Καταδικάζετε;

Κατα­δι­κά­ζε­τε απε­ρί­φρα­στα το τρο­μο­κρα­τι­κό χτύ­πη­μα στο Παρίσι;

Τι ακρι­βώς καλού­μα­στε να κατα­δι­κά­σου­με όμως; Τους τζιχαντιστές;

Και τι γίνε­ται με αυτούς που τους εξέ­θρε­ψαν και τους εξό­πλι­σαν; Με την καλ­λιερ­γού­με­νη ισλα­μο­φο­βία, που τσου­βα­λιά­ζει συλ­λή­βδην; Με τα υπο­κρι­τι­κά «φλο­γε­ρά» κηρύγ­μα­τα περί ελευ­θε­ρο­τυ­πί­ας, ιδί­ως στην Ελλά­δα που ξεπερ­νά στις παρα­βιά­σεις της πολ­λές χώρες του τρί­του κόσμου; Με τα ανό­η­τα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα περί «σύγκρου­σης πολιτισμών»;

Τι γίνε­ται με τον κόσμο της ελεύ­θε­ρης εκμε­τάλ­λευ­σης, που γεν­νά τη βαρ­βα­ρό­τη­τα και την κατα­πί­ε­ση, όπως το σύν­νε­φο τη βρο­χή; Με τα ψεύ­τι­κα διλήμ­μα­τα και τις εύκο­λες κατα­δί­κες, που κρύ­βουν τον πραγ­μα­τι­κό ένοχο;

Η δική μας κατα­δί­κη είναι αυτο­νό­η­τη, αλλά είναι συνο­λι­κή. Και με ενο­χλη­τι­κές (για το σύστη­μα) περιφράσεις…

Σφυ­ρο­δρέ­πα­νος