Καρδίτσα ‑εκεί όπου ακόμα και το χρώμα του ανέμου είναι καφέ

Τα πλημ­μυ­ρι­κά φαι­νό­με­να που εκδη­λώ­θη­καν το από­γευ­μα της 18ης Σεπτέμ­βρη έπνι­ξαν όλο το νομό της Καρ­δί­τσας, από τα καμπο­χώ­ρια και την πρω­τεύ­ου­σα μέχρι τα ορει­νά χωριά της λίμνης Πλα­στή­ρα και των Αγράφων.
Χιλιά­δες ανθρώ­πων έμει­ναν να παλεύ­ουν μέχρι και σήμε­ρα για τις υπο­σχε­θεί­σες –χωρίς αντί­κρυ­σμα, απο­ζη­μιώ­σεις και κυρί­ως για την εξα­σφά­λι­ση της επι­βί­ω­σή τους.
Περί­που τρεις μήνες από εκεί­νη την ημέ­ρα που ακό­μα και το χρώ­μα του ανέ­μου έγι­νε καφέ.

Το νερό και η λάσπη κατέ­στρε­ψε σπί­τια και σοδειές έτοι­μες προς περι­συλ­λο­γή, αχρή­στευ­σε υπο­δο­μές, διέ­λυ­σε καταστήματα.
Έπνι­ξε τρεις ανθρώ­πους, μία γυναί­κα στο Μου­ζά­κι η οποία παρα­σύρ­θη­κε από τον ποτα­μό Πάμισ­σο, έναν κτη­νο­τρό­φο λίγο έξω απ’ την Καρ­δί­τσα όταν αυτός προ­σπα­θού­σε να σώσει τα ζώα του και έναν κάτοι­κο στην Καστα­νιά όταν το σπί­τι του πλα­κώ­θη­κε από το βουνό.

Άφη­σε κάποιες εκα­το­ντά­δες ανθρώ­πων στην Αργι­θέα και στα Άγρα­φα απο­κλει­σμέ­νους, σε κάποιες περι­πτώ­σεις μέχρι και δύο εβδο­μά­δες μετά, χωρίς ρεύ­μα ή οδι­κή πρόσβαση.
Άφη­σε τους καμπί­σιους να προ­σπα­θούν να ξανα­στή­σουν τα νοι­κο­κυ­ριά, να στε­γνώ­σουν έπι­πλα και σκεπάσματα.
Εκεί στον κάμπο, τα κάπο­τε καλ­λιερ­γή­σι­μα χωρά­φια, σήμε­ρα μοιά­ζουν με μία απέ­ρα­ντη πετρώ­δη έρη­μο απ’ τα φερ­τά υλικά.
«Στα περισ­σό­τε­ρα από τα χωρά­φια αυτά που πλημ­μύ­ρι­σαν θα απαι­τη­θούν από 3 ως 5 χρό­νια να καλ­λιερ­γη­θούν ξανά, καθώς έχουν γεμί­σει πέτρα και χαλί­κια, ενώ έχει εξα­φα­νι­στεί το αργι­λώ­δες χώμα, που είναι το γόνι­μο έδα­φος, ιδιαί­τε­ρα σε εκεί­να που είναι επι­κλι­νή» δήλω­νε τις επό­με­νες εβδο­μά­δες σε τοπι­κό τηλε­ο­πτι­κό σταθ­μό ο καθη­γη­τής γεω­πο­νι­κής του πανε­πι­στη­μί­ου Θεσ­σα­λί­ας Φ. Γέμ­τος.

Άφη­σε χιλιά­δες ανθρώ­πους να παλεύ­ουν για το βασι­κό εισό­δη­μα, να προ­σπα­θούν να ξεφύ­γουν από την ανερ­γία που ήδη κύκλω­νε τον νομό.
Το δεύ­τε­ρο lockdown επέ­φε­ρε ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη ερή­μω­ση στην πόλη, ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη αβε­βαιό­τη­τα για την επιβίωση.

Άφη­σε και έναν εκνευ­ρι­στι­κό από­η­χο πολι­τι­κών χειρισμών.
Με μία σύσκε­ψη των αρμο­δί­ων την προη­γου­μέ­νη της πλημ­μύ­ρας που το μόνο που εξα­σφά­λι­σε ήταν πηχαί­ους τίτλους περί αιτη­μό­τη­τας στον τοπι­κό τύπο.
Με έναν δήμαρ­χο που ενώ η πόλη ήταν χωρίς ρεύ­μα ενη­μέ­ρω­νε μέσω facebook.
Με την πρω­θυ­πουρ­γι­κή επί­σκε­ψη να προ­γραμ­μα­τί­ζε­ται την «δεύ­τε­ρη εργά­σι­μη ημέ­ρα», όπως με θρά­σος δήλω­νε ο κυβερ­νη­τι­κός εκπρό­σω­πος. Και τις τοπι­κές εξου­σί­ες όχι μόνο να μην ψελ­λί­ζουν μία «συγνώ­μη» αλλά να βγαί­νουν στο προ­σκή­νιο με έναν θρα­σύ τσαμπουκά.
[…]

Δίκτυο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας

Μέσα σε όλο αυτό το σκη­νι­κό, όλες εκεί­νες τις ημέ­ρες, από τα πρώ­τα λεπτά της κατα­στρο­φής, η αλλη­λεγ­γύη και η αλλη­λο­βο­ή­θεια δόθη­καν απλόχερα.
Από γεί­το­να σε γει­τό­νισ­σα, από συγ­χω­ρια­νό σε συγ­χω­ρια­νή.
Από ανθρώ­πους που μπο­ρεί λόγω τυχαί­ας γεω­γρα­φι­κής θέσης του χωριού να μην πλημ­μύ­ρι­σαν, από ανθρώ­πους που έτυ­χε να μένουν σε ορό­φους μίας πολυ­κα­τοι­κί­ας στην πόλη.
Άγνω­στα χέρια σμί­ξα­νε μέσα σε κατα­στή­μα­τα για το ξελά­σπω­μά τους. Συμ­με­τεί­χαν στο συλ­λο­γι­κό μαγεί­ρε­μα στο Παυ­σί­λυ­πο, μέσα από την αυτο­ορ­γα­νω­μέ­νη δομή «Ο Άλλος άνθρω­πος», χέρια ντό­πιων και προ­σφύ­γων που ζουν στην Καρ­δί­τσα. Άγνω­στα χέρια και άγνω­στα πόδια φτά­σα­νε σε χωριά του κάμπου και των βου­νών για να μετα­φέ­ρουν είδη πρώ­της ανά­γκης, μερί­δες φαγη­τού και νερά.
Στις συνοι­κί­ες της πόλης, στις Καμι­νά­δες και στον Αλιάκ Μαχα­λά που κατα­στρά­φη­καν περισ­σό­τε­ρο, όλοι βάλα­νε χέρια να βοη­θή­σου­νε ανθρώ­πους ξεχα­σμέ­νους, μονα­χι­κούς, οι οποί­οι αρνή­θη­καν πει­σμα­τι­κά να εγκα­τα­λεί­ψουν το λασπω­μέ­νο τους σπί­τι για να πάνε στα ξενο­δο­χεία που μίσθω­σε ο Δήμος.
Εκεί ήταν η ζωή τους.

Όταν το μεγα­λύ­τε­ρο μιντια­κό και πολι­τι­κό βάρος είχε πέσει στην κατε­στραμ­μέ­νη πρω­τεύ­ου­σα του νομού, ένα αθό­ρυ­βο δίκτυο αλλη­λεγ­γύ­ης στή­θη­κε και στα ορει­νά.
Ο Πολι­τι­στι­κός Σύλ­λο­γος Νέων Νεο­χω­ρί­ου θα βρε­θεί στο κέντρο αυτού του συντο­νι­σμού, θα συγκε­ντρώ­σει είδη πρώ­της ανά­γκης και θα τα δια­νεί­μει για μέρες σε χωριά και οικι­σμούς, ακό­μα και με σκοι­νιά εκεί όπου η οδι­κή πρό­σβα­ση είναι αδύνατη.

Άγνω­στοι φάρυγ­γες συνα­ντή­θη­καν τρεις φορές στον δρό­μο (στην κεντρι­κή πλα­τεία – στις 25 Σεπτέμ­βρη και στις 5 Οκτώ­βρη – και έξω από το δημο­τι­κό συμ­βού­λιο στις 2 Οκτώ­βρη), διεκ­δι­κώ­ντας συνο­λι­κές και ολο­κλη­ρω­τι­κές απο­ζη­μιώ­σεις για τους πλη­γέ­ντες. Διεκ­δί­κη­σαν να μην ξεχα­στεί η πόλη και πάνω απ΄ όλα να μην ξεχά­σου­με εμείς τί συνέβη.
Και να κρα­τή­σου­με σφι­χτά στους λασπω­μέ­νους κόρ­φους μας τα διδάγ­μα­τα που παρέ­χει απλό­χε­ρα (και λυσ­σα­σμέ­να) η φύση σε εκεί­να τα μυα­λά που θέλουν να σκί­σουν τα βου­νά με δρό­μους για αιο­λι­κές επεν­δύ­σεις.
[…]

✔️   Από τη η 2η έκδο­ση της εφη­με­ρί­δας “Οι ερα­στές των Αγρά­φων”
(κομ­μά­τι μεγα­λύ­τε­ρου κει­μέ­νου, που γρά­φτη­κε για την κατα­στρο­φή στην Καρ­δί­τσα).
✔️   Δια­βά­στε όλο το κεί­με­νο εδώ.