Η τοπο­θέ­τη­ση του Μνη­μεί­ου και η πραγ­μα­το­ποί­η­ση της εκδή­λω­σης απο­τε­λούν ελά­χι­στο φόρο τιμής σε όλους όσοι φυλα­κί­στη­καν, εξο­ρί­στη­καν, βασα­νί­στη­καν ή άφη­σαν τη ζωή τους σ’ αυτό το μαρ­τυ­ρι­κό νησί κατα­με­σής του Αιγαίου.

Στην εκδή­λω­ση θα δώσουν το «παρών» άνθρω­ποι που εξο­ρί­στη­καν ή φυλα­κί­στη­καν, μέλη των οικο­γε­νειών τους, αλλά και δεκά­δες ακό­μα, για να απο­δώ­σουν φόρο τιμής στους αλύ­γι­στους της ταξι­κής πάλης, σε όλους αυτούς που κρά­τη­σαν ψηλά τη σημαία του αγώ­να ακό­μα και κάτω από τις πιο δύσκο­λες συνθήκες.

Για την επί­σκε­ψη στο νησί οργα­νώ­νε­ται απο­στο­λή, που θα ανα­χω­ρή­σει από το λιμά­νι του Λαυ­ρί­ου, ενώ οι δηλώ­σεις συμ­με­το­χής έκλει­σαν χτες, Δευ­τέ­ρα.

Αιώνιο σύμβολο των αλύγιστων της ταξικής πάλης

Την είπαν — και όχι άδι­κα — θανα­το­νή­σι: Η Γυά­ρος λει­τούρ­γη­σε ως τόπος εξο­ρί­ας και φυλα­κή, από το 1947 μέχρι το 1952, από το 1955 μέχρι το 1961 και από το 1967 μέχρι το 1974. Περισ­σό­τε­ροι από 18.000 την πρώ­τη περί­ο­δο, κοντά στους 800 τη δεύ­τε­ρη περί­ο­δο και πάνω από 6.000 την τρί­τη περίοδο.

Από τις εργα­σί­ες για την τοπο­θέ­τη­ση του Μνη­μεί­ου. Στη μεταλ­λι­κή πλά­κα ανα­γρά­φο­νται τα ονό­μα­τα των νεκρών της Γυάρου

Οι κρα­τού­με­νοι κομ­μου­νι­στές και άλλοι αγω­νι­στές του λαού και στις τρεις περιό­δους λει­τουρ­γί­ας της φυλα­κής στη Γυά­ρο πέρα­σαν σκλη­ρά μαρ­τύ­ρια και βασα­νι­στή­ρια, πιε­ζό­με­νοι να υπο­γρά­ψουν δήλω­ση μετα­νοί­ας — απο­κή­ρυ­ξης του ΚΚΕ.Κάθε μαρ­τυ­ρία που έχει δημο­σιο­ποι­η­θεί για τη Γυά­ρο απο­τε­λεί μαρ­τυ­ρία φρί­κης. Ολες μαζί μαρ­τυ­ρούν το απύθ­με­νο μίσος της αστι­κής τάξης για τον ταξι­κό της αντί­πα­λο, την εργα­τι­κή τάξη και την πολι­τι­κή της έκφρα­ση, το ΚΚΕ.

Χιλιά­δες είναι εκεί­νοι που παρέ­μει­ναν αλύ­γι­στοι. Η στά­ση τους αυτή απο­τε­λεί προ­σφο­ρά πρώ­του μεγέ­θους στην πάλη για καλύ­τε­ρη κοι­νω­νία, στην πάλη για το σοσια­λι­σμό — κομμουνισμό.

Οι χιλιά­δες αλύ­γι­στοι της ταξι­κής πάλης απέ­δει­ξαν πως η κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δος δεν μπο­ρεί να ανα­κο­πεί, να κατα­στα­λεί, παρά τα πισω­γυ­ρί­σμα­τα και τις προ­σω­ρι­νές ήττες. Η κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δος δεν μπο­ρεί να εγκλω­βι­στεί στο σκου­ρια­σμέ­νο περί­βλη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης, της αδι­κί­ας, της καταστολής.

Το Μνημείο

Το Μνη­μείο που θα απο­κα­λυ­φθεί φιλο­τέ­χνη­σε ο γλύ­πτης Αντώ­νης Μυρω­διάς, ο οποί­ος συμ­με­τεί­χε στον πανελ­λή­νιο καλ­λι­τε­χνι­κό δια­γω­νι­σμό που είχε προ­κη­ρύ­ξει η ΚΕ του ΚΚΕ για τη φιλο­τέ­χνη­ση και εγκα­τά­στα­ση Μνη­μεί­ων στη Γυά­ρο και τη Μακρό­νη­σο και έλα­βε την πρώ­τη θέση, όσον αφο­ρά το δια­γω­νι­σμό για τη Γυάρο.

Το έργο του Α. Μυρω­διά, με τίτλο «Ρωγ­μή», παρα­πέ­μπει στη σκλη­ρή πάλη ανά­με­σα σε δύο κόσμους, αυτόν του σάπιου, καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και αυτόν του νέου κόσμου, της πραγ­μα­τι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης, του σοσια­λι­σμού. Μας οπλί­ζει με δύνα­μη, θάρ­ρος και αισιο­δο­ξία για την τελι­κή νίκη, τη δικαί­ω­ση αγώ­νων και θυσιών. Ο ίδιος ο δημιουρ­γός σημειώ­νει πως «στο “σώμα” του είναι καρ­φω­μέ­να είκο­σι ένα (όσα και τα χρό­νια λει­τουρ­γί­ας των κολα­στη­ρί­ων) πρί­σμα­τα, θραύ­σμα­τα από υλι­κό ανο­ξεί­δω­το, μόνι­μα λαμπε­ρό και αναλ­λοί­ω­το στο χρό­νο. Είναι η αντι­δια­στο­λή: Το φωτει­νό μέλ­λον, λαμπε­ρό στην αντί­θε­ση με το ζοφε­ρό, δια­βρω­μέ­νο παρελ­θόν. Οι “Ρωγ­μές” με τις έντο­νες εξάρ­σεις προσ­δί­δουν έντο­να δρα­μα­τι­κό χαρα­κτή­ρα στην πάλη μετα­ξύ των δύο ιδε­ο­λο­γιών. Τα πρί­σμα­τα και το αναλ­λοί­ω­το υλι­κό τους είναι η ανα­φο­ρά στους κρα­τού­με­νους κομ­μου­νι­στές που υπέ­φε­ραν, βασα­νί­στη­καν ή έχα­σαν τη ζωή τους για τις ιδέ­ες τους, παρέ­μει­ναν ωστό­σο αμε­τα­κί­νη­τοι σε αυτές».

Για την εγκα­τά­στα­ση του Μνη­μεί­ου, όσο και για τη δια­μόρ­φω­ση του περι­βάλ­λο­ντος χώρου, εδώ και μέρες δεκά­δες οικο­δό­μοι, μηχα­νι­κοί, ηλε­κτρο­λό­γοι, χτί­στες και άλλες ειδι­κό­τη­τες, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ βρί­σκο­νται στο νησί, κάνο­ντας κάτω από αντί­ξο­ες συν­θή­κες τη νύχτα μέρα προ­κει­μέ­νου όλα να είναι έτοι­μα το ερχό­με­νο Σάββατο.

Κάλεσμα οικονομικής ενίσχυσης

Όλη αυτή η δια­δι­κα­σία έχει αυξη­μέ­νο οικο­νο­μι­κό κόστος, κι ενώ σε εξέ­λι­ξη βρί­σκε­ται και η κατα­σκευή του δεύ­τε­ρου Μνη­μεί­ου που θα τοπο­θε­τη­θεί στη Μακρόνησο.

Γι’ αυτόν το λόγο η ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα σε κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, ζητώντας τη συνδρομή του, για την ολοκλήρωση της κατασκευής, μεταφοράς και τοποθέτησης των Μνημείων.

Η αντα­πό­κρι­ση είναι ήδη συγκι­νη­τι­κή και ενθαρ­ρυ­ντι­κή, σε συν­δυα­σμό με την εθε­λο­ντι­κή προ­σφο­ρά δεκά­δων μελών και φίλων του Κόμ­μα­τος. Χρειά­ζε­ται ωστό­σο να γίνουν ακό­μα περισ­σό­τε­ρα για να καλυ­φθεί το κόστος της κατα­σκευ­ής, της μετα­φο­ράς και τοπο­θέ­τη­σης των Μνη­μεί­ων, να ξεπε­ρα­στούν οι επι­πλέ­ον δυσκο­λί­ες που προ­κα­λούν η από­στα­ση των δύο νησιών από αστι­κά κέντρα και η έλλει­ψη μόνι­μης και στα­θε­ρής ακτο­πλοϊ­κής σύνδεσης.

Είναι κρί­σι­μο, επο­μέ­νως, για να στε­φθεί με από­λυ­τη επι­τυ­χία αυτή η πρω­το­βου­λία της ΚΕ, να στη­ρι­χθεί και οικο­νο­μι­κά, με προ­σφο­ρές που μπο­ρούν να κατα­τε­θούν στις κατά τόπους Κομ­μα­τι­κές Οργα­νώ­σεις και στον «Ριζο­σπά­στη».

<|- ΣΧΕΤΙΚΑ