Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Καταραμένο καλαμάκι

Είναι παρά­λο­γο να πού­με πως ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να όπως ο καύ­σω­νας στη­νΕυ­ρώ­πη σχε­τί­ζο­νται με την κλι­μα­τι­κή αλλα­γή; Χρειά­ζε­ται φυσι­κά κάποιος να είναι προ­σε­κτι­κός προ­τού συν­δέ­ει άμε­σα τέτοια φαι­νό­με­να. Ωστό­σο δεν είναι κρυ­φό ότι κλι­μα­τι­κά πάμε κατά δια­βό­λου. Και ποια είναι απά­ντη­σή μας; Τρέ­χου­με τα καλα­μά­κια και την πλα­στι­κή σακού­λα. Δεν λέω! Κακά είναι και να μην τα ξανα­χρη­σι­μο­ποι­ή­σου­με! Αλλά γίνε­ται επι­τέ­λους το περι­βαλ­λο­ντι­κό κίνη­μα να κατα­λά­βει πως εάν δεν ελέγ­χει η κοι­νω­νία την παρα­γω­γή αλλά την ελέγ­χει αυτή το κέρ­δος πως δεν θα στα­μα­τή­σει αυτό το κακό με τίπο­τα; Εγώ λέω κάτω τα καλά­μια! Θα πού­με όλοι κάτω το σύστημα;

Πηγή: Χαραυ­γή / Παλμ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο