της ΚΕ του ΚΚΕ). Αυτές ας ακο­λου­θή­σουν τις επι­ση­μάν­σεις των επι­στη­μό­νων». Ο Βασί­λης έμει­νε και πάλι άφωνος.

Αυτός ήταν ο Γερά­σι­μος Νοτα­ράς. Με την παρου­σία του ή την απου­σία του εφο­δί­α­ζε τον καθέ­να (κι ήταν ιδιαί­τε­ρα σημα­ντι­κό αυτό για το δημο­σιο­γρά­φο)  με την πεποί­θη­ση ότι βρί­σκε­ται στη σωστή πλευ­ρά για τη θεώ­ρη­ση και την αντι­με­τώ­πι­ση των εξαρ­τή­σε­ων. Και δεν μασού­σε ποτέ τα λόγια του.

Τρείς απα­ντή­σεις σε εκεί­νη την ιστο­ρι­κή –για τον γρά­φο­ντα- συνέ­ντευ­ξη στο «Ριζο­σπά­στη» 17.3.2022)

Η συνέ­ντευ­ξη του Γ. Νοτα­ρά στο «Ριζο­σπά­στη» (17.3.2022)

- Μπο­ρεί να γίνει διά­κρι­ση των ναρκωτικών;

«Δεν υπάρ­χει διά­κρι­ση μετα­ξύ μαλα­κών και σκλη­ρών ναρ­κω­τι­κών. Οι βλά­βες είναι ίδιες και η αλλη­λου­χία δεδο­μέ­νη. Στό­χος πρέ­πει να είναι η θερα­πεία και όχι η συντή­ρη­ση, που δημιουρ­γεί μεγά­λα κοι­νω­νι­κά προ­βλή­μα­τα και μεγά­λα ελλείμ­μα­τα δημο­κρα­τί­ας καθώς οδη­γεί ολό­κλη­ρα τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού συνε­χώς στη μαστού­ρα. Το είχα επι­ση­μά­νει και στο φίλο μου Κ. Σημί­τη, που το χρη­σι­μο­ποί­η­σε στη Βου­λή, αλλά δε βλέ­πω να το έχει εφαρ­μό­σει στην πολι­τι­κή: Τα ναρ­κω­τι­κά δε θα μπο­ρέ­σουν να αντι­με­τω­πι­στούν από καμία κυβέρ­νη­ση, αν δεν έχουν τη συμπα­ρά­στα­ση όλης της κοι­νω­νί­ας και για να έχουν τη συμπα­ρά­στα­ση όλης της κοι­νω­νί­ας, που θα είναι καλά πλη­ρο­φο­ρη­μέ­νη, μέσα στο παι­χνί­δι και όχι αποκλεισμένη».

- Ποια είναι η συμ­βο­λή των πολι­τι­κών δυνά­με­ων στην πάλη κατά των ναρκωτικών;

«Το ΚΕΘΕΑ δε δου­λεύ­ει για κανέ­να αφε­ντι­κό, για κανέ­να κόμ­μα, για καμία παρέα. Δου­λεύ­ει για την κοι­νω­νία, δια­χει­ρί­ζε­ται κοι­νω­νι­κούς πόρους και έχει την ευθύ­νη να παρου­σιά­ζει αυτή τη δια­χεί­ρι­ση με δια­φά­νεια στην κοινωνία.

Βέβαια τα κόμ­μα­τα δια­μορ­φώ­νουν συνει­δή­σεις στους οπα­δούς τους, αλλά δια­μορ­φώ­νουν και πολι­τι­κή στη Βου­λή και την κυβέρ­νη­ση. Εμείς ξέρου­με ποιοι υπο­βάλ­λουν νομο­σχέ­δια για την απο­ποι­νι­κο­ποί­η­ση ή ή το δια­χω­ρι­σμό μαλα­κών και σκλη­ρών ναρ­κω­τι­κών και ποιοι λένε όχι στη μαστούρα.

Και εγώ δεν μπο­ρώ στον τομέα αυτό παρά να είμαι με όσους είναι ενα­ντί­ον της μαστούρας».

- Μπο­ρεί να είναι αρι­στε­ρή μια πολι­τι­κή που προ­τεί­νει ουσίες;

«Θα απα­ντή­σω με τρό­πο πολύ ανθρώ­πι­νο. Πιστεύω ότι ο αρι­στε­ρός πριν απ’ όλα πρέ­πει να έχει καθα­ρό το μυα­λό του. Είναι απλούστατο».

Έτσι απλά μου έλε­γε και κατ’ ιδί­αν: «Άμα χρεια­στώ κάτι σοβα­ρό για τις κοι­νό­τη­τες, που θα απευ­θυν­θώ; Στον Περισ­σό θα απευ­θυν­θώ. Θα πάω στη φίλη μου την Αλέ­κα, στην οποία έχω εμπι­στο­σύ­νη για τις θέσεις του κόμ­μα­τός της».

Τελευ­ταία φορά συνα­ντή­θη­κα με τον Γερά­σι­μο Νοτα­ρά στην παρου­σί­α­ση (29.6.2017) του βιβλί­ου «Ακρω­νύ­μια» του Μανώ­λη Γλέ­ζου στην αίθου­σα εκδη­λώ­σε­ων της Βου­λής. Είχα μια δια­μά­χη με τον, τότε, βου­λευ­τή του ΣΥΡΙΖΑ και παλιό πρό­ε­δρο της Ένω­σης Ιατρών Νοσο­κο­μεί­ων Αθη­νών Πει­ραιώς (ΕΙΝΑΠ) Νίκο Μανιό για μια ρύθ­μι­ση που έκα­νε η, τότε, κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το επι­κου­ρι­κό ταμείο των δημο­σιο­γρά­φων (ΕΔΟΕΑΠ). Στα­μα­τή­σα­με μόλις εμφα­νί­στη­κε ο Γ. Νοτα­ράς, ο οποί­ος άρχι­σε να διη­γεί­ται στο Μανιό την επει­σο­δια­κή γνω­ρι­μία μας.

Εκεί­νη την περί­ο­δο, με πρω­το­βου­λία του Δήμου Αθη­ναί­ων και του ΟΚΑΝΑ, είχε φου­ντώ­σει η «διεκ­δί­κη­ση» λει­τουρ­γί­ας των Χώρων Επο­πτευό­με­νης Χρή­σης (ΧΕΧ), που θεσμο­θέ­τη­σε αργό­τε­ρα η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με το νόμο 4600/2019. Τον ρώτη­σα: «Το περί­με­νες Γερά­σι­με να επι­βλη­θούν στην ελλη­νι­κή κοι­νω­νία, όπου ήταν πλειο­ψη­φι­κή η άπο­ψη κατά της χρή­σης όλων των ναρ­κω­τι­κών, οι ΧΕΧ; Και μάλι­στα αυτή η επι­λο­γή έχει και την υπο­γρα­φή της, για πρώ­τη φορά, κυβέρ­νη­σης της Αριστεράς;».

Η απά­ντη­σή είχε,  όπως πάντα,  την πολι­τι­κή ευθυ­κρι­σία. «Ξέχα­σες Γιώρ­γη, που  τα ’γρα­φες και τόσο ωραία στις “Μαγιά­τι­κες …φού­ντες” (σσ: Άρθρο του γρά­φο­ντος στο “Ρ”  της 3.6.2001) ποιοί συνυ­πέ­γρα­ψαν το 1992 την πρώ­τη πρό­τα­ση για το δια­χω­ρι­σμό των  ναρ­κω­τι­κών σε σκλη­ρά και μαλα­κά; Ο Κων­στα­ντό­που­λος με τον Κου­βέ­λη. Ε, τώρα που έγι­ναν κυβέρ­νη­ση τη θέτουν και σε εφαρ­μο­γή». «Αυτό το εμπό­διο, και μάλι­στα με αρι­στε­ρή συγκα­τά­θε­ση, δεν δυσκο­λεύ­ει περισ­σό­τε­ρο τον αγώ­να κατά των ναρ­κω­τι­κών;» ρώτη­σα. «Ασφα­λώς. Όμως όσα εμπό­δια και να μπούν κανείς δεν πρέ­πει να απελ­πί­ζε­ται και να στα­μα­τά­ει τον αγώ­να. Πάντα υπάρ­χουν τρό­ποι να συνε­χί­σεις» απά­ντη­σε ο Γερά­σι­μος Νοτα­ράς. Με αυτά τα λόγια του έκλει­σε και τον επι­κή­δειο ο Μπά­μπης Πουλόπουλος.

Σίγου­ρα η μνή­μη του θα μεί­νει σημα­το­δό­της και οδη­γός στον μαρα­θώ­νιο κατά των εξαρ­τή­σε­ων. «Ο αγώ­νας κατά των ναρ­κω­τι­κών χρειά­ζε­ται αθλη­τές αντο­χής. Το σπρίντ μπο­ρεί να το κάνεις ο καθέ­νας. Η ιστο­ρία όμως γρά­φε­ται από αθλη­τές μεγά­λων απο­στά­σε­ων» ήταν η φιλο­σο­φία του.

___________________________________________

Κεντρι­κή φωτό: Στις 16 Νοέμ­βρη 1996 έγι­νε καθέλ­κυ­ση του ξύλι­νου σκά­φους «Νόστος», που κατα­σκευά­στη­κε μετά από δυό χρό­νια εργα­σί­ας από 15 μελη της Θερα­πευ­τι­κής Κοι­νό­τη­τας «Νόστος» που βρί­σκε­ται στον Πει­ραιά. Το τρε­χα­ντή­ρι ναυ­πη­γή­θη­κε με τη βοή­θεια του παρα­δο­σια­κού ναυ­πη­γού Ψηλο­πά­τη στα Αμπε­λά­κια της Σαλα­μί­νας. Αρι­στε­ρά ο Γ. Νοτα­ράς και δίπλα ο Μανώ­λης Σκου­λά­κης, υφυ­πουρ­γός, τότε, υγείας.

Κώστας Καρυω­τά­κης ΑΠΑΝΤΑ μια άλλη ανάγνωση