Καταιγίδες… Γιατί τόσες πολλές τον Ιούνιο;

Στη θέρ­μαν­ση της επι­φά­νειας της Γης, δηλα­δή και της ξηράς και της θάλασ­σας, η οποία αυτήν την επο­χή αρχί­ζει και γίνε­ται έντο­νη, απο­δί­δει το φαι­νό­με­νο των καται­γί­δων, που συνο­δεύ­ο­νται πολ­λές φορές από χαλα­ζό­πτω­ση και ισχυ­ρούς ανέ­μους, ο καθη­γη­τής Φυσι­κής του Πανε­πι­στη­μί­ου Πατρών και του Εργα­στη­ρί­ου Φυσι­κής της Ατμό­σφαι­ρας, Αθα­νά­σιος Αργυρίου.

Μάλι­στα όπως ανα­φέ­ρει, «το φαι­νό­με­νο αυτό είναι σύνη­θες», επι­ση­μαί­νο­ντας ταυ­τό­χρο­να ότι «η έντο­νη θέρ­μαν­ση της Γης έχει δύο συνέ­πειες» και εξη­γεί: «Η θέρ­μαν­ση αφε­νός μεν ωθεί το θερ­μό αέρα της επι­φά­νειας προς μεγα­λύ­τε­ρα ύψη της ατμό­σφαι­ρας, όπως δηλα­δή λει­τουρ­γεί ένα αερό­στα­το θερ­μού αέρα και αφε­τέ­ρου, ενι­σχύ­ει σημα­ντι­κά την εξά­τμι­ση του νερού από την επι­φά­νεια της Γης, με απο­τέ­λε­σμα, ο ανερ­χό­με­νος θερ­μός αέρας, να συμπα­ρα­σύ­ρει μεγά­λες ποσό­τη­τες υδρατμών».

Ο Αθα­νά­σιος Αργυ­ρί­ου, λέει ακό­μα στο ΑΠΕ — ΜΠΕ ότι «στις αρχές του καλο­και­ριού η θερ­μο­κρα­σία κοντά στην επι­φά­νεια της Γης είναι αυξη­μέ­νη, όμως η ανώ­τε­ρη ατμό­σφαι­ρα δεν έχει ακό­μη προ­λά­βει να θερ­μαν­θεί ανά­λο­γα» και προ­σθέ­τει: «Έτσι, η θερ­μο­κρα­σία σε μεγα­λύ­τε­ρα ύψη μειώ­νε­ται από­το­μα, κάτι το οποίο στη Μετε­ω­ρο­λο­γία χαρα­κτη­ρί­ζε­ται ως ατμο­σφαι­ρι­κή αστά­θεια. Σε συν­θή­κες αστά­θειας, η ανερ­χό­με­νη μάζα θερ­μού αέρα, επι­τα­χύ­νε­ται σημα­ντι­κά, με απο­τέ­λε­σμα να βρί­σκε­ται ταχύ­τα­τα σε ψυχρό­τε­ρο περι­βάλ­λον και έτσι οι υδρα­τμοί που αυτή περιέ­χει, υγρο­ποιού­νται. Αυτός είναι και ο λόγος που πριν την εκδή­λω­ση μιας καται­γί­δας, εμφα­νί­ζο­νται πυκνά σύν­νε­φα, τα ονο­μα­ζό­με­να κατα­κό­ρυ­φης ανά­πτυ­ξης, δηλα­δή εκτεί­νο­νται προς τα άνω και όχι ορι­ζό­ντια. Όταν η υγρο­ποί­η­ση φτά­σει σε βαθ­μό που η άνω­ση δεν επι­τρέ­πει πλέ­ον στα υδρο­στα­γο­νί­δια που απο­τε­λούν τα νέφη, να αιω­ρού­νται στην ατμό­σφαι­ρα, αρχί­ζει η βροχή».

Μένο­ντας στο θέμα της εκδή­λω­σης των καται­γί­δων, ο καθη­γη­τής τονί­ζει  «επει­δή η ποσό­τη­τα των υδρα­τμών που μετα­φέρ­θη­καν και που υγρο­ποιού­νται, είναι σημα­ντι­κή λόγω της υψη­λής θερ­μο­κρα­σί­ας στην επι­φά­νεια της Γης, η βρο­χή που προ­κα­λεί­ται είναι έντο­νη, απο­τε­λού­με­νη από πολύ μεγά­λο αριθ­μό ψυχρών στα­γό­νων βρο­χής, οι οποί­ες κατά την κάθο­δό τους συμπα­ρα­σύ­ρουν τον ψυχρό αέρα του περι­βάλ­λο­ντός τους, ο οποί­ος, ερχό­με­νος σε επα­φή μαζί τους, ψύχε­ται ακό­μη περισσότερο».

«Ο αέρας αυτός», συνε­χί­ζει ο καθη­γη­τής, «φτά­νο­ντας στην επι­φά­νεια της Γης, δια­χέ­ε­ται προς όλες τις κατευ­θύν­σεις με μεγά­λη έντα­ση, δηλα­δή εκδη­λώ­νε­ται μπουρίνι».

Σχε­τι­κά με το αν θα συνε­χι­στεί το συγκε­κρι­μέ­νο φαι­νό­με­νο, ο Αθα­νά­σιος Αργυ­ρί­ου εκτι­μά ότι «το φαι­νό­με­νο θα συνε­χι­στεί στο μεγα­λύ­τε­ρο μέρος της χώρας μέχρι και αυτό το Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο, αλλά οποια­δή­πο­τε πρό­γνω­ση για μεγα­λύ­τε­ρο χρο­νι­κό διά­στη­μα, είναι παρακινδυνευμένη».

Απα­ντώ­ντας στην ερώ­τη­ση, αν έχουν παρα­τη­ρη­θεί αντί­στοι­χα φαι­νό­με­να στο πρό­σφα­το παρελ­θόν, ο καθη­γη­τής λέει ότι «το φαι­νό­με­νο αυτό συμ­βαί­νει κάθε χρό­νο, κυρί­ως στη Δυτι­κή Ελλά­δα και σε περιο­χές με μεγά­λο υψό­με­τρο» και συμπλη­ρώ­νει: «Συνή­θως εμφα­νί­ζε­ται περί τα τέλη Μαΐ­ου με αρχές Ιου­νί­ου και διαρ­κεί περί­που για 10 ημέ­ρες, όμως δεν απο­κλεί­ε­ται η εμφά­νι­σή του και τους υπό­λοι­πους θερι­νούς μήνες ή και το Σεπτέμ­βριο. Χαρα­κτη­ρι­στι­κά, προ τριε­τί­ας ή τετρα­ε­τί­ας, στην περιο­χή του Πατραϊ­κού, είχε συμ­βεί τον Αύγου­στο και είχε διαρ­κέ­σει σχε­δόν όλο το μήνα».

Όσον αφο­ρά στην εξέ­λι­ξη του και­ρού μέσα στους επό­με­νους μήνες, ο Αθα­νά­σιος Αργυ­ρί­ου ανα­φέ­ρει στο ΑΠΕ — ΜΠΕ ότι «για τους μήνες Ιού­λιο, Αύγου­στο και Σεπτέμ­βριο, η μέση θερ­μο­κρα­σία ανα­μέ­νε­ται να είναι ελά­χι­στα υψη­λό­τε­ρη από αυτή του μέσου όρου της περιό­δου 1993 — 2016, ενώ ο υετός δεν ανα­μέ­νε­ται να εμφα­νί­σει διαφορές».