ΚΚΕ: Ανακοίνωση για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Ανα­κοί­νω­ση του Γρα­φεί­ου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τη σημε­ρι­νή Παγκό­σμια Ημέ­ρα Περιβάλλοντος:

Η Παγκό­σμια Ημέ­ρα Περι­βάλ­λο­ντος φέρ­νει ακό­μη πιο επι­τα­κτι­κά στο προ­σκή­νιο το δίλημ­μα «τα κέρ­δη τους ή οι ζωές μας». Ο γιορ­τα­σμός αυτής της ημέ­ρας δεν έχει καμία απο­λύ­τως σχέ­ση με την υπο­κρι­σία των επι­τε­λεί­ων του συστή­μα­τος, των ιμπε­ρια­λι­στι­κών οργα­νι­σμών και των πολι­τι­κών εκπρο­σώ­πων τους, που για ακό­μη μία χρο­νιά χύνουν «κρο­κο­δεί­λια δάκρυα» για την υπο­βάθ­μι­ση του περι­βάλ­λο­ντος, ενώ είναι οι ίδιοι που την προκαλούν.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι οι παρα­πά­νω πρω­τα­γω­νι­στούν αυτήν τη στιγ­μή στη συνέ­χι­ση, κλι­μά­κω­ση και επέ­κτα­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πόλε­μου ΝΑΤΟ και Ρωσί­ας στην Ουκρα­νία, ενώ γνω­ρί­ζουν ότι ο πόλε­μος επι­φέ­ρει την πιο μεγά­λη κατα­στρο­φή του περι­βάλ­λο­ντος. Αν ανα­λο­γι­στού­με τη λεη­λα­σία των φυσι­κών πόρων, τη μόλυν­ση του εδά­φους και των υδά­των από τους βομ­βαρ­δι­σμούς, την κατα­στρο­φή των δασών, μπο­ρού­με εύκο­λα να συλ­λά­βου­με το μέγε­θος της κατα­στρο­φής. Οι περιο­χές πολε­μι­κών συγκρού­σε­ων αλλά κι άλλες περιο­χές του πλα­νή­τη οδη­γού­νται σε κατάρρευση.

Είναι οι ίδιοι που εντεί­νουν τη ληστρι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση του περι­βάλ­λο­ντος. Είναι οι ίδιοι που το μετα­τρέ­πουν σε πεδίο κερ­δο­φό­ρων επεν­δύ­σε­ων για τα υπερ­συσ­σω­ρευ­μέ­να κεφά­λαια, αλλά και σε ευκαι­ρία για να «εμπο­ρευ­τούν» και τη δια­χεί­ρι­ση περι­βαλ­λο­ντι­κών προ­βλη­μά­των, τα οποία γεν­νά το ίδιο το καπι­τα­λι­στι­κό σύστη­μα και η πολι­τι­κή τους.

Αυτή τη στρα­τη­γι­κή της ΕΕ για το περι­βάλ­λον, την «Ευρω­παϊ­κή Πρά­σι­νη Συμ­φω­νία» προ­ω­θούν απο­φα­σι­στι­κά και εξει­δι­κεύ­ουν στην Ελλά­δα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25, αλλά και τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα του συστήματος.

Την ίδια ώρα, η ΕΕ βαφτί­ζει «πρά­σι­νο» το υγρο­ποι­η­μέ­νο φυσι­κό αέριο (LNG) και την πυρη­νι­κή ενέρ­γεια, ενώ στο όνο­μα της προ­στα­σί­ας του περι­βάλ­λο­ντος γενι­κεύ­ει την πολι­τι­κή της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης. Γη, νερά, δάση, αέρας, θάλασ­σα, παρα­λί­ες, βου­νά πωλού­νται, αγο­ρά­ζο­νται, υπο­βαθ­μί­ζο­νται, καταστρέφονται.

Ολες οι αστι­κές κυβερ­νή­σεις στην Ελλά­δα συνέ­βα­λαν για να «απε­λευ­θε­ρω­θούν» τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά σχέ­δια των ομί­λων από κάθε ουσια­στι­κό έλεγ­χο, με τις fast track δια­δι­κα­σί­ες προς όφε­λος κυρί­ως του κατα­σκευα­στι­κού, του­ρι­στι­κού κεφα­λαί­ου και των «πρά­σι­νων» ομί­λων. Δεν μπο­ρούν να κρύ­ψουν όμως τις τερά­στιες συνέ­πειες για την υγεία του λαού, από την αύξη­ση της φτώ­χειας, από τη ρυπο­γό­νο και καρ­κι­νο­γό­νο καύ­ση των απο­βλή­των, από τη βιο­μη­χα­νι­κή ρύπαν­ση, την εξό­ρυ­ξη «σπά­νιων γαιών», που είναι ανα­γκαί­ες στην «πρά­σι­νη μετάβαση».

Εχουν γεμί­σει άναρ­χα ολό­κλη­ρες περιο­χές με γιγα­ντιαία αιο­λι­κά και φωτο­βολ­ταϊ­κά πάρ­κα, που παρά­γουν ακρι­βή Ενέρ­γεια, ενώ για την κατα­σκευή τους κατα­στρέ­φο­νται βου­νά, δάση, γη υψη­λής παρα­γω­γι­κό­τη­τας, βρα­χο­νη­σί­δες και νησιά, χωρίς σεβα­σμό στην πολι­τι­σμι­κή κλη­ρο­νο­μιά ή στην προ­στα­σία περιο­χών ειδι­κού φυσι­κού κάλ­λους. Την ίδια ώρα τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά στρώ­μα­τα βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέ­πη, πλη­ρώ­νουν το βαρύ κόστος της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης», ενώ οι μεγά­λοι κερ­δι­σμέ­νοι είναι οι «πρά­σι­νοι επεν­δυ­τές» της απε­λευ­θε­ρω­μέ­νης Ενέρ­γειας, οι όμι­λοι παρα­γω­γής «πρά­σι­νου» εξο­πλι­σμού, υπο­δο­μών και εμπορευμάτων.

Την ίδια στιγ­μή η περι­βό­η­τη «ανα­βάθ­μι­ση» της πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, με τη δημιουρ­γία αρμό­διου υπουρ­γεί­ου, απο­δει­κνύ­ε­ται χωρίς αντί­κρι­σμα. Δεν έχουν εξα­σφα­λι­στεί οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις ώστε να μην ξανα­συμ­βεί ένα νέο Μάτι, μια νέα Μάν­δρα, ένας άλλος πύρι­νος όλε­θρος, όπως αυτός στη Β. Εύβοια, στη Β. Αττι­κή, στην Ηλεία.

Οι υπο­δο­μές για την πολι­τι­κή προ­στα­σία του λαού παρα­μέ­νουν ισχνές. Τα δάση αφή­νο­νται στην τύχη τους. Οι πλημ­μύ­ρες συνε­χί­ζουν να απο­τε­λούν έναν από τους μεγα­λύ­τε­ρους κίν­δυ­νους. Η Πυρο­σβε­στι­κή και η Δασι­κή Υπη­ρε­σία υπο­χρη­μα­το­δο­τού­νται και παρα­μέ­νουν υπο­στε­λε­χω­μέ­νες, καλύ­πτο­ντας κατά μέσο όρο το 30% των ανα­γκών σε προ­σω­πι­κό όλων των κατη­γο­ριών, ενώ τα μέσα, ιδιαί­τε­ρα τα επί­γεια, είναι το 1/3 των αναγκαίων.

Η πραγ­μα­τι­κή διέ­ξο­δος για τον λαό βρί­σκε­ται σε μια ριζι­κά ανώ­τε­ρη μορ­φή οργά­νω­σης της οικο­νο­μί­ας και της κοι­νω­νί­ας: Την εργα­τι­κή εξου­σία, με το ξερί­ζω­μα του καπι­τα­λι­στι­κού κέρ­δους. Στον σοσια­λι­σμό λαμ­βά­νο­νται υπό­ψη συν­δυα­σμέ­να οι επι­πτώ­σεις κάθε δρα­στη­ριό­τη­τας στο περι­βάλ­λον και οι συνο­λι­κές ανά­γκες του λαού. Ο κεντρι­κός επι­στη­μο­νι­κός σχε­δια­σμός στο έδα­φος της κοι­νω­νι­κής παρα­γω­γής, απαλ­λαγ­μέ­νης από την καπι­τα­λι­στι­κή ιδιο­κτη­σία και την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της γης, του νερού, της Ενέρ­γειας και των φυσι­κών πόρων, μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει μια σχε­τι­κά ισόρ­ρο­πη σχέ­ση του ανθρώ­που με τη φύση.

Το ΚΚΕ βρί­σκε­ται στα­θε­ρά και ουσια­στι­κά στην πρώ­τη γραμ­μή του αγώ­να για να ανοί­ξει ο δρό­μος για αυτή τη διέ­ξο­δο, στο­χεύ­ο­ντας τον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο που κατα­στρέ­φει το περι­βάλ­λον και ύστε­ρα εμπο­ρεύ­ε­ται την «προ­στα­σία του».

Το ΚΚΕ μπαί­νει μπρο­στά ενά­ντια στην εκμε­τάλ­λευ­ση του περι­βάλ­λο­ντος, ενά­ντια σε κάθε σχέ­διο και πολι­τι­κή της άρχου­σας τάξης και των κυβερ­νή­σε­ών της, που επι­δει­νώ­νει και υπο­βαθ­μί­ζει το περι­βάλ­λον, ενά­ντια στην εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση του νερού και των δασών, ενά­ντια στην — πανά­κρι­βη για τον λαό αλλά κερ­δο­φό­ρα για τους ομί­λους — «πρά­σι­νη» Ενέργεια.

Βρί­σκε­ται στα­θε­ρά μπρο­στά στον αγώ­να για τα οξυ­μέ­να προ­βλή­μα­τα και στο δυνά­μω­μα της πάλης ενά­ντια στις αντι­λαϊ­κές κατευ­θύν­σεις της ΕΕ και του κεφα­λαί­ου που βρί­σκο­νται απέ­να­ντι στις δικές τους ανάγκες.

Στις 25 Ιού­νη, πολ­λοί περισ­σό­τε­ροι μπο­ρούν και πρέ­πει να κάνουν το επό­με­νο βήμα, για να βγει πολύ πιο δυνα­τό το ΚΚΕ, απέ­να­ντι στη νέα κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και στην κάλ­πι­κη αντι­πο­λί­τευ­ση ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και λοι­πών που θα προ­ω­θούν από κοι­νού την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της «πρά­σι­νης μετά­βα­σης» και την υπο­βάθ­μι­ση του περι­βάλ­λο­ντος χάριν της κερ­δο­φο­ρί­ας των ομίλων.

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας