Φιλοξενούμενος ο Παναγιώτης Ζαφείρης //
Στην Ελλάδα συνηθίζεται όταν ακούμε ότι κάποιος δεν έχει δουλειά να τον ρωτάμε αν τουλάχιστον είναι στο ταμείο ανεργίας. Κάτι που μας διαφεύγει ωστόσο είναι ότι είναι σε πολλές εργασιακές σχέσεις η αμοιβή των εργαζομένων είναι μικρότερη από το επίδομα ανεργίας.
Το ταμείο ανεργίας δίνει 360 ευρώ. Ένας εργαζόμενος κάτω των 25 που εργάζεται 4 ώρες την ημέρα, 5 μέρες την εβδομάδα παίρνει 195 ευρώ. Αν είναι άνω των 25 παίρνει 235. Στην περίπτωση του εξαημέρου είναι 280 και 307 αντίστοιχα. Στην περίπτωση του εξαώρου είναι κοντά στα 390 με 400, δηλαδή 30 με 40 ευρώ παραπάνω από το ταμείο που ωστόσο τα ξοδεύεις στην βενζίνη , τα εισιτήρια και ό,τι ξοδεύει κανείς στην δουλειά του. Μόνο δηλαδή αν εργάζεσαι 8ωρο φτάνεις κοντά στα 500 ευρώ. Τα δώρο συχνά δεν μπαίνουν στο ΙΚΑ. Από αυτό προκύπτει ότι για 6 μήνες με ένα χρόνο συμφέρει κάποιον οικονομικά να μην εργάζεται και να είναι στο ταμείο ανεργίας.
Το τελευταίο επιχείρημα σε αυτό είναι ότι στερείσαι τα ένσημα. Ωστόσο η σύνταξη έχει φτάσει στα 67, επομένως είναι ένα μακρινό ενδεχόμενο. Υπάρχουν και αρκετές περιπτώσεις όπου εργάζεσαι με ποσοστό μόνο, σε περιπτώσεις πωλήσεων, λες και οι πωλητές είναι μηχανές που μεταφέρουν χρήματα και τους πληρώνεις μόνο την συντήρηση.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα που έχει νόμιμους μισθούς μικρότερους από το ταμείο ανεργίας. Αυτό είναι άλλο ένα προϊόν καπιταλισμού, εργασιακής εκμετάλλευσης και ανεπαρκούς συνδικαλιστικής κινητοποίησης.
___________________________________________________________________________________________
Ένα κείμενο, με τον ειρωνικό και τραγικό τίτλο «Καλύτερα ανεργία παρά ημιαπασχόληση» χαρακτηριστικό της εργασιακής ανασφάλειας που επικρατεί μέσα στις τάξεις της εργαζόμενης και σπουδάζουσας νεολαίας αλλά και των παράλογων διλημμάτων που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι νέοι εργαζόμενοι φιλοξενούμε σήμερα στο Ατέχνως. Οι παρατηρήσεις που ακολουθούν είναι πολύ σημαντικές για να τις προσπεράσει κανείς και αποτελούν τρανταχτή απόδειξη ότι η μάχη για να μην περάσει η οριστική ισοπέδωση των εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων αλλά και γιατί βάζουν με τη σειρά τους ένα ακόμα λιθαράκι στην αποδόμηση της κυβερνητικής προπαγάνδας περί εξόδου από τα Μνημόνια. Η μόνη δυνατή απάντηση σε όλα αυτά που προστατεύουν και ενισχύουν την κερδοφορία και την ασυδοσία του κεφαλαίου, είναι η εργατική, απεργιακή αντίσταση – που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη – ενάντια σε κάθε συμβιβασμό, ξεπούλημα και υποταγή. Ας το έχουμε αυτό ξεκάθαρο εν όψει της απεργίας στις 12 του Γενάρη.
Ειρηναίος Μαράκης