Κική Σεγδίτσα: «Ο νόμος της σιωπής / Φοράει φίμωτρο…»

Σήμε­ρα στο Ατέ­χνως δεν θα παρου­σιά­σου­με μια νέα ποι­ή­τρια αλλά μια δημιουρ­γό με μακρά θητεία τόσο στην ποί­η­ση και την λογο­τε­χνία, όσο στο θέα­τρο και τη δημο­σιο­γρα­φία. Ο λόγος για την Αγγε­λι­κή (Κική) Σεγδί­τσα (γεν. στη Λαμία), πολυ­βρα­βευ­μέ­νη δημο­σιο­γρά­φο και συγ­γρα­φέα, κρι­τι­κό κινη­μα­το­γρά­φου, κρι­τι­κό τέχνης και κρι­τι­κό βιβλίου.

Στη διάρ­κεια των εγκύ­κλιων σπου­δών της ονει­ρευό­ταν να γίνει ψυχο­λό­γος-ψυχί­α­τρος, αλλά την κέρ­δι­σε η δημο­σιο­γρα­φία. Εργά­στη­κε σε έγκυ­ρες εφη­με­ρί­δες ως καλ­λι­τε­χνι­κή συντά­κτης, κρι­τι­κός κινη­μα­το­γρά­φου, ελεύ­θε­ρη ρεπόρ­τερ. Επί­σης, εργά­στη­κε σε πολ­λά περιο­δι­κά ποι­κί­λης ύλης. Συγ­χρό­νως, ασχο­λή­θη­κε με το ραδιό­φω­νο –με προ­σω­πι­κές εκπο­μπές– και την τηλε­ό­ρα­ση ως δημο­σιο­γρά­φος και σενα­ριο­γρά­φος. Tο πρώ­το ελλη­νι­κό σκα­ρί­φη­μα (σίριαλ) «Tο Σπί­τι με το Φοί­νι­κα» έχει την υπο­γρα­φή της, για να ακο­λου­θή­σουν τα «Στη­σι­χό­ρου 73» και άλλες μίνι σει­ρές. Tην κερ­δί­ζει ο κινη­μα­το­γρά­φος με τα σενά­ρια «Tελευ­ταία Πτή­ση», «H Φωνή μιας Aθώας», «H Λιτα­νεία των Hρώων» και άλλα.

Έχει εκδό­σει πολ­λές ποι­η­τι­κές συλ­λο­γές (“Κίτρι­να ράμ­φη”, “Ρυτί­δες”, “Νεκροί Θεοί”, “Ερω­τι­κή Από­δρα­ση”, “Ατα­ξί­δευ­τα”, “Επι­στρο­φή στο μέλ­λον”, “Ξεγύ­μνω­σα την κάμα­ρα”, “Δημο­πρα­σία 1”, “Δημο­πρα­σία 2’’, ‘‘Η Μαρία των Ουρα­νών’’, “Προ­σω­πο­γρα­φί­ες”), μυθι­στο­ρή­μα­τα (“Η Κόλα­ση έχει διεύ­θυν­ση” (2001) “Τ’ Αστέ­ρια καί­γο­νται” (2003) “Πετρω­μέ­νο Μυστι­κό” (2006) “Ένας άγνω­στος μέσα στη Νύχτα” (2008) “Η ζωή που δεν διά­λε­ξε” (2010). Έχει δώσει λογο­τε­χνι­κές διαλέξεις .

Επί­σης, το 2009 τιμή­θη­κε με το Βρα­βείο Δημο­σιο­γρα­φί­ας από την ΕΣΗΕΑ για τη συνο­λι­κή δημο­σιο­γρα­φι­κή της δρά­ση και με το Βρα­βείο Σενα­ρί­ου Σού­λας Πιερ­ρά­κου για τη δια­χρο­νι­κή προ­σφο­ρά της στη δημο­σιο­γρα­φία. H Union et Maintien το 1967 την τίμη­σε με το Xρυ­σό Φοί­νι­κα και η Nederlands Laureaat van Arbeid με το α′ τάξε­ως παρά­ση­μο γραμ­μά­των και τεχνών. Επί­σης, έλα­βε τιμη­τι­κές δια­κρί­σεις από την Commune Libre de Courbevoir (Seine) και την Eλλη­νι­κή Eται­ρεία Kοι­νο­τι­κής Aνά­πτυ­ξης, όπως και το 1ο βρα­βείο καλύ­τε­ρου στί­χου από το 31ο Φεστι­βάλ Θεσ­σα­λο­νί­κης για το τρα­γού­δι «Δώσ’ μου την καρ­διά μου πίσω».

Τα ποι­ή­μα­τα της που παρου­σιά­ζου­με σήμε­ρα είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κά των θεμά­των που ασχο­λή­θη­κε κατά τη διάρ­κεια των προη­γού­με­νων ετών αλλά και στις μέρες μας, βαθιά ανθρώ­πι­να, χωρίς υπερ­βο­λές και φτη­νούς εντυ­πω­σια­σμούς –που τόσο συνη­θί­ζο­νται στην σύγ­χρο­νη ποί­η­ση και λογο­τε­χνία. Ατμο­σφαι­ρι­κά, σύντο­μα και κοφτά, με απλή αλλά όχι απλοϊ­κή γλώσ­σα –σαν να βλέ­πεις μια ται­νία ή ένα θεα­τρι­κό μονό­πρα­κτο, κι εδώ βλέ­που­με πόσο την έχει επη­ρε­ά­σει η κινη­μα­το­γρα­φι­κή και θεα­τρι­κή της εμπει­ρία– κατορ­θώ­νουν να περά­σουν πολ­λά και ιδιαί­τε­ρα μηνύ­μα­τα στον ανα­γνώ­στη. Τα θέμα­τα της είναι δια­χρο­νι­κά και επί­και­ρα. Αφο­ρούν τόσο την σύγ­χρο­νη κοι­νω­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, τα προ­βλή­μα­τα, τα αδιέ­ξο­δα της, το σκο­τά­δι που περι­κλεί­ει τις ανά­γκες μας αλλά παράλ­λη­λα ασχο­λού­νται και με την μεγά­λη υπό­θε­ση του Έρωτα.

Στο σημε­ρι­νό, ανα­γκα­στι­κά πολύ μικρό δείγ­μα, μπο­ρού­με μόνο να προ­σεγ­γί­σου­με το έργο της. Για περισ­σό­τε­ρα αξί­ζει να θυσιά­σου­με λίγο από το χρό­νο μας για να ανα­κα­λύ­ψου­με τις δημιουρ­γί­ες της Κικής Σεγδίτσα.

Ειρη­ναί­ος Μαράκης

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

1.

Αν ερχό­σουν απόψε
πολύ θα σου μιλούσα
για όσα μίση­σα και αγαπώ
για ό,τι αρνή­θη­κα και θέλω
για ναυα­γι­σμέ­να όνει­ρα και ελπίδες
για όσα μίση­σα και αγα­πώ σε σένανε
για όσα σου αρνή­θη­κα και επιθυμώ.
Μετά θ’ άνα­βα να φωτιστούμε
μ’ ένα κερί
και θ΄άφηνα τα μάτια και τα χέρια μας
να εκφραστούνε
θα σ’ έκα­να να κλά­ψεις από ευτυχία.
Αν ερχόσουν…

Από τη συλ­λο­γή ” ερω­τι­κή απόδραση”

2.

Ξέβα­ψε το χρώμα
της αλήθειας
κι έγι­νε μαβί
Κορ­δέ­λα πένθους
ντύθηκε
σε νεκρι­κή πομπή
Ευχές κουρελιασμένες
μεσί­στια τα ψέμματα
να δουν
μα δεν ψυχορραγούν
Στους δρό­μους σέρνεται
σιωπή
κομ­μέ­νη μοιά­ζει αναπνοή
Πατρίδα
αλεί­ψα­με με λάδι το ψωμί
και στο σκο­τά­δι ένα κερί
που στά­ζει όλο μαράζι
Για­τί άρα κλαί­ει το παιδί;

3.

Περ­πα­τώ σε δρόμους
βατούς
που μύρια αποτυπώματα
κρατούν
κι ανεξιχνίαστα
θα μείνουν.

4.

Μεσά­νυ­χτα και κάτι
δεί­χτες πισωστρατίζουν
μνήμες
χεί­λη που δε σμίξανε
στης αθω­ό­τη­τας δειλία
χρό­νια της αθωότητας
και της βιασύνης.
Τι γρή­γο­ρα που διάβηκαν!

5.

-Πως πας;
‑Μας ακούν
‑Για­τί δεν μιλάς;
‑Μας ακούν
‑Η μαμά; Ο μπαμπάς;
‑Μας ακούν
‑Ο νόμος της σιωπής
Φορά­ει φίμωτρο…

Η στή­λη «Νέοι Δημιουρ­γοί» θα φιλο­ξε­νεί μία φορά τη βδο­μά­δα ποι­ή­μα­τα ή διη­γή­μα­τα νέων δημιουρ­γών και όχι μόνο. Προ­ϋ­πό­θε­ση, να μην έχουν δημο­σιευ­τεί σε έντυ­πο ή ηλε­κτρο­νι­κό μέσο και φυσι­κά σε βιβλίο. Τη στή­λη επι­με­λεί­ται ο Ειρη­ναί­ος Μαράκης.

Φιλο­δο­ξία μας είναι, στις αρχές του 2016 να εκδο­θεί μια συλ­λο­γή ποι­η­μά­των (και αντί­στοι­χη διη­γη­μά­των) που θα ανθο­λο­γη­θούν από αυτά που θα φιλοξενήσουμε.

Μπο­ρεί­τε να στέλ­νε­τε τη συμ­με­το­χή σας, μαζί με ένα μικρό βιο­γρα­φι­κό, στο e‑mail του περιο­δι­κού: [email protected]

Ειρηναίος Μαράκης

Γεννήθηκε στα Χανιά το 1986, απόφοιτος της τεχνικής εκπαίδευσης. Συμμετέχει με ποιήματα του στα συλλογικά έργα (e‑books) ενώ ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες λογοτεχνικές σελίδες. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Αγώνας της Κρήτης καθώς και στο διαδικτυακό πολιτικό και πολιτιστικό περιοδικό Ατέχνως. Διατηρεί το ιστολόγιο Λογοτεχνία και Σκέψη.