Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Κι όμως εγώ, δεν παραδέχτηκα την ήττα, έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω!»

Φιλο­ξε­νού­με­νη η Βαγ­γε­λιώ Καρα­κα­τσά­νη //
ΑμΕΑ, Λογο­τέ­χνης, Αντι­πρό­ε­δρος Συλ­λό­γου Γυναι­κών Αρχα­νών ‑ΟΓΕ, Υπο­ψή­φια Δημο­τι­κή Σύμ­βου­λος με τη Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση στο Δήμο Αρχα­νών Αστερουσίων

Οι και­ροί είναι χαλε­ποί και η κοι­νω­νία μας εγκυ­μο­νού­σα. Το αν θα γεν­νη­θεί το αυγό του φιδιού ή ο νέος άνθρω­πος, κρί­νε­ται τώρα!

Ποτέ άλλο­τε δεν είχε η ανθρω­πό­τη­τα τόσο πολύ πλού­το συγκε­ντρω­μέ­νο σε τόσο λίγους, με τόσα εκα­τομ­μύ­ρια ανθρώ­πους να πεθαί­νουν από πολέ­μους, πεί­να, λιμούς, αρρώ­στιες φυσι­κές καταστροφές.

Ποτέ άλλο­τε δεν είχα­με τόσα πολ­λά μέσα για την προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος, τόση «πνευ­μα­τι­κή καλ­λιέρ­γεια» και ο πλα­νή­της να εκπέ­μπει τόσο μεγά­λο SOS!

Ποτέ άλλο­τε δεν «προ­σφέ­ρο­νταν» τόσο μεγά­λη και ευρεία γκά­μα «προ­ϊ­ό­ντων» στους πολ­λούς κι αυτοί να μην έχουν να αγο­ρά­σουν ούτε τα «ανα­γκαία»!

Η παρα­γω­γή στις «δημο­κρα­τι­κές κοι­νω­νί­ες» έχει φτά­σει στο από­γειο της, μαζί με την παρα­γω­γι­κό­τη­τα της εργα­σί­ας, αλλά ο άνθρω­πος καλεί­ται να «ζήσει» με όρους των αρχών του προη­γού­με­νου αιώνα.

Η πλη­ρο­φο­ρία δίδε­ται με καται­γι­στι­κό τρό­πο, έτσι που μα μπερ­δεύ­ει τους ανθρώπους.

Όμως ότι παρέ­χε­ται «δωρε­άν», είναι επικίνδυνο!

Όλες και όλοι είναι «ρυθ­μι­σμέ­νοι»! Και κυρί­ως η ψυχο­λο­γία των μαζών, που τρέ­χουν να φαρ­μα­κω­θούν για να «ξεχά­σουν» τον πόνο τους! Κι όμως, σαν περά­σει η δρά­ση των ψυχο­φαρ­μά­κων, η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εδώ, παρού­σα, όπως ακρι­βώς την είχαν αφή­σει, ίσως και χειρότερη!

Για­τί το μόνο πραγ­μα­τι­κό όπλο που έχει στη διά­θε­σή της η εργα­τιά και η φτω­χο­λο­γιά είναι ο αγώνας!!!

Ένας διαρ­κείς αγώ­νας, στην πορεία του καθε­νός μας στη ζωή, που δεν είναι ατο­μι­κός! Είναι και συλ­λο­γι­κός! Κυρί­ως συλλογικός!

Διό­τι, τι ωφε­λεί να «τρέ­χει» ο εργα­ζό­με­νος όλη μέρα για τρεις κι εξήντα;

Τι ωφε­λεί να «ζητια­νεύ­ει» ο άνερ­γος, λες και φταί­ει εκεί­νος, για να ζήσει;

Τι ωφε­λεί τον συντα­ξιού­χο η πολυ­πό­θη­τη σύντα­ξη, όταν δεν φτά­νει για τα φάρ­μα­κα και τις θερα­πεί­ες του ή να απο­λαύ­σει έστω και μετά τα 67 τη ζωή που του απομένει;

Τι ωφε­λεί να γεν­νή­σει η γυναί­κα το παι­δί της, όταν θα «θυσια­στεί» του­λά­χι­στον αυτή για να το μεγα­λώ­σει, σε μια κοι­νω­νία που «καλ­λιερ­γεί» τον ατο­μι­σμό και το βόλεμα;

Τι ωφε­λεί να σπου­δά­σει ο νέος όταν σπου­δά­ζει για «χόμπι»;

Τι ωφε­λεί να αφή­νει ο αγρό­της τα «κόκα­λά» του στο χωρά­φι, για να μην πλη­ρω­θεί, ούτε όσα αγο­ρά­ζει, για να καλλιεργήσει;

Τι ωφε­λεί να δου­λεύ­ει ο επαγ­γελ­μα­τί­ας ολο­με­ρής για να πλη­ρώ­σει το κράτος;

Ε, αυτό το κρά­τος, το αστι­κό, το καπι­τα­λι­στι­κό, να χρε­ο­κο­πή­σει!!!! Αυτή είναι η απά­ντη­ση! Το χρέ­ος άλλω­στε δεν το δημιούρ­γη­σε ο λαός, εκεί­νος εργά­στη­κε για να συντη­ρή­σει και το κρά­τος τους! Και κυρί­ως για να δημιουρ­γή­σει τον αμύ­θη­το πλού­το που έχει συγκε­ντρω­θεί σε 100‑1000 τζά­κια στη χώρα μας!!!!

Αν δεν είναι έτσι, αλή­θεια, αυτός ο αμύ­θη­τος πλού­τος, από πού προ­έ­κυ­ψε; Ο καπι­τα­λι­στής πιθα­νά «δεν θυμά­ται» ούτε καν ποιες εται­ρί­ες του ανή­κουν, ποιες είχε χθες, δεν ξέρει ποιες θα έχει αύριο. Ο αντα­γω­νι­σμός υπάρ­χει αλλά είναι δικό τους πρό­βλη­μα. Των καπι­τα­λι­στών! Δεν πρέ­πει να απα­σχο­λεί ούτε τη ζωή, ούτε τα μυα­λά του λαού!

Το λαό πρέ­πει να απα­σχο­λή­σει το βασι­κό ερώ­τη­μα: Σε ποια κοι­νω­νία θα ζω καλύ­τε­ρα; Θα έχω, όχι μόνο τα «βασι­κά», τα «ανα­γκαία», αλλά και όλα όσα σήμε­ρα παρά­γει η γνώ­ση και η τεχνι­κή; Κι αυτό στη «ξύλι­νη» γλώσ­σα λέγε­τε «σύγ­χρο­νες ανά­γκες!!! Λέγε­ται «σοσια­λι­σμός»!

Σε αυτήν τον αγώ­να οι λαϊ­κοί καλ­λι­τέ­χνες έχουν θέση! Χωρίς εγω­κε­ντρι­σμούς, χωρίς αυτα­ρέ­σκεια, να πουν μαζι­κά ένα δυνα­τό ΝΑΙ στον αγώ­να! Για­τί ο καλ­λι­τέ­χνης μπο­ρεί και πρέ­πει να βιο­πο­ρί­ζε­ται από την τέχνη του! Για­τί η τέχνη μεγα­λούρ­γη­σε όταν ήταν εκεί, παρόν στις επάλξεις!!!

Ένα δυνα­τό ΝΑΙ λοι­πόν στο ΚΚΕ, για να ανοί­ξει ο δρό­μος για την λαϊ­κή αντε­πί­θε­ση! Για­τί ο λαός όταν θέλει μπο­ρεί!!! Κι αυτή είναι η καλύ­τε­ρη απά­ντη­ση στο τέρας του φασι­σμού που εκκολάπτεται!!!! 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο