ΚΚΕ: Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής για τον θάνατο του του Μάκη Μαΐλη

Η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ απο­χαι­ρε­τά με μεγά­λη θλί­ψη τον σύντρο­φο Μάκη Μαΐ­λη, για δεκα­ε­τί­ες μέλος της και υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Ιστο­ρί­ας της ΚΕ, ο οποί­ος έφυ­γε σήμε­ρα από τη ζωή μετά από πολύ­μη­νη μάχη.

Ο Μάκης Μαΐ­λης, σύντρο­φος εργα­τι­κός, επί­μο­νος, μαχη­τι­κός και δημιουρ­γι­κός, αφιέ­ρω­σε όλη του τη ζωή στο Κόμ­μα. Υπη­ρέ­τη­σε με μαχη­τι­κό­τη­τα και σεμνό­τη­τα τις αρχές του ΚΚΕ, με ακλό­νη­τη πίστη στο σοσια­λι­σμό — κομ­μου­νι­σμό, κόντρα στην επί­θε­ση και τον αντι­κομ­μου­νι­σμό των επι­τε­λεί­ων του συστήματος.

Αυτό που καθό­ρι­ζε την προ­σω­πι­κό­τη­τά του ήταν η ατα­λά­ντευ­τη επα­να­στα­τι­κή εργα­τι­κή συνεί­δη­ση και πολι­τι­κή πρα­κτι­κή. Έδει­χνε ιδιαί­τε­ρο ενδια­φέ­ρον για την Ιστο­ρία του Κόμ­μα­τος και του διε­θνούς κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, τη μελέ­τη της οποί­ας θεω­ρού­σε προ­ϋ­πό­θε­ση για την ανα­συ­γκρό­τη­ση και τη διαρ­κή ισχυ­ρο­ποί­η­σή του. Είχε σημα­ντι­κή και ξεχω­ρι­στή συν­δρο­μή στην επε­ξερ­γα­σία των Δοκι­μί­ων Ιστο­ρί­ας του Κόμ­μα­τος και σε άλλες ιστο­ριο­γρα­φι­κές επε­ξερ­γα­σί­ες του, ενώ συνέ­βα­λε ακό­μα με αρθρο­γρα­φία και μονογραφίες.

Ο σ. Μάκης γεν­νή­θη­κε στην Ελευ­σί­να στις 21 Ιανουα­ρί­ου 1950 από γονείς εργά­τες βιο­πα­λαι­στές. Στην πολι­τι­κή του αφύ­πνι­ση και στην έντα­ξή του στο κίνη­μα επέ­δρα­σαν η συμ­με­το­χή του πατέ­ρα του στο ΕΑΜ στη διάρ­κεια της Κατο­χής, όπως και οι μεγά­λες αγω­νι­στι­κές παρα­δό­σεις της εργα­τού­πο­λης της Ελευσίνας.

Αφού τελεί­ω­σε το Δημο­τι­κό και το Γυμνά­σιο φοί­τη­σε στη Νομι­κή Σχο­λή Αθή­νας, ενώ ταυ­τό­χρο­να δού­λευε για να στη­ρί­ξει την οικο­γέ­νειά του.

Το 1969 οργα­νώ­θη­κε στην παρά­νο­μη τότε ΚΝΕ και δρα­στη­ριο­ποι­ή­θη­κε στον τοπι­κό Φοι­τη­τι­κό Σύλ­λο­γο της Ελευ­σί­νας, ενώ είχε συμ­βο­λή στην ανά­πτυ­ξη της Οργά­νω­σης της ΚΝΕ στην πόλη. Ο τοπι­κός Φοι­τη­τι­κός Σύλ­λο­γος ανέ­πτυ­ξε πλού­σια δρά­ση, με απο­κο­ρύ­φω­μα τις μεγά­λες συγκε­ντρώ­σεις κατά των επε­κτά­σε­ων των διυ­λι­στη­ρί­ων του Λάτση στην περιο­χή. Μαζί με άλλους νέους από την Ελευ­σί­να πήρε μέρος στις κατα­λή­ψεις της Νομι­κής, στον ξεση­κω­μό του Πολυ­τε­χνεί­ου το Νοέμ­βρη του 1973, όπως και σε άλλες αντι­δι­κτα­το­ρι­κές εκδη­λώ­σεις. Παρα­μο­νές του Πολυ­τε­χνεί­ου, το 1973, οργα­νώ­θη­κε στο ΚΚΕ.

«Στην δικτα­το­ρία δεν πια­στή­κα­με. Όπως έμα­θα αργό­τε­ρα, το χτύ­πη­μα απο­φεύ­χθη­κε, λόγω της άψο­γης στά­σης που κρά­τη­σαν οι σύντρο­φοι στα βασα­νι­στή­ρια, μετά τις συλ­λή­ψεις του Φλε­βά­ρη 1974», έγρα­ψε ο ίδιος στο βιο­γρα­φι­κό του.

Μετά την κατάρ­ρευ­ση της δικτα­το­ρί­ας, ανα­δεί­χτη­κε μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και ανέ­λα­βε διά­φο­ρες οργα­νω­τι­κές χρε­ώ­σεις. Το Φλε­βά­ρη του 1975 πέρα­σε απο­κλει­στι­κά στη δου­λειά του Κόμ­μα­τος. Στο 10ο Συνέ­δριο του ΚΚΕ (1978) εκλέ­χτη­κε ανα­πλη­ρω­μα­τι­κό μέλος της ΚΕ, ενώ ταυ­τό­χρο­να ήταν μέλος του Γρα­φεί­ου της Νομαρ­χια­κής Επι­τρο­πής Δυτι­κής Αττι­κής και γραμ­μα­τέ­ας της ΚΟ Ελευ­σί­νας. Στο 11ο Συνέ­δριο (1982) επα­νε­κλέ­χτη­κε ανα­πλη­ρω­μα­τι­κό μέλος της ΚΕ και ανέ­λα­βε γραμ­μα­τέ­ας της Νομαρ­χια­κής Επι­τρο­πής Λέσβου — Λήμνου.

Στο 12ο Συνέ­δριο (1987) εκλέ­χτη­κε τακτι­κό μέλος της ΚΕ και ανέ­λα­βε την καθο­δή­γη­ση Κομ­μα­τι­κών Οργα­νώ­σε­ων. Η πρω­το­πό­ρα, ατα­λά­ντευ­τα επα­να­στα­τι­κή στά­ση του εκφρά­στη­κε σε όλη την κρί­σι­μη περί­ο­δο, πριν και κατά την Ευρεία Ολο­μέ­λεια της ΚΕ τον Ιού­νη του 1990. Σε και­ρούς επι­κρά­τη­σης της αντε­πα­νά­στα­σης και πισω­γυ­ρί­σμα­τος του διε­θνούς κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, ο σύντρο­φος Μάκης υπε­ρα­σπί­στη­κε μαχη­τι­κά τον επα­να­στα­τι­κό χαρα­κτή­ρα του Κόμ­μα­τος. Πρω­το­στά­τη­σε στην αντι­πα­ρά­θε­ση με τις οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις, ειδι­κό­τε­ρα στη διάρ­κεια του 13ου Συνε­δρί­ου, στην περί­ο­δο της κρί­σης του Κόμ­μα­τος (1991) και της σκλη­ρής δια­πά­λης στην ΚΕ που ακο­λού­θη­σε, μέχρι την ορι­στι­κή ρήξη με την οπορ­του­νι­στι­κή ομά­δα και την απο­χώ­ρη­σή της από την ΚΕ και το Κόμμα.

Στο 13ο Συνέ­δριο επα­νε­κλέ­χτη­κε μέλος της ΚΕ και μέλος της Γραμ­μα­τεί­ας της ΚΕ, με χρέ­ω­ση τις ΚΟ Ανα­το­λι­κής και Δυτι­κής Πελο­πον­νή­σου. Την περί­ο­δο μετα­ξύ του 13ου και 14ου Συνε­δρί­ου έδω­σε τη μάχη, κυρί­ως μέσω του «Ριζο­σπά­στη», της εφη­με­ρί­δας της ΚΕ, ως υπεύ­θυ­νος του πολι­τι­κού ρεπορ­τάζ. Απο­φα­σι­στι­κή ήταν η συμ­βο­λή του στη δύσκο­λή πορεία ιδε­ο­λο­γι­κής, πολι­τι­κής και οργα­νω­τι­κής επα­να­στα­τι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης του Κόμ­μα­τος που ακο­λού­θη­σε μετά το 14ο Συνέ­δριο, με την ευθύ­νη του μέλους του ΠΓ της ΚΕ, όπου είχε εκλε­γεί στο 14ο Συνέ­δριο, το Δεκέμ­βρη του 1991, μέχρι το 15ο Συνέ­δριο, το 1996.

Από το 15ο Συνέ­δριο επα­νε­κλέ­γε­ται στην Κεντρι­κή Επι­τρο­πή ανα­λαμ­βά­νο­ντας μετα­ξύ άλλων χρε­ώ­σεις όπως υπεύ­θυ­νος στο Γρα­φείο Τύπου και υπεύ­θυ­νος στο Τμή­μα Ιστο­ρί­ας της ΚΕ.

Ο σύντρο­φος Μάκης Μαΐ­λης είχε σημα­ντι­κή συμ­βο­λή στην επε­ξερ­γα­σία της επα­να­στα­τι­κής στρα­τη­γι­κής του Κόμ­μα­τος και στη μαχη­τι­κή υπε­ρά­σπι­ση της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης μαζί με την εξα­γω­γή των ανα­γκαί­ων συμπε­ρα­σμά­των μετά την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού. Ως υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Ιστο­ρί­ας, αφο­σιώ­θη­κε στη μελέ­τη και τη συγ­γρα­φή της Ιστο­ρί­ας του Κόμ­μα­τος, ιδιαί­τε­ρα της έκδο­σης των Δοκι­μί­ων Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ.

Όπως ο ίδιος απο­τύ­πω­σε σε βιο­γρα­φι­κό του σημεί­ω­μα τον Ιού­λη του 2000:

«Τώρα που γρά­φω τού­το το βιο­γρα­φι­κό σημεί­ω­μα συμπλή­ρω­σα 31 χρό­νια οργα­νω­μέ­νης δρά­σης, απ’ αυτά 27 ως μέλος του ΚΚΕ. Και είμαι βέβαιος ότι σ’ αυτό το κόμ­μα θα με βρει και ο θάνα­τος. Απ’ αυτή την άπο­ψη θεω­ρώ ότι δεν υπήρ­χε κάτι καλύ­τε­ρο που θα μπο­ρού­σα να κάνω στη ζωή μου. Άρα είναι φυσι­κό να αισθά­νο­μαι ευτυ­χής και περή­φα­νος. Σ’ αυτά τα χρό­νια δεν θυμά­μαι να ξημέ­ρω­σε μέρα που να είχα στο νου μου πρώ­τα κάτι άλλο και όχι το κόμμα». 

Συντρό­φισ­σα του Μάκη στη ζωή και τον αγώ­να υπήρ­ξε η συντρό­φισ­σά μας Κατε­ρί­να, με την οποία απέ­κτη­σε δύο παι­διά, τον σύντρο­φο Νίκο και την συντρό­φισ­σα Ελέ­νη. Σε αυτούς, στα εγγό­νια του και στους άλλους συγ­γε­νείς και οικεί­ους του, η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή εκφρά­ζει τα πιο θερ­μά συλ­λυ­πη­τή­ριά της.

• Η κηδεία του συντρό­φου Μάκη Μαΐ­λη θα είναι πολι­τι­κή και θα γίνει την Παρα­σκευή 22 Γενά­ρη, στις 16.00, στο χώρο της «Ελαιουρ­γι­κής», στην Ελευ­σί­να (Ιερά Οδός και Μουρίκη).

Πέθα­νε ο Μάκης Μαΐ­λης, στέ­λε­χος του ΚΚΕ