Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΚΑΤΑΡαμένο Μουντιάλ: Πάνω από 6.500 εργάτες νεκροί στα κάτεργα του Παγκοσμίου Κυπέλλου

Πλη­θαί­νουν οι αντι­δρά­σεις όσο πλη­σιά­ζει η ημε­ρο­μη­νία έναρ­ξης (20 Νοέμ­βρη) του Μου­ντιάλ που θα διε­ξα­χθεί φέτος στο Κατάρ.

Οπα­δοί από μια σει­ρά χώρες έχουν εκφρά­σει με πανό τον απο­τρο­πια­σμό τους για τα όσα συμ­βαί­νουν στην χώρα της Μέσης Ανα­το­λής, ενώ­νο­ντας τις φωνές τους ενά­ντια στην αιμα­το­βαμ­μέ­νη μπίζ­να δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων μετα­ξύ του Κατάρ και της FIFA.

Πρό­κει­ται για μια διορ­γά­νω­ση που έχει — στην κυριο­λε­ξία — χτι­στεί πάνω στα πτώ­μα­τα χιλιά­δων εργα­τών που δού­λε­ψαν επί 12 και πλέ­ον έτη για την κατα­σκευή των αθλη­τι­κών εγκα­τα­στά­σε­ων που θα φιλο­ξε­νή­σουν το Παγκό­σμιο Κύπελλο.

Σύμ­φω­να με τα στοι­χεία που έχουν δει το φως της δημο­σιό­τη­τας, πάνω από 6.500 άνθρω­ποι έχουν χάσει τη ζωή τους στα έργα που ξεκί­νη­σαν το 2010. Οι πιο πολ­λοί από αυτούς ήταν από την Ινδία, ενώ σε αυτή τη μακά­βρια λίστα ακο­λου­θούν το Νεπάλ, το Μπα­γκλα­ντές, το Πακι­στάν και η Σρι Λάνκα.

Ο πραγ­μα­τι­κός αριθ­μός των εργα­τών που έχα­σαν την ζωή τους στα κάτερ­γα του Κατάρ τα τελευ­ταία 12 χρό­νια υπο­λο­γί­ζε­ται πως είναι πολύ υψη­λό­τε­ρος (αγγί­ζο­ντας τους 12.000), αν ληφθούν υπ’ όψη οι άθλιες συν­θή­κες εργα­σί­ας, οι ασθέ­νειες και η έλλει­ψη ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κής περί­θαλ­ψης, οι εξαι­ρε­τι­κά υψη­λές θερ­μο­κρα­σί­ες, κλπ.

Από το 2010 που ανα­τέ­θη­κε η διορ­γά­νω­ση του Μου­ντιάλ στην χώρα της Μέσης Ανα­το­λής, ο διε­θνής Τύπος έχει κατα­γρά­ψει χιλιά­δες περι­πτώ­σεις εργα­σια­κής σκλα­βιάς, με αλλο­δα­πούς εργά­τες να στοι­βά­ζο­νται σε κοντέι­νερ χωρίς κανέ­να απο­λύ­τως εργα­σια­κό δικαί­ω­μα, με τα επί­ση­μα έγγρα­φά τους (δια­βα­τή­ρια, άδειες) να έχουν κατα­σχε­θεί και ζώντας διαρ­κώς υπό την απει­λή της φυλά­κι­σης ή της απέλασης.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κές οι μαρ­τυ­ρί­ες εργα­τών που δημο­σί­ευ­σε η «Διε­θνής Αμνηστία»:

«Η ζωή μου εδώ είναι σαν φυλα­κή. Ο μάνα­τζερ μου είπε: “Εάν θέλεις να μεί­νεις στο Κατάρ, κρά­τα το στό­μα σου κλει­στό και δού­λευε”» είπε ο  Ντι­πάκ, μεταλ­λερ­γά­της στο Στά­διο Χαλί­φα. Ένας άλλος εργά­της, ο Σαμίμ απ’ το Μπαν­γκλα­ντές σημεί­ω­σε: «Θυμά­μαι την πρώ­τη μου μέρα στο Κατάρ. Το πρώ­το πράγ­μα που μου συνέ­βη ήταν να μου πάρουν το δια­βα­τή­ριο. Έκτο­τε δεν το ξαναείδα».

Παρά το γεγο­νός ότι οι καταγ­γε­λί­ες έχουν κάνει το γύρο του κόσμου, η διορ­γα­νώ­τρια Παγκό­σμια Ομο­σπον­δία Ποδο­σφαί­ρου (FIFA) συνε­χί­ζει να κωφεύ­ει επι­δει­κτι­κά. Μιλώ­ντας στην εφη­με­ρί­δα «Γκάρ­ντιαν», στέ­λε­χος της FIFA δήλω­σε: «Έχο­ντας λάβει πολύ αυστη­ρά μέτρα για την ασφά­λεια και υγεία των εργα­τών, η συχνό­τη­τα των ατυ­χη­μά­των στις κατα­σκευ­ές για το Παγκό­σμιο Κύπελ­λο του Κατάρ είναι πολύ χαμη­λή σε σχέ­ση με άλλα αντί­στοι­χα πρό­τζεκτ σε όλο τον κόσμο».

Προ­σω­πι­κό­τη­τες του ποδο­σφαί­ρου και του αθλη­τι­σμού ευρύ­τε­ρα, όπως για παρά­δειγ­μα ο Ερίκ Καντο­νά έχουν απευ­θύ­νει κάλε­σμα για μποϊ­κο­τά­ρι­σμα του Παγκο­σμί­ου Κυπέλλου.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο