ΚΚΕ: Για τα 55 χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

Πενή­ντα πέντε χρό­νια πριν, το ξημέ­ρω­μα της 21ης Απρί­λη 1967 οι εργα­τι­κές — λαϊ­κές δυνά­μεις της χώρας μας βρέ­θη­καν αντι­μέ­τω­πες με την αστι­κή στρα­τιω­τι­κή δικτα­το­ρία. Η σημε­ρι­νή επέ­τειος απο­τε­λεί ημέ­ρα μνή­μης αλλά και τιμής σε όσους και όσες αντι­στά­θη­καν με κάθε κόστος σε αυτή, προ­σφέ­ρο­ντας ακό­μα και τη ζωή τους, υπε­ρα­σπι­ζό­με­νοι τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις ελευ­θε­ρί­ες της εργα­τι­κής — λαϊ­κής πλειο­ψη­φί­ας, κόντρα στους σχε­δια­σμούς της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας και των διε­θνών συμ­μά­χων της.

Το ΚΚΕ αισθά­νε­ται υπε­ρή­φα­νο για τον ηρω­ι­σμό και την αυτα­πάρ­νη­ση χιλιά­δων υπο­στη­ρι­κτών του, μελών και στε­λε­χών του, που βρέ­θη­καν στην πρώ­τη γραμ­μή της αντι­δι­κτα­το­ρι­κής πάλης, που κατόρ­θω­σαν με βαριές θυσί­ες να ανα­συ­γκρο­τή­σουν τις Κομ­μα­τι­κές του Οργα­νώ­σεις και να συγκρο­τή­σουν την ΚΝΕ, σε συν­θή­κες βαθιάς παρανομίας.

Ο άθλος αυτός απο­τε­λεί μία ακό­μα από­δει­ξη των ακα­τά­λυ­των δεσμών του ΚΚΕ με το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα και συνι­στά πρό­τυ­πο για την ανά­γκη πρω­το­πό­ρας δρά­σης των κομ­μου­νι­στών και των κομ­μου­νι­στριών σε όλες τις συνθήκες.

Ταυ­τό­χρο­να, η δικτα­το­ρία απο­τέ­λε­σε συνέ­χεια του μετεμ­φυ­λια­κού αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος, εκμε­ταλ­λεύ­τη­κε το ιδε­ο­λο­γι­κό — πολι­τι­κό οπλο­στά­σιο, το αντι­δρα­στι­κό θεσμι­κό πλαί­σιο και τους μηχα­νι­σμούς κατα­στο­λής του.

Στη­ρί­χτη­κε σε τμή­μα­τα της αστι­κής τάξης και απέ­δει­ξε ότι οι καπι­τα­λι­στές, προ­κει­μέ­νου να δια­φυ­λά­ξουν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους, δεν διστά­ζουν να κατα­φύ­γουν σε κάθε μέσο, να εναλ­λάσ­σουν την αστι­κή κοι­νο­βου­λευ­τι­κή δημο­κρα­τία με πιο ανοι­χτά δικτα­το­ρι­κές μορ­φές δια­κυ­βέρ­νη­σης, να δια­μορ­φώ­νουν και να στη­ρί­ζουν τις πιο αντι­δρα­στι­κές δυνάμεις.

Η οικο­νο­μι­κή πολι­τι­κή της δικτα­το­ρί­ας ακο­λού­θη­σε τις βασι­κές κατευ­θύν­σεις της μετα­πο­λε­μι­κής αστι­κής οικο­νο­μι­κής πολι­τι­κής, στή­ρι­ξε το μεγά­λο κεφά­λαιο και στην πορεία δια­μόρ­φω­σε πρό­γραμ­μα χρη­μα­το­δό­τη­σης δημό­σιων επεν­δύ­σε­ων και ευνοϊ­κές συν­θή­κες για Αμε­σες Ξένες Επεν­δύ­σεις. Παράλ­λη­λα, η γιγά­ντω­ση των μονο­πω­λια­κών ομί­λων ευνο­ή­θη­κε από τις μαζι­κές διώ­ξεις των κομ­μου­νι­στών και άλλων ριζο­σπα­στών αγω­νι­στών, από την απα­γό­ρευ­ση κάθε μαζι­κής συν­δι­κα­λι­στι­κής δρά­σης, των δια­δη­λώ­σε­ων και των κινητοποιήσεων.

Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη της ΕΟΚ στή­ρι­ξαν τη δικτα­το­ρία, τόσο για να δια­φυ­λά­ξουν τα οικο­νο­μι­κά τους συμ­φέ­ρο­ντα, όσο και επι­διώ­κο­ντας να προ­ω­θή­σουν τα σχέ­διά τους στη Μεσό­γειο, στη Μέση Ανα­το­λή και στη Βόρεια Αφρι­κή, καθώς και ενά­ντια στις χώρες της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης. Αλλά και η δικτα­το­ρία της 21ης Απρί­λη στή­ρι­ξε τη γεω­πο­λι­τι­κή ανα­βάθ­μι­ση της ελλη­νι­κής καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας στη σύσφι­ξη των σχέ­σε­ων μαζί τους, ανοί­γο­ντας στην πρά­ξη τον δρό­μο για τη διχο­τό­μη­ση της Κύπρου.

Καλού­νται να αντι­με­τω­πί­σουν τις συν­θή­κες αναι­μι­κής οικο­νο­μι­κής ανά­καμ­ψης στην Ευρώ­πη, προ­σφέ­ρο­ντας νέες θυσί­ες στον βωμό της «πρά­σι­νης ανά­πτυ­ξης» και της ψηφια­κής οικο­νο­μί­ας και ενώ ο μύθος του αστι­κού «κοι­νω­νι­κού» κρά­τους γκρε­μί­στη­κε από την πανδημία.

Καλού­νται να ανα­με­τρη­θούν με το ξέσπα­σμα του — εδώ και χρό­νια προ­ε­τοι­μα­ζό­με­νου — ρωσο-ουκρα­νι­κού πολέ­μου, που φέρ­νει τους λαούς μπρο­στά στο φάσμα μιας νέας παγκό­σμιας καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μι­κής κρί­σης, στην έκρη­ξη νέων εστιών πολέ­μου ή και μιας πιο γενι­κευ­μέ­νης ιμπε­ρια­λι­στι­κής σύγκρου­σης στο πλαί­σιο της αντι­πα­ρά­θε­σης από τη μια του ευρω­α­τλα­ντι­κού ιμπε­ρια­λι­στι­κού κέντρου — με ηγέ­τι­δα δύνα­μη τις ΗΠΑ — και από την άλλη του ιμπε­ρια­λι­στι­κού κέντρου με επι­κε­φα­λής τη Ρωσία και την Κίνα.

Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, ακο­λου­θώ­ντας πιστά τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου και τη στρα­τη­γι­κή κατεύ­θυν­ση όλων των προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων, συνει­δη­τά απέ­φυ­γε να καλύ­ψει οποια­δή­πο­τε ανά­γκη του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, βύθι­σε την εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα στην ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, πετσό­κο­ψε τα εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα, ενέ­τει­νε την κατα­στο­λή και την επέ­κτα­ση των ΝΑΤΟι­κών βάσε­ων, που όλο και περισ­σό­τε­ρο εμπλέ­κουν την Ελλά­δα στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλεμο.

Για αυτόν τον δρό­μο ευθύ­νη έχουν και τα κυβερ­νη­τι­κά, με τον έναν ή τον άλλο τρό­πο, κόμ­μα­τα της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το ΜέΡΑ25 είναι συνυ­πεύ­θυ­νοι για την καπι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα, απο­κρύ­πτουν ότι η ενερ­γεια­κή και η καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μι­κή κρί­ση προ­ϋ­πήρ­χαν του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, προ­τεί­νουν ένα δια­φο­ρε­τι­κό μείγ­μα δια­χεί­ρι­σής της, πάντα προς όφε­λος του κεφα­λαί­ου, στη­ρί­ζουν τη στε­νή συνερ­γα­σία με την Ευρω­παϊ­κή Ενω­ση και το ΝΑΤΟ. Ανέ­ξο­δη για το κεφά­λαιο είναι και η κρι­τι­κή της Ελλη­νι­κής Λύσης και άλλων ακρο­δε­ξιών αστι­κών δυνά­με­ων, αφού επι­διώ­κουν την πιο εντα­τι­κή εφαρ­μο­γή των επι­λο­γών του κεφα­λαί­ου, την πιο έντο­νη κατα­στο­λή του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινήματος