ΚΚΕ: Ανακοίνωση για τα 48 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Συμπλη­ρώ­νο­νται σήμε­ρα 48 χρό­νια από την 20ή Ιού­λη 1974, μέρα εκδή­λω­σης της τουρ­κι­κής εισβο­λής στην Κύπρο, που μετά την ολο­κλή­ρω­σή της στα μέσα Αυγού­στου του ίδιου χρό­νου, είχε απο­τέ­λε­σμα την τουρ­κι­κή κατο­χή του 36,3% του κυπρια­κού εδάφους. 

Η πόρ­τα για την εισβο­λή των τουρ­κι­κών στρα­τευ­μά­των είχε ανοί­ξει πέντε μέρες πριν, στις 15 Ιού­λη, με την εκδή­λω­ση του χου­ντι­κού πρα­ξι­κο­πή­μα­τος και την ανα­τρο­πή από την ελλη­νι­κή χού­ντα του νόμι­μα εκλεγ­μέ­νου Προ­έ­δρου της Κυπρια­κής Δημο­κρα­τί­ας, αρχιε­πι­σκό­που Μακαρίου.

Λίγες μέρες μετά την εισβο­λή, στις 23 Ιού­λη, η στρα­τιω­τι­κή δικτα­το­ρία των Αθη­νών έπε­σε και παρέ­δω­σε τη θέση της στην ονο­μα­ζό­με­νη «κυβέρ­νη­ση εθνι­κής ενό­τη­τας» υπό τον Κ. Καρα­μαν­λή, που ήρθε για τον σκο­πό αυτό από το Παρί­σι και ορκί­στη­κε τα ξημε­ρώ­μα­τα της 24ης Ιού­λη 1974.

Η εισβο­λή στην Κύπρο ξεκί­νη­σε στις 5 το πρωί, όταν Τούρ­κοι αλε­ξι­πτω­τι­στές και δυνά­μεις κατα­δρο­μών κατέ­λα­βαν ενι­σχυ­μέ­νες θέσεις στον τουρ­κο­κυ­πρια­κό θύλα­κα Λευ­κω­σί­ας — Αγύρ­τας. Την ίδια ώρα στην Αθή­να, σε αλλε­πάλ­λη­λες συσκέ­ψεις με τους χου­ντι­κούς, αξιω­μα­τού­χοι των ΗΠΑ ξεκα­θά­ρι­ζαν ότι εκεί­νο που προ­εί­χε ήταν να δια­φυ­λα­χτεί ανέ­πα­φη η νοτιο­α­να­το­λι­κή πτέ­ρυ­γα του ΝΑΤΟ, πράγ­μα που σήμαι­νε πως η Ελλά­δα όφει­λε να μην ανα­λά­βει στρα­τιω­τι­κή πρω­το­βου­λία σε βάρος της Τουρκίας.

Η τουρ­κι­κή εισβο­λή στην Κύπρο έγι­νε θέμα στο Συμ­βού­λιο Ασφα­λεί­ας του ΟΗΕ, που ύστε­ρα από πιέ­σεις της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης, αργά το βρά­δυ της 20ής Ιού­λη, κατέ­λη­ξε ομό­φω­να στο γνω­στό ψήφι­σμα 353. Το ψήφι­σμα αυτό ζητού­σε παύ­ση των εχθρο­πρα­ξιών και των ξένων στρα­τιω­τι­κών επεμ­βά­σε­ων στην Κύπρο, σεβα­σμό στην ανε­ξαρ­τη­σία, στην κυριαρ­χία και την εδα­φι­κή της ακε­ραιό­τη­τα, άμε­ση απο­χώ­ρη­ση από το νησί κάθε ξένου στρα­τιω­τι­κού δυνα­μι­κού που υπήρ­χε εκεί και έναρ­ξη δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων ανά­με­σα σε Ελλά­δα, Τουρ­κία και Βρε­τα­νία για απο­κα­τά­στα­ση της ειρή­νης και της συνταγ­μα­τι­κής κυπρια­κής κυβέρνησης.

Παρά τις απο­φά­σεις και τις φρα­στι­κές κατα­δί­κες, ο κύβος είχε ριφθεί, με ευθύ­νη των ιμπε­ρια­λι­στι­κών δυνά­με­ων. Το έγκλη­μα σε βάρος της Κύπρου ολο­κλη­ρώ­θη­κε στις 4.30 π.μ. της 14ης Αυγού­στου 1974, όταν ξεκί­νη­σε η δεύ­τε­ρη φάση της τουρ­κι­κής εισβο­λής, που έχει μεί­νει στην ιστο­ρία με την επω­νυ­μία «ΑΤΤΙΛΑΣ 2».

Αγώνας για την απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια

Σε ανα­κοί­νω­σή του για τη συμπλή­ρω­ση 48 χρό­νων από την τουρ­κι­κή εισβο­λή στην Κύπρο, που συμπλη­ρώ­νο­νται σήμε­ρα, το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Σαρά­ντα οχτώ χρό­νια μετά το έγκλη­μα σε βάρος του κυπρια­κού λαού, το Κυπρια­κό βρί­σκε­ται στην πιο ορια­κή και κρί­σι­μη φάση του, με τις έντο­νες παρεμ­βά­σεις των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ που προ­σπα­θούν να μετα­τρέ­ψουν το Κυπρια­κό, από διε­θνές πρό­βλη­μα εισβο­λής και κατο­χής ανε­ξάρ­τη­του κρά­τους, σε εργα­λείο για την εδραί­ω­ση της κυριαρ­χί­ας τους στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο. Με αυτόν τον τρό­πο νομι­μο­ποιούν τα τετε­λε­σμέ­να της τουρ­κι­κής εισβο­λής και κατο­χής στην Κύπρο και στρώ­νουν το έδα­φος για νέα διχο­το­μι­κά σχέ­δια των “δύο συνι­στώ­ντων κρατών”.

Ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία και η μεγά­λη όξυν­ση των διε­θνών αντα­γω­νι­σμών ανά­με­σα στο ευρω­α­τλα­ντι­κό στρα­τό­πε­δο και τη Ρωσία λει­τουρ­γούν ως “κατα­λύ­της” των αρνη­τι­κών εξε­λί­ξε­ων και των παζα­ριών με την Τουρ­κία, με στό­χο τη συνο­χή κι ενδυ­νά­μω­ση της ΝΑΤΟι­κής συμ­μα­χί­ας. Στη βάση αυτών των εξε­λί­ξε­ων το Κυπρια­κό όπως και τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της Ελλά­δας μπαί­νουν στην “κλί­νη του Προ­κρού­στη”, μέσα από λύσεις “συν­δια­χεί­ρι­σης” και “συνεκ­με­τάλ­λευ­σης”.

Τόσο τα ιστο­ρι­κά διδάγ­μα­τα, με τον ρόλο που έπαι­ξαν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ στην τουρ­κι­κή εισβο­λή και κατο­χή κι αφού πρώ­τα άνοι­ξε τον δρό­μο το πρα­ξι­κό­πη­μα της ελλη­νι­κής χού­ντας και της ΕΟΚΑ Β’ σε βάρος της κυβέρ­νη­σης Μακά­ριου, όσο και οι σημε­ρι­νές εξε­λί­ξεις καταρ­ρί­πτουν το αφή­γη­μα της κυβέρ­νη­σης και των άλλων αστι­κών κομ­μά­των ότι αυτοί που ευθύ­νο­νται για το έγκλη­μα μπο­ρούν να απο­τε­λέ­σουν παρά­γο­ντες ασφά­λειας και σταθερότητας.

Η αρνη­τι­κή τρο­πή, που παίρ­νουν οι εξε­λί­ξεις στο Κυπρια­κό, επι­βε­βαιώ­νε­ται — μετα­ξύ άλλων — κι από τα εξής γεγο­νό­τα: Από το άνοιγ­μα της περί­κλει­στης πόλης των Βαρω­σί­ων μαζί με σχέ­δια οικο­νο­μι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης. Από το γεγο­νός ότι συστη­μα­τι­κά υπο­χω­ρεί η ανα­φο­ρά στην εισβο­λή — κατο­χή, με πιο χαρα­κτη­ρι­στι­κή την πρό­σφα­τη ανα­φο­ρά σε κεί­με­νο του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου που κάνει λόγο για “ανε­πί­λυ­τη σύγκρου­ση”. Από τη φημο­λο­γία για “προ­σάρ­τη­ση των Κατε­χο­μέ­νων από την Τουρ­κία”, που αξιο­ποιεί­ται επι­πλέ­ον και ως άλλο­θι για την επι­βο­λή “λύσε­ων” στη βάση των δύο συνι­στώ­ντων κρατών.

Το ΚΚΕ αντι­τάσ­σε­ται στα­θε­ρά σε “λύσεις” — ανοι­χτής ή συγκα­λυμ­μέ­νης — διχο­τό­μη­σης στην Κύπρο, που στο δημο­ψή­φι­σμα του 2004 απέρ­ρι­ψε ο ίδιος ο κυπρια­κός λαός. Παρα­μέ­νει στα­θε­ρά αλλη­λέγ­γυο στον αγώ­να του κυπρια­κού λαού για τον τερ­μα­τι­σμό της κατο­χής και προ­βάλ­λει το δίκαιο αίτη­μα για μια Κύπρο ενιαία, ανε­ξάρ­τη­τη, ένα και όχι δύο κρά­τη, με μία και μόνη κυριαρ­χία, μία ιθα­γέ­νεια και διε­θνή προ­σω­πι­κό­τη­τα, ελεύ­θε­ρη από ξένες βάσεις και στρα­τεύ­μα­τα, κοι­νή πατρί­δα των Ελλη­νο­κυ­πρί­ων και των Τουρ­κο­κυ­πρί­ων, χωρίς ξένους εγγυ­η­τές και προ­στά­τες, με τον κυπρια­κό λαό πραγ­μα­τι­κά κυρί­αρ­χο στον τόπο του. Αυτός είναι ο δρό­μος που απα­ντά στα σημε­ρι­νά επεί­γο­ντα προ­βλή­μα­τα και δίνει προ­ο­πτι­κή στην πάλη του κυπρια­κού λαού.

Ο αγώ­νας αυτός συμ­βα­δί­ζει με την πάλη του ελλη­νι­κού και κυπρια­κού λαού για την απε­μπλο­κή των χωρών από όλους τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς, για το ξήλω­μα των αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών βάσε­ων, για την απο­δέ­σμευ­ση από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες και την ενί­σχυ­ση της κοι­νής πάλης των λαών της περιοχής».

902.gr

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα