Κανένας λόγος ανησυχίας…

Όπως και να το κάνεις, και μόνο η εμφά­νι­ση του διοι­κη­τή της ΤτΕ και όλων των διοι­κη­τών των λεγό­με­νων συστη­μι­κών τρα­πε­ζών από κοι­νού, για να δια­βε­βαιώ­σουν με αρθρο­γρα­φία τους ότι «δεν συντρέ­χει λόγος ανη­συ­χί­ας» για το εγχώ­ριο τρα­πε­ζι­κό σύστη­μα, κάθε άλλο παρά «καθη­συ­χά­ζει» πως «κανέ­νας λόγος ανη­συ­χί­ας δεν συντρέχει».

Το πιο βασι­κό όμως είναι πως όλα τα επι­χει­ρή­μα­τα που επι­κα­λού­νται σύσ­σω­μα τα αστι­κά επι­τε­λεία δεί­χνουν ακρι­βώς ότι κανέ­νας εφη­συ­χα­σμός δεν χωρά­ει για τον λαό, για το ενδε­χό­με­νο τις όποιες «ανα­τα­ρά­ξεις» στην καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία να τις φορ­τώ­σουν ξανά στον ίδιο.

***

Τι λένε; Οτι «η κεφα­λαια­κή επάρ­κεια των τρα­πε­ζών είναι δια­σφα­λι­σμέ­νη». Όμως το πρό­βλη­μα στο οποίο «σκο­ντά­φτει» συνε­χώς το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα δεν είναι η «ανε­πάρ­κεια» κεφα­λαί­ων αλλά το ακρι­βώς αντί­θε­το, η υπερ­συσ­σώ­ρευ­σή τους και ότι δεν βρί­σκουν κερ­δο­φό­ρες διεξόδους.

Αυτό είναι στον «πυρή­να» του το πρό­βλη­μα, που εκδη­λώ­νε­ται ξανά και ξανά και συμ­πτώ­μα­τά του — με τις όποιες «ιδιο­μορ­φί­ες» τις οποί­ες επι­κα­λού­νται — είναι και οι καταρ­ρεύ­σεις των τρα­πε­ζών της Σίλι­κον Βάλεϊ (που απο­τυ­πώ­νει ακρι­βώς προ­βλή­μα­τα υπερ­συσ­σώ­ρευ­σης κεφα­λαί­ου στον τόσο δια­φη­μι­σμέ­νο τομέα των νέων τεχνο­λο­γιών), στην Credit Suisse κ.ο.κ.

Λένε πως οι τρά­πε­ζες έχουν «ισχυ­ρή ρευ­στό­τη­τα» και «υψη­λή κερ­δο­φο­ρία». Αλλά δεν λένε πως αυτή οφεί­λε­ται και στις επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες ανα­κε­φα­λαιο­ποι­ή­σεις με δισ. ευρώ που φορ­τώ­θη­καν στις πλά­τες του λαού, αλλά και σε αντί­στοι­χες «εγγυ­ή­σεις» και «μηχα­νι­σμούς» του κρά­τους και της ΕΕ, που «εγγυώ­νται» ότι τις όποιες ανα­τα­ρά­ξεις θα τις πλη­ρώ­σει ξανά ο λαός.

Οπως επί­σης δεν λένε πως όλες οι αυξή­σεις των επι­το­κί­ων που έχουν απο­φα­σί­σει οι κεντρι­κές τρά­πε­ζες, και η ΕΚΤ, εξα­σφα­λί­ζουν προ­σώ­ρας τερά­στια κέρ­δη στους τρα­πε­ζί­τες αλλά την ίδια ώρα — σύμ­φω­να με τα λεγό­με­να στον οικο­νο­μι­κό Τύπο — έχουν «παγώ­σει την πιστω­τι­κή επέ­κτα­ση στις ελλη­νι­κές τράπεζες».

Δηλα­δή το «ακρι­βό χρή­μα» «παγώ­νει» τον παρα­πέ­ρα δανει­σμό και αφή­νει ακρι­βώς «ανα­ξιο­ποί­η­τα» (για τους καπι­τα­λι­στές και τα κέρ­δη τους) τα μεγά­λα δια­θέ­σι­μα κεφά­λαια που υπάρχουν.

Αυτό λοι­πόν που για το ένα πρό­βλη­μα του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος θεω­ρεί­ται «φάρ­μα­κο» (π.χ. τα υψη­λά επι­τό­κια για να αντι­με­τω­πί­σουν τον πλη­θω­ρι­σμό που προ­κά­λε­σε και ο προη­γού­με­νος γύρος «πιστω­τι­κής επέ­κτα­σης») απο­δει­κνύ­ε­ται τελι­κά «φαρ­μά­κι» για τα υπό­λοι­πα προβλήματα.

***

Λένε ότι «οι τρά­πε­ζες έχουν πλέ­ον μονο­ψή­φια μη εξυ­πη­ρε­τού­με­να δάνεια».

Για τον λαό όμως αυτό μετα­φρά­ζε­ται σε πογκρόμ ενά­ντια στη λαϊ­κή κατοι­κία, το οποίο βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη, και εκβια­σμούς που θα εντα­θούν το επό­με­νο διά­στη­μα. Πόσο μάλ­λον που η αύξη­ση των επι­το­κί­ων ήδη μετα­φρά­ζε­ται σε περί­που τρεις δόσεις παρα­πά­νω κάθε χρό­νο για τους δανειο­λή­πτες, κάτι που οδη­γεί σε «κοκ­κί­νι­σμα» χιλιά­δων δανεί­ων. Αυτό μάλι­στα θα βρε­θεί όπως λένε και στο «μικρο­σκό­πιο» των «θεσμών» που θα βρε­θούν την άλλη βδο­μά­δα στην Ελλάδα.

Λένε ότι «εδώ οι κατα­θέ­σεις είναι διασφαλισμένες».

Ακό­μα όμως κι αν προ­σπε­ρά­σει κανείς ότι …εδώ γελά­νε (οι δικές τους έρευ­νες άλλω­στε την ίδια στιγ­μή λένε ότι η μεγά­λη πλειο­ψη­φία δεν μπο­ρεί να αντε­πε­ξέλ­θει ούτε σε στοι­χειώ­δη «μη προ­βλέ­ψι­μα» έξο­δα, π.χ. ένα πρό­βλη­μα υγεί­ας, ενώ χιλιά­δες άλλα νοι­κο­κυ­ριά «τρώ­νε απ’ τα έτοι­μα» ακό­μα και για στοι­χειώ­δη έξο­δα, λόγω της εκτί­να­ξης της ακρί­βειας, των λογα­ρια­σμών ρεύ­μα­τος, των ενοι­κί­ων), τα «μαθη­μα­τι­κά» κάθε άλλο παρά βγαί­νουν. Για παρά­δειγ­μα, το «Ταμείο Εγγύ­η­σης Κατα­θέ­σε­ων και Επεν­δύ­σε­ων» έχει απο­θε­μα­τι­κά 4 δισ. την ώρα που οι κατα­θέ­σεις ξεπερ­νά­νε …τα 200 δισ. «Τα ευκό­λως εννο­ού­με­να παρα­λεί­πο­νται» για το σε ποιον θα φορ­τω­θούν τα βάρη στην πρώ­τη δυσκολία…

Βέβαια, τα αστι­κά επι­τε­λεία δεν μιλά­νε για τα ελά­χι­στα που μπο­ρεί να έχουν στην άκρη μισθω­τοί και λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Αντί­θε­τα, το ζήτη­μα — όπως οι ίδιοι γρά­φουν — είναι ότι «η επί­δρα­ση δεν εξα­ντλεί­ται στις κατα­θέ­σεις» αλλά «μπο­ρεί να αγγί­ξει τη χρη­μα­το­δό­τη­ση της εθνι­κής οικο­νο­μί­ας και την ανά­πτυ­ξη». Μπο­ρεί δηλα­δή να επη­ρε­ά­σει τα κον­δύ­λια, τα δάνεια και λοι­πές «εγγυ­ή­σεις» που έχουν στα χέρια τους οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμιλοι.

Γι’ αυτό εξάλ­λου και ο διοι­κη­τής της ΤτΕ στο άρθρο του επι­ση­μαί­νει ότι «υπάρ­χει εδώ και και­ρό σοβα­ρή καθυ­στέ­ρη­ση στην ορι­στι­κο­ποί­η­ση του ευρω­παϊ­κού συστή­μα­τος εγγύ­η­σης κατα­θέ­σε­ων», αφού όπως λέει υπάρ­χουν «οι επι­φυ­λά­ξεις μιας σει­ράς χωρών» που λένε ότι θα πρέ­πει να προη­γη­θεί η «μεί­ω­ση του κιν­δύ­νου» «και να ακο­λου­θή­σει ο επι­με­ρι­σμός του κινδύνου».

Μια …ευγε­νι­κή δια­τύ­πω­ση για να περι­γρά­ψει κανείς το «μακε­λειό» των αντι­θέ­σε­ων στο εσω­τε­ρι­κό της ΕΕ, με καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη όπως η Γερ­μα­νία και άλλα να αρνού­νται να πλη­ρώ­σουν τα «σπα­σμέ­να» άλλων καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, του­λά­χι­στον όσο αυτό δεν αγγί­ζει την ίδια τη συνο­χή της ιμπε­ρια­λι­στι­κής Ενω­σης. Και με τους λαούς να πλη­ρώ­νουν σε κάθε περί­πτω­ση και τους σφο­δρούς αντα­γω­νι­σμούς και τους όποιους προ­σω­ρι­νούς συμ­βι­βα­σμούς, που μετα­φρά­ζο­νται σε μνη­μό­νια διαρκείας.

***

Λένε, τέλος, ότι οι εγχώ­ριες τρά­πε­ζες «δεν έχουν την ίδια έκθε­ση στις διε­θνείς αγο­ρές», ότι έχουν «δια­φο­ρο­ποί­η­ση χαρ­το­φυ­λα­κί­ου» και άλλα τέτοια.

Την ίδια ώρα όμως καμα­ρώ­νουν για την έντα­ξη στο τρα­πε­ζι­κό σύστη­μα της ΕΕ, για τα «ρεκόρ» εξα­γω­γών και «εξω­στρέ­φειας» της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας, και βάζουν έναν μεγά­λο «αστε­ρί­σκο» λέγο­ντας πως «αν η κρί­ση διε­θνώς βαθύ­νει κι άλλο, ασφα­λώς κάτι τέτοιο δεν μπο­ρεί παρά να επη­ρε­ά­σει και την εγχώ­ρια τρα­πε­ζι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα». Περι­γρά­φουν δηλα­δή εμμέ­σως πλην σαφώς ότι όχι μόνο δεν χωρί­ζουν «σινι­κά τεί­χη» την εγχώ­ρια καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία από αυτή της Ευρω­ζώ­νης, αλλά αντί­θε­τα ότι τα περι­βό­η­τα «ατού» της, όπως η έντα­ξη στην Ευρω­ζώ­νη ή η «εξω­στρέ­φεια» και η αύξη­ση των ξένων επεν­δύ­σε­ων, την αφή­νουν ακό­μα πιο εκτεθειμένη…

***

Όπως και να ‘χει, όσο νωρίς κι αν είναι για να εκτι­μή­σει κανείς την πορεία των όσων βρί­σκο­νται σε εξέ­λι­ξη και τον ακρι­βή αντί­κτυ­πό τους και στο εγχώ­ριο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό σύστη­μα το μόνο σίγου­ρο είναι ότι οι «μάγοι του Οζ» των αστι­κών επι­τε­λεί­ων ένα πράγ­μα δεν μπο­ρούν να εξα­φα­νί­σουν: Τα αδιέ­ξο­δα και τις αντι­φά­σεις που βρί­σκο­νται στο ίδιο το DNA του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, όπως και το γεγο­νός ότι οι αλχη­μεί­ες τους οξύ­νουν και σε καμία περί­πτω­ση δεν μπο­ρούν να αντι­με­τω­πί­σουν τα αδιέ­ξο­δα αυτά. Ισα ίσα, θα τα φορ­τώ­νουν συνε­χώς στον λαό, όπως τα φορ­τώ­νουν και τώρα με τις ανα­κε­φα­λαιο­ποι­ή­σεις, με τη φορο­λη­στεία για να πλη­ρώ­νο­νται οι «ανα­βαλ­λό­με­νοι φόροι» και λοι­πές φορο­α­παλ­λα­γές των τρα­πε­ζών, με τις αυξή­σεις των επι­το­κί­ων κ.ο.κ.

Γι’ αυτό και η μόνη σίγου­ρη «επέν­δυ­ση» για τον λαό είναι ο αγώ­νας του που θα βάζει στο επί­κε­ντρο το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα και όσους το υπη­ρε­τούν. Μόνο αυτός μπο­ρεί να κόψει τον «γόρ­διο δεσμό».

Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από τον «Ριζο­σπά­στη» και την στή­λη «Απο­κα­λυ­πτι­κά»